~ "Μιχαήλ Β.Μιχαηλίδης . Επτά μήνες πριν το οριστικό Απολυτήριο από τη ζωή...." (από την αδελφή του, Επίχαρις Μιχαηλίδου.-)

Σχ."αμφοτεροδέξιου":
Γιατί,αν ξεχάσουμε, χαθήκαμε...
Εις μνήμην του Μιχάλη σας...
(Η συγκινητικότατη ενθύμισή σας μάς "έγνεψε" στο να την κάνουμε ανάρτηση...Χωρίς να ξέρουμε καλά καλά το πως ή το γιατί...Χαίρετε πάντοτε και εν παντί...)


"Τον αδελφό μου τον έλεγαν Μιχάλη... 
Τον θυμάμαι...
Στο νεκρικό του προσκεφάλι είχε στα χείλη
ένα άνθος φωτιάς. 
Ήταν ένα χλωμό , ξανθό αγόρι.
Στης ζωής του το λίγο ανηφόρι 
όλο απόλυτα, μ΄άγουρο πάθος ,
τον Ματρόζο απάγγειλε και θάταν λάθος
και μια λέξη του μόνο , μια φράση
να μην πάρετε στα σοβαρά .....
Τον αδελφό μου της μάνας μου καμάρι
με την περήφανη της νιότης χάρη
τον προβοδίσαμε απ΄το σπίτι ξαφνικά .
΄Ηταν Νοέμβρης ...
κι ήρθε να τον πάρει ο άγγελός του
μ΄ανοιχτά τα φτερά .
- Από τότε, ποια αλλιώτικη χάρη τη ζωή μας
βαθιά κυβερνά;....-"

Ο Μιχάλης απαγγέλλει τον "Ματρόζο" , 25 Μαρτίου 1953 στο 1ο Εξατάξιο Γυμνάσιο του Πειραιά  (Ιωνίδειος...)
Επίχαρις Μιχαηλιδου:
 Ήμουν στα 11 όταν έφυγε.
1956.... Το έγραψα στα 15.
Ψυχοσάββατο μεθαύριο... 
Μήπως γι΄αυτό βρήκα αυτό το ξεχασμένο χαρτί; -Στο πορτοφόλι της μητέρας μου....