~ Γιατί, ακόμα και σ΄αυτές τις εποχές που ζούμε,
δεν είναι όλοι, όσοι βρίσκονται σε κρίσιμες θέσεις,
στην Ελλάδα μειοδότες...
Δόξα Τω Θεώ...
-από τον "αμφ." & τους συν αυτώ.
Όσο γεννιούνται και πεθαίνουν άνθρωποι,
άλλο τόσο τα ζώα έρχονται, δαγκώνουν, και έπειτα ψοφούν.
Γεννήματα εχιδνών και αποκόμματα του υπονόμου αποδείχτηκαν πολλοί στην ιστορία, και η φωνή της Μακεδονίας θα παραμένει πάντοτε Ελληνική, έστω και εάν οι μέλισσες καταπνίγονται από τούς κηφήνες μέσα στον ίδιο αέρα πού αναπνέεται.
Υπάρχουν νεκροί πού αναπνέουν και κυβερνούν τριγύρω μας,
και υπάρχουν ζωντανοί θρύλοι που έφυγαν και ζούνε στις καρδιές του κόσμου, εντονότερα από το τότε, με ότι άφησαν οπίσω τους.
Ένας τάφος ένα μνήμα, είναι το κόσκινο μίας αιώνιας πάλης, ανάμεσα στα πεπραγμένα της ζωής και της κατακραυγής τής ιστορίας.
Είναι η κατακάθαρη ανόθευτη φωνή μιάς αδιάψευστης διαθήκης, που θα ξεχωρίζει πάντοτε έναν προδότη, από τον Πατριώτη.
Η Μακεδονία επιμένει να μας φωνάζει στα Ελληνικά, μέσα από τις ιαχές του πλήθους, που την κρατούν αθάνατη ζωντανή πατρίδα,
και ας μην υπάρχει ούτε ένας Έλλην Κυβερνητικός που να την υποστηρίζει.
Η ζωή πάντως που πέρασε από εδώ,
ποτέ δεν ήταν επαρκής μόνο στού μνημόσυνου τα κόλλυβα,
και ή Ελλάδα είναι πολλά περισσότερα από τής γεωγραφικής εκτάσεως τα όρια,
γιατί ζεί ζωντανά, υπέρλογα,
πολύ πέρα από του κόσμου τούτου
τα ξεθωριάσματα...
Η Μακεδονία συνέχεια θα κραυγάζει με τη γλώσσα της,
από τούς τάφους της και την ιστορία πώς είναι μόνο Ελληνική,
εμείς μόνο συντηρούμε αναφαίρετα ένα αυτεξούσιο,
εάν θα σταθούμε προδότες ή πατριώτες,
θρήνοι ή θρύλοι,
κενοτάφιοι ή επιτάφιοι...
Και όλα τα μνήματα του κόσμου να μαζευτούν και να μας πούνε κάτι άλλο από την αλήθεια, εμείς θα μείνουμε με την Αλήθεια...
Και εάν πάλι θελήσουν να μας σκοτώσουν,
ας μας σκοτώσουν,
εμείς δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς την αλήθεια...
Marinos Ritsoudis
(και αν αγνοείς ποιος είναι ο Μαρίνος Ριτσούδης, ο συντάκτης αυτού του άρθρου,
και τον λόγο που "λατρεύεται" στην ομόδοξη Σερβία, δες απλά εδώ...)
δεν είναι όλοι, όσοι βρίσκονται σε κρίσιμες θέσεις,
στην Ελλάδα μειοδότες...
Δόξα Τω Θεώ...
-από τον "αμφ." & τους συν αυτώ.
Όσο γεννιούνται και πεθαίνουν άνθρωποι,
άλλο τόσο τα ζώα έρχονται, δαγκώνουν, και έπειτα ψοφούν.
Γεννήματα εχιδνών και αποκόμματα του υπονόμου αποδείχτηκαν πολλοί στην ιστορία, και η φωνή της Μακεδονίας θα παραμένει πάντοτε Ελληνική, έστω και εάν οι μέλισσες καταπνίγονται από τούς κηφήνες μέσα στον ίδιο αέρα πού αναπνέεται.
Υπάρχουν νεκροί πού αναπνέουν και κυβερνούν τριγύρω μας,
και υπάρχουν ζωντανοί θρύλοι που έφυγαν και ζούνε στις καρδιές του κόσμου, εντονότερα από το τότε, με ότι άφησαν οπίσω τους.
Ένας τάφος ένα μνήμα, είναι το κόσκινο μίας αιώνιας πάλης, ανάμεσα στα πεπραγμένα της ζωής και της κατακραυγής τής ιστορίας.
Είναι η κατακάθαρη ανόθευτη φωνή μιάς αδιάψευστης διαθήκης, που θα ξεχωρίζει πάντοτε έναν προδότη, από τον Πατριώτη.
Η Μακεδονία επιμένει να μας φωνάζει στα Ελληνικά, μέσα από τις ιαχές του πλήθους, που την κρατούν αθάνατη ζωντανή πατρίδα,
και ας μην υπάρχει ούτε ένας Έλλην Κυβερνητικός που να την υποστηρίζει.
Η ζωή πάντως που πέρασε από εδώ,
ποτέ δεν ήταν επαρκής μόνο στού μνημόσυνου τα κόλλυβα,
και ή Ελλάδα είναι πολλά περισσότερα από τής γεωγραφικής εκτάσεως τα όρια,
γιατί ζεί ζωντανά, υπέρλογα,
πολύ πέρα από του κόσμου τούτου
τα ξεθωριάσματα...
Η Μακεδονία συνέχεια θα κραυγάζει με τη γλώσσα της,
από τούς τάφους της και την ιστορία πώς είναι μόνο Ελληνική,
εμείς μόνο συντηρούμε αναφαίρετα ένα αυτεξούσιο,
εάν θα σταθούμε προδότες ή πατριώτες,
θρήνοι ή θρύλοι,
κενοτάφιοι ή επιτάφιοι...
Και όλα τα μνήματα του κόσμου να μαζευτούν και να μας πούνε κάτι άλλο από την αλήθεια, εμείς θα μείνουμε με την Αλήθεια...
Και εάν πάλι θελήσουν να μας σκοτώσουν,
ας μας σκοτώσουν,
εμείς δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς την αλήθεια...
Marinos Ritsoudis
(και αν αγνοείς ποιος είναι ο Μαρίνος Ριτσούδης, ο συντάκτης αυτού του άρθρου,
και τον λόγο που "λατρεύεται" στην ομόδοξη Σερβία, δες απλά εδώ...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου