* Πρόλαβα να πω "Θεέ μου συγχώρα με, φεύγω"

Η Μοναχή Σωφρονία περιγράφει το τροχαίο ατύχημα που είχαν μαζί με άλλους προσκυνητές πριν λίγες μέρες κατά την επίσκεψή τους στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου και πως ο άγιος τους έσωσε από βέβαιο θάνατο με θαυματουργική παρέμβαση.
Αναφέρει με συγκίνηση η μοναχή στη σελίδα της στο facebook:

Μπορεῖ νά ἔχουμε πολλοί χάρισμα λογοτεχνικό, νά «τά γράφουμε» ὡραία καί νά εὐχαριστοῦμε καί ἐμᾶς καί ὅσους μᾶς διαβάζουν.

Ἀλλά ἡ ζωή μᾶς δίνει εὐκαιρίες νά δοκιμαζόμαστε καί νά βλέπουμε στήν πράξη ἄν μποροῦμε νά ἐφαρμόσουμε τά ὅσα θεωρητικά λέμε.
Θά σᾶς διηγηθῶ ἀγαπημένοι ἀδελφοί τοῦ μοναστηριοῦ μας μιά πραγματική ἱστορία, ἕνα θαῦμα πού συνέβη στις 7 Φεβρουαρίου 2019 στήν Ἐθνική ὁδό Ἀρτάκης Χαλκίδος στό δρόμο γιά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Ρῶσο.
Ἐδῶ καί μέρες φιλοξενοῦνται στό μοναστήρι μας δύο Ρωσίδες ἀπό τή Λευκορωσία μία μοναχή καί ἕνα κορίτσι.

Ἀπό καιρό ἐξέφρασαν τήν ἐπιθυμία νά προσκυνήσουν τόν «Αγιο τους», τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Ρῶσο.

Μετά χαρᾶς δέχθηκα τήν «πρόκληση» ἄν καί γιά μᾶς εἶναι μιά διαδικασία ἀλλά καί μιά ἀπόσταση. Ξεκινήσαμε πρωί ἀπό τό μοναστήρι ἔχοντας κάνει τήν πρωινή μας ἀκολουθία.

Πήγαμε στό Αἴγιο ἀπό ὅπου πήραμε τό αὐτοκίνητο καί στή συνέχεια κατευθυνθήκαμε γιά Ἀθήνα γιά κάποιες ἀγορές πού θά ἔκαναν οἱ φιλοξενούμενες.
Ὅλα ἔδειχναν εὐλογημένα, ἀκόμα καί ὁ καιρός ἦταν θαυμάσιος.

Στό δρόμο ἀναθυμόμουν φοιτητικές μου ἀναμνήσεις ὅταν πήγαινα δύο καί τρεῖς φορές τό χρόνο γιά ἐξομολόγηση στόν π. Ἰάκωβο τόν Τσαλίκη, τόν νῦν Ἅγιο Ἰάκωβο Εὐβοίας. Ἀγαπημένο μέρος καί φυσικά πρῶτος σταθμός πρίν τίς Ροβιές ἦταν τό Προκόπι Εὐβοίας γιά προσκύνημα στόν μεγάλο καί ἀγαπημένο μου Ἅγιο Ἰωάννη τό Ρῶσο.

Μπήκαμε στήν Ἀρτάκη.

Μᾶς χώριζε ἀπόσταση 50 λεπτῶν ἀπό τόν Ἅγιο. Ἐκείνη τήν ὥρα εἶπα:

«Νά κάνουμε ὅλες μιά προσευχή, νά ζητήσουμε κάτι ἀπό τόν Αγιο μυστικά, καί νά ξανάρθουμε νά τόν προσκυνήσουμε».

Καί λέγοντας Ἀμήν κάναμε ὅλες τό σταυρό μας καί…ἐκεῖ…τινάχθηκα στόν ἀέρα ἄκουσα μερικά «μπάμ» χτύπησα πέρα δῶθε -καθόμουν στό πίσω κάθισμα κι ἄκουσα τήν ὁδηγό νά λέει:

«Μᾶς τράκαραν!» .

Στά δευτερόλεπτα ἐκείνου «σεισμοῦ» «εἶδα τό θάνατο».

Πρόλαβα νά πῶ: «Θεέ μου συγχώρα με, φεύγω» ….
Μετά τήν πρώτη ἔκπληξη συνειδητοποίησα πώς …ζῶ!!!

Μᾶς ἄνοιξαν τήν πόρτα-εἶχε γίνει φυσαρμόνικα καί ἐκτός ἀπό αὐτό κατεστράφη ὁ ἄξονας τοῦ αὐτοκινήτου πού τρύπησε τή ρόδα…

Μᾶς μετέφεραν σέ κατάσταση σόκ στό κοντινότερο ζαχαροπλαστεῖο…

Μιά κυρία παραβίασε τό Stop καί χτύπησε κάθετα τό αὐτοκίνητό μας.

Ἡ ἴδια πετάχθηκε στό ἀπέναντι ρεῦμα κι ἐμεῖς «πετάξαμε» μέτρα μακριά στόν ἀέρα.

Μέσα στόν πανικό νά γίνουν τά ἀπαραίτητα. Ἀνταλλαγή στοιχείων, ἀσφάλειες κλπ.

Ἡ ὁδική ἀσφάλεια μίλησε γιά θαῦμα.

Γιά ἀνέλπιστη διάσωσή μας ἀπό ντελαπάρισμα τοῦ αὐτοκινήτου, ἀπό μοιραῖα ἀτυχήματα. «Εἴχατε ἅγιο» ἀναφώνησαν πολλοί ὅταν μᾶς εἶδαν νά βγαίνουμε σῶες ἀπό τό αὐτοκίνητο… Ἦταν 4:30μμ.

Στίς 7 μ.μ. ἔκλεινε ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου καί ἤμασταν μία ὥρα ἀπόσταση.
Τά διαδικαστικά τελείωσαν στίς 6 καί 30μμ.

Πῶς θά φεύγαμε γιά τόν Ἅγιο;;

Δόξα τῶ Θεῶ ὁ σύζυγος τῆς κυρίας πού μᾶς τράκαρε προσφέρθηκε νά μᾶς πάει μέ τό δικό του αὐτοκίνητο στόν Ἅγιο μέχρι ἡ ἐταιρεία ἀπό ὅπου εἴχαμε νοικιάσει τό δικό μας νά φέρει ἄλλο ὄχημα γιά τήν ἐπιστροφή μας στήν Πελοπόννησο. Ξεκινήσαμε λοιπόν μέ πολλή λαχτάρα νά προσκυνήσουμε τόν Αγιο, νά τόν εὐχαριστήσουμε γιά τή διάσωση. Ἔβρεχε καταρρακτωδῶς. Σκοτάδι. Φτάνοντας βλέπουμε δύο γυναῖκες καί ἕναν ἄνδρα νά κλείνουν τήν πόρτα ἕτοιμους νά βάλουν συναγγερμό. «Ἕνα λεπτό» φωνάξαμε. Σᾶς παρακαλοῦμε!!!
 

Μπήκαμε μέσα περασμένες 7μμ ἦταν γύρω στίς 7 καί 20μμ…Ἄδεια ἡ ἐκκλησία. Πρώτη φορά τήν ἔβλεπα ἔτσι.
 

Ὁ Ἅγιος στή Λάρνακά του. Μᾶς ὑποδέχθηκε μόνος μέ δῶρο ἕνα κύμα μεγάλης εὐωδίας!!! Προσκυνήσαμε μέ λαχτάρα καί μέ δάκρυα στά μάτια. Εἴπαμε τήν ἱστορία μας καί μᾶς εἶπαν ὅτι γιά κάποιο ἀνεξήγητο λόγο ἄρχισαν τή συζήτηση καί καθυστέρησαν νά κλείσουν τόν ναό. Μιά κυρία εὐλαβεστάτη μᾶς εἶπε ὅτι συνέχεια ὅταν πρόκειται νά ἔρθουν προσκυνητές ἀπό μακριά συμβαίνει αὐτό τό «τυχαῖο» νά παρατείνουν τό κλείσιμο τῆς ἐκκλησίας. Μάλιστα θέλω νά σημειώσω ὅτι πηγαίναμε χωρίς ἀγωνία στό δρόμο γιατί μᾶς εἶχαν πεῖ ὅτι θά μπορούσαμε νά παίρναμε τηλ. νά μᾶς ἀνοίξουν. Ὅμως οἱ φύλακες μᾶς εἶπαν ὅτι εἶχαν μπλοκάρει καί τά δύο τηλ. καί δέν θά ἀπαντοῦσε κανένα τελικά στό ναό καί δέν θά προσκυνούσαμε.

Ἡ χαρά καί ἡ ἱκανοποίησή μας ἦταν μεγάλη.
Τό καταθέτω τό περιστατικό ὡς εὐγνωμοσύνη καί ὡς ἀπόδειξη τῶν μεγάλων θαυμάτων πού ἐπιτελεῖ ὁ Αγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος!!!
Διάσωσε ἀπό θάνατο καί τραυματισμό τούς προσκυνητές του καί τούς δέχθηκε στό Ἅγιο του λείψανο.
Ἐπιστρέψαμε στήν Ἀρτάκη καί ψάλλαμε τήν παράκληση τοῦ Αγίου συγκινημένες γιά τό θαῦμα πού βιώσαμε.
Ὁ Ἅγιος μᾶς πῆρε ὅλη τήν κούραση καί τό σόκ τοῦ ἀτυχήματος.
Ἀπόψε τό βράδυ θά ψάλλουμε στό μοναστήρι ξανά τήν παράκληση τοῦ Αγίου γιά τόν εὐχαριστήσουμε.
Οἱ Ἅγιοι εἶναι ζωντανοί, εἶναι οἱ καλύτεροι φίλοι μας…

Υ.Γ.
Σήμερα τό πρωί -ἔχοντας κάποιες κακώσεις γιατί ἡ πορτα τοῦ αὐτοκινητου πού ἔσπασε ἦταν στή θέση μου-πονοῦσα ἀρκετά καί ἔλαβα τό ἑξῆς μήνυμα ἀπό μιά κυρία-φίλη τοῦ μοναστηριοῦ: (Ἡ ὁποία δέν ἤξερε κἄν γιά τό προσκύνημα οὔτε γιά τίς φιλοξενούμενες): «Γερόντισσα, εἶστε καλά;; Γιατί σᾶς εἶδα στόν ὕπνο μου μέ δύο μοναχές μαζί στό κρεβάτι κι ὅτι πεθάνατε. Φοβήθηκα. Εἶστε καλά;;»
 

Τά συμπεράσματα ἀγαπημένοι μου φίλοι τά ἀφήνω σέ σας.
Ὄντως ἦταν νά «φύγουμε» ἀλλά ὁ Ἅγιος μᾶς γύρισε πίσω!!!
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ….

Σωφρονια Φαρμακιδου
πηγή