Αφού είδε τους φίλους Του, αφού έδειξε τις πληγές Του -για να μην πουν πως όνειρο ήταν η Αγάπη που σταυρώθηκε- αφού η Μάνα Του αγαλλίασε την εγκατάλειψη του τάφου, αφού το Φως πλανήθηκε πάνω στα αξημέρωτα της γης και ειρήνεψε το μέσα των όντων στην ωριμασμένη ελπίδα της αυγής, μπήκε σε ένα σύννεφο και έφυγε για την οικία των ουρανών, για τον Πατέρα.
Τον έβλεπαν που ανέβαινε.
Έμεινε όμως πίσω το Φως για να μην ξανασκοτεινιάσει ο κόσμος.
Θα Τον ξαναδούμε.
Θάρθει πάλι σε σύννεφο τυλιγμένος, με τους αγγέλους, να αναζητήσει αυτούς που δεν αρνήθηκαν το Φως αλλά και όσους αυτομόλησαν στο σκοτάδι που έφτιαξαν οι άνθρωποι που μίσησαν το Φως.
Ο βασιλεύς της Δόξης είναι δικός μας πια.....Οικείος, με παντοτινά τα σημάδια των καρφιών, τα σημάδια της αγάπης.
Όσοι κρυφτήκαμε στο σκοτάδι, ας κάνουμε ένα γρήγορο τρεχαλητό να προλάβουμε να καβαλήσουμε μιαν αχτίδα πριν έρθει Εκείνος καθώς το Φως είναι ο μόνος προορισμός...
Θα Τον ξαναδούμε.
Θάρθει πάλι σε σύννεφο τυλιγμένος, με τους αγγέλους, να αναζητήσει αυτούς που δεν αρνήθηκαν το Φως αλλά και όσους αυτομόλησαν στο σκοτάδι που έφτιαξαν οι άνθρωποι που μίσησαν το Φως.
Ο βασιλεύς της Δόξης είναι δικός μας πια.....Οικείος, με παντοτινά τα σημάδια των καρφιών, τα σημάδια της αγάπης.
Όσοι κρυφτήκαμε στο σκοτάδι, ας κάνουμε ένα γρήγορο τρεχαλητό να προλάβουμε να καβαλήσουμε μιαν αχτίδα πριν έρθει Εκείνος καθώς το Φως είναι ο μόνος προορισμός...
Και μετά, "φτου ξελευτερία"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου