"- Εάν πρόκειται να χαθεί η ψυχή του, προτιμότερο είναι να το πάρει τώρα ο Θεός το παιδί μου και να σωθεί..." + Δημήτριος Παναγόπουλος

Αφιερωμένο σε όλους τους γονείς από τον αείμνηστο Δημήτριο Παναγόπουλο...Αν τα έλεγε αυτά από άμβωνος σήμερα θα τον κρεμάγανε στις πλατείες. Ευτυχώς έμεινε η ευλογημένη γραπτή του παρακαταθήκη . . . :

"Υπάρχουν μάνες που έχουν τέτοιο παιδί, που μόνο ζημιές προκαλεί. Και το υπερασπίζεται λέγοντας:
- Ξέρεις τί καλή καρδιά έχει!
- Μα κυρία μου, το παιδί αυτό δεν εκκλησιάζεται, δεν εξομολογείται, δεν κοινωνεί, τί να την κάνεις την καλή καρδιά;
Η μάνα κρίνει με το μητρικό φίλτρο και όχι με το μέτρο του Θεού, με αποτέλεσμα, να κάνει κακό στο παιδί της...
Έβγαλε λέει ο άλλος, καλά παιδιά. Δικηγόρος, ιατρός, συμβολαιογράφος κ.λπ. 
Θα πάνε στον παράδεισο αυτά; 
Τα καλά παιδιά για εμάς είναι τα μορφωμένα. 
Που ξέρουν να λένε το ευχαριστώ ''μερσί'' και το συγγνώμη ''μπαρντόν''.
Μα πώς είναι καλά παιδιά, αφού είναι μακριά από τον Θεό;
Ο γονέας φέρει ευθύνη κυρίως για την ψυχή του παιδιού του. 
Είπα κάποτε σε μία ομιλία, όταν ο γιός μου, ο Νεκτάριος ήταν μικρός:
- Εάν πρόκειται να χαθεί η ψυχή του, προτιμότερο είναι να το πάρει τώρα ο Θεός το παιδί μου και να σωθεί...
Στους περισσότερους, φάνηκε τολμηρό αυτό που είπα και έλεγαν:
- Ακούς εκεί; Αυτός που δεν είχε παιδί τόσα χρόνια και του έδωσε ο Θεός έπειτα από 17 χρόνια παιδί να λέει να φύγει...
Μα αυτή είναι η πραγματικότητα. 
Τι να το κάνω; 
Για να μου κρατήσει το όνομα; 
Τί μου χρειάζεται το όνομα; 
Η ψυχή του να σωθεί...
Η ευθύνη του γονέα δεν είναι μόνο υλική, αλλά κατεξοχήν πνευματική..."
+ Δημήτριος Παναγόπουλος

π.Σπυρίδων Σκουτής

* Σχετικές αναρτήσεις:
1) Θυμήσου αυτό το παιδί.
Δεν έχουν περάσει ούτε 40 μέρες...

2) Αλλά κι αυτήν την Μανούλα...(Ξεχνιέται;) 

"...Αυτό που μου έκανε εντύπωση και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας είναι η στάση του πατέρα και των μεγάλων παιδιών της οικογένειας της Μαρίας..."

* "συν αυτώ" ΥΓ:

Ο καλός Θεός, αν ήταν δυνατόν, σε κανένα να μην επέτρεπε ξανά τέτοια δοκιμασία.

Είμαστε όμως έτοιμοι να υποδεχτούμε τις όποιες αποφάσεις του Θεού στις ζωούλες μας, με τον τρόπο και την προοπτική, που το έκαναν οι οικογένειες της (Μάνας) Μαρίας και του (Παιδιού) Σταύρου;

Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και κυρίως τους εαυτούς μας με αυτήν την "παράλογη" λογική του Χριστού;

Δύσκολα πράγματα...