☆ "Άγιε Γέροντα, μήπως ξέρεις μέχρι και πού είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου; |Θα μας (απο)τρελάνεις...

   

     |"αμΦ." πικρή - αΦελής απορία:

   Να υπήρχε κάποιος αρμόδιος από τους εκάστοτε "κυβερνώντες", που να έκανε μια μικρή έρευνα, βρε παιδί μου, έτσι από περιέργεια, σε εκείνο το σημείο, που υπέδειξε πριν από καμιά 40αριά χρόνια ένας (θεό)τρελος ανήμπορος και τυφλός Άγιος Γέροντας, που ποτέ όμως μέχρι σήμερα δεν έχει αστοχήσει σε ό,τι κι αν έχει πει;|

Μαρτυρία της μακαριστής Γερόντισσας Στυλιανής Καρατζογιάννη (1933 - 2019), Ηγουμένης της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος - Ταώ ( Νταού Πεντέλης):

" Μια μέρα που πήγαμε, μας έλεγε ο Γέροντας, ότι με το χάρισμα που είχε από μικρός, διέκρινε από πολύ μακριά νερά, άγια Λείψανα, αρχαίους Ναούς, αρχαίους τάφους. 

 Ακόμα και για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μας έλεγε ότι δεν είναι ούτε στην Αίγυπτο, ούτε εκεί που τον ψάχνουν αλλά είναι εδώ στην Ελλάδα, κοντά στο αρχαίο Δίον και συγκεκριμένα στην Κατερίνη, στην Κονταριώτισσα, δίπλα σε ένα παλιό εκκλησάκι της Παναγίας"!

(Από το βιβλίο " Ο Όσιος Πορφύριος - Μαρτυρίες, διηγήσεις, νουθεσίες , των εκδόσεων Ενωμένη Ρωμιοσύνη)

   |εμείς από τον Σπύρο Κοντογούρη

   ☆ Γνώρισε (ή θυμήσου) την Μακαριστή Γερόντισσα Στυλιανή μέσα από το αΦιέρωμα, που της έκανε πριν λίγο καιρό στο ΡαδιόΦωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας ο Λυκούργος Μαρκούδης...

☆ Ο Άγιος Φιλάρετος ο Ελεήμων - 1 Δεκεμβρίου | Ένας από τους κύριους εκπροσώπους του "Δίνε, λέμε..."

    

     |Στην αγάπη σας προσΦέρουμε απόψε 2 επιλογές για τον επίσης εορτάζοντα Άγιο Φιλάρετο: 

Η μία είναι σύντομη, ούτε 7' και είναι για τα παιδιά μας και για όσους από μας δεν έχουν λίγο παραπάνω χρόνο, από το γνωστό πλέον σε όλους μας Optiko....

 

    

    Και η δεύτερη είναι μια θεότρελη, συνταρακτική, ίσως και καθοριστική για κάποιους από μας ομιλία, την οποία επίσης ανεπιΦύλακτα θα συνιστούσαμε, όπως κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια από τη μέρα που την πρωτακούσαμε από το αγιασμένο στόμα του τελευταίου Πενταπόλεως και Κεντρικής Αφρικής, του μακαριστού π.Ιγνατίου Μαδενλίδη...

      |Σχετικό (στου "δίνε" την τρέλα...):

☆ "Ὅταν ὁ Θεός δεν μᾶς δίνει κάτι που ἐπίμονα τοῦ ζητοῦμε…

    |αρχή (3ημέρου & 3κούβερτου) α(μ)Φιερώματος για τον Αγιούλη μας ΠορΦύριο...

 

 (Τι να Φτουρήσουν 

1 ή 2 μερούλες για έναν τέτοιον Άγιο; 

Μας καταλαβαίνεις, έτσι;

Πάμε, το λοιπόν...)

   ...Ὅταν ὁ Θεὸς δὲν μᾶς δίνει 

κάτι ποὺ ἐπίμονα τοῦ ζητοῦμε, 

τότε δύο πράγματα μπορεῖ νὰ συμβαίνουν:

Ἢ δὲν μᾶς τὸ δίνει γιὰ τὸ καλό μας, 

ἢ ἐμεῖς δὲν ξέρουμε πῶς 

καὶ πότε νὰ τοῦ τὸ ζητήσουμε, 

χωρὶς νὰ ἀποκλείεται 

νὰ συμβαίνουν καὶ τὰ δύο μαζί. 

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν πρώτη περίπτωση, 

κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίζει τὸ «γιατί». 

Καὶ τοῦτο, 

διότι εἶναι ἀνεξερεύνητες οἱ βουλὲς τοῦ Κυρίου! 

Γι’ αὐτὸ σιωπῶ. 

Γιὰ τὴν δεύτερη, ὅμως, περίπτωση, 

θὰ μποροῦσα νὰ σοῦ πῶ πάρα πολλά. 

Πρῶτα-πρῶτα, 

ὅταν ζητᾶμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ 

δὲν πρέπει νὰ στυλώνουμε τὰ πόδια μας 

καὶ νὰ τοῦ λέμε: 

«Τώρα θέλω αὐτό». 

Διότι, κάτι τέτοιο, 

δὲν εἶναι μόνον ἀπαράδεκτον, 

ἀλλὰ ἀποτελεῖ καὶ μεγάλη ἀσέβεια 

πρὸς τὸν Δημιουργό μας. 

Ποιὸς εἶσαι ἐσύ, 

ἢ ἂν θέλεις, 

ποιὸς εἶμαι ἐγώ, 

ποὺ μπορῶ νὰ ζητήσω ἀπαιτητικὰ 

κάτι ἀπὸ τὸν Θεό μας 

καὶ μάλιστα νὰ τοῦ προσδιορίσω 

καὶ τὸν χρόνο χορηγήσεώς του;

— Μά, Παπούλη μου, 

ἐγὼ οὔτε ἀπαιτητικὰ τὸ ζήτησα, 

οὔτε χρονικὰ ὅρια ἔθεσα. 

Αὐτὸ τὸ γνωρίζετε πολὺ καλά. 

Γιατὶ τὸ θέμα μου χρονίζει…

— Ἀκριβῶς αὐτὸ σοῦ ἐξηγῶ καὶ ἐγώ.

Τὴν αἰτία ποὺ χρονίζει. 

Ὅταν ζητᾶμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεό, 

τὸ ζητᾶμε παρακλητικὰ καὶ εὐγενικά, 

γιὰ ἕνα ὁρισμένο χρονικὸ διάστημα. 

Ἐὰν δοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς τὸ ἀρνεῖται, 

τότε σταματοῦμε καὶ ἐμεῖς νὰ τὸν ἐνοχλοῦμε. 

Διότι, 

ὅσο ἐπιζητοῦμε κάτι, 

τόσο ἀπομακρύνεται. 

Γι’ αὐτὸ παύουμε νὰ τὸ ζητᾶμε. 

Καὶ ὅταν πλέον ἐμεῖς 

θὰ τὸ ἔχουμε ξεχάσει, 

αὐτὸ θὰ ἔλθει, 

χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε. 

Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν ξεχνᾶ. 

Ἔλαβε τὸ μήνυμά μας! 

Τὸ συγκρατεῖ 

καὶ ὅταν Ἐκεῖνος κρίνει, 

ὅτι ἐπέστη ὁ καιρός, 

μᾶς τὸ χορηγεῖ! 

Γι’ αὐτό, 

δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουμε στὸν Θεό, 

ντὲ καὶ καλά, 

νὰ μᾶς κάνει 

αὐτὸ ποὺ θέλουμε ἐμεῖς 

καὶ μάλιστα, 

ὅποτε ἐμεῖς τὸ θέλουμε. 

Ἡ ἐπιμονὴ σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις 

ἀντενδείκνυται. 

Γιατὶ κάνει κακό, 

ἀντὶ γιὰ καλό. 

Καὶ ὅταν μάλιστα 

ἡ ἐπιμονὴ εἶναι ἔντονη 

καὶ προέρχεται ἀπὸ ἄτομο ἀνυποχώρητο, 

ὅπως λ.χ. εἶσαι ἐσύ, 

τότε μόνο καλὸ δὲν φέρνει. 

Γενικά, παιδί μου, θέλω νὰ καταλάβεις 

ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουμε 

νὰ ἀλλάξουμε τὴν θέληση τοῦ Θεοῦ, 

γιατὶ ἔτσι μᾶς ἀρέσει ἐμᾶς 

καὶ μάλιστα, 

ὅποτε θέλουμε ἐμεῖς ἀφ’ ἑνός, 

καὶ ἀφ’ ἑτέρου, 

ὅταν θέλουμε κάτι νὰ ἀποκτήσουμε, 

δὲν πρέπει νὰ τὸ κυνηγᾶμε, 

ἀλλὰ νὰ τὸ ἀφήνουμε στὴ θέληση τοῦ Θεοῦ.

Διαφορετικά, 

ὅσο κυνηγᾶμε κάτι, 

τόσο ἀπομακρύνεται! 

Αὐτὸ τὸ κάτι, 

νὰ τὸ παρομοιάσεις μὲ τὴν σκιά σου. 

Ὅσο καὶ νὰ τρέξεις, 

δὲν πρόκειται νὰ τὴν πιάσεις ποτέ. 

Γιατὶ ὅσο τρέχεις ἐσύ, 

τρέχει καὶ αὐτή!

   |Ἀπὸ τὸ βιβλίο 

“Ὁ πατὴρ Πορφύριος. Ο διορατικός, ο προορατικός, ο ιαματικός“

 |από τον Γεώργιο Καλογήρου 

  

* Πως γίνονταν οι "συναντήσεις" του Αγίου Πορφυρίου με τον Άγιο Ιάκωβο στην Μονή Οσίου Δαυίδ...

~ Μας το διηγείται ο Μόρφου σε 4΄. Απίστευτο...

✨ Mια καθηλωτική μαρτυρία! Για εκείνους που πραγματικά θέλουν να αγωνιστούν πνευματικά... |Τα λέει όλα σε 7μιση μόνο λεπτά...

(Μα παντού αυτός ο Άγιος Ιάκωβος; 

Και μάλιστα, χωρίς να τον φωνάξει κανείς...)

Σε αυτή την καθηλωτική μαρτυρία, ο Ιερομόναχος Φελίπε Μπαλινγκίτ αφηγείται πώς δαιμόνια γέμισαν το δωμάτιό του όταν νοσηλεύτηκε για 59 ημέρες στο νοσοκομείο από covid και πώς το φως του Χριστού διάλυσε το σκοτάδι. 

Μάθετε γιατί η προσευχή μας μοιάζει αδύνατη, πώς μεσολαβούν οι άγιοι και γιατί μόνο ο Χριστός έχει τη δύναμη να νικήσει τους δαίμονες και να αποκαταστήσει την ελπίδα στις πιο σκοτεινές μας στιγμές.

Ευχαριστώ από την καρδιά μου τον πατέρα Πέτρο Heers...

Από τα συγκλονιστικότερα βίντεο ...

|μας έστειλε η φίλη MarjiBlu MariaTito

Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες ...

"Με το ν' ανήκεις στη μειοψηφία, ακόμα και στη μειοψηφία του ενός, δεν σημαίνει πως είσαι τρελός."*

---------------------------------------------------

Θυμήθηκα τα πιο πάνω λόγια που διάβασα, τώρα που πέρασαν λίγες μέρες που γιόρταζε ένας πολύ μεγάλος άγιος των ημερών μας, ο άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και ομολογητής. 

Ο άγιος αυτός έζησε την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, την εποχή της αθεΐας και των σύγχρονων διωγμών. 

Όταν όλος ο κόσμος έσκυβε το κεφάλι μπροστά στον τρόμο, την καταπίεση, την αδίστακτη τυραννία του καθεστώτος αυτός δήλωνε με περίσσιο θάρρος παρόν ομολογώντας δίχως φόβο Χριστό. 

Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες. 

Ένας αλλά μέγας, γιατί δεν δίστασε να πάει κόντρα στο ρεύμα, ενάντια στην άθεη και αντίχριστη κοσμική εξουσία.

Μια φορά ο άγιος γέροντας τόλμησε σε μια εκδήλωση να κάψει την 12μετρη φωτογραφία του Στάλιν και το πορτραίτο του Λένιν. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να χτυπηθεί άγρια από το πλήθος και να βρεθεί σχεδόν πεθαμένος με ανοικτό κρανίο και σπασμένα πολλά κόκκαλα. 

Όταν αργότερα τον ρώτησαν για την πράξη του αυτή τους απάντησε: 

"Ο Κύριος είπε να μην φτιάχνουμε είδωλα. Να μην έχετε άλλους θεούς εκτός από μένα. Καλοί μου άνθρωποι συνέλθετε! Όσοι άνθρωποι έζησαν σ' αυτήν τη γη ήταν πάντα χριστιανοί! Εσείς γιατί προσκυνάτε τα είδωλα; Η δόξα ανήκει μόνο στον Θεό.Ο Ιησούς Χριστός πέθανε και την τρίτη μέρα αναστήθηκε...Τα είδωλα σας δεν θα αναστηθούν ποτέ.Ακόμη κι όταν ζούσαν ήταν νεκρά!". Αποτέλεσμα της πράξης του αυτής ο πολύχρονος έγκλεισμός σε φυλακές και ψυχιατρικές κλινικές. Ο άγιος ήταν "εχθρός του λαού", επικύνδυνος, ανισόρροπος, τρελός. Στο τέλος όμως ο Θεός έκρινε αλλιώς. Τον σαλό (τρελό) ,τον αλλόκοτο, τον παράξενο, τον αντιδραστικό, Εκείνος τον αγίασε.

Πολλές είναι οι φορές που οι άνθρωποι παρασύρονται σε λάθος δρόμους, άστοχες επιλογές, αδιέξοδες καταστάσεις γιατί δεν έχουν σταθερή πυξίδα ζωής, δεν έχουν ξεκάθαρο στόχο και αναπόφευκτα η καρδιά τους μπερδεύεται και η ψυχή τους παλεύει πελαγωμένη μέσα στα κύματα του κόσμου τούτου της φθοράς. 

Η πλειοψηφία, η επικρατούσα άποψη το τι λένε και τι πράττουν οι πολλοί δεν ήταν και δεν είναι ποτέ εχέγγυο της αλήθειας.

Ας θυμηθούμε τα σχετικά λόγια του Χριστού: "Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον, ότι ευδόκησεν ο Πατήρ ημών δούναι υμίν την Βασιλείαν" (Λουκά. Κεφ12,32). 

Στον Θεό αρκούν οι λίγοι για να διαδώσουν τον λόγο Του. 

Ας έχουμε υπόψη πως 12 μόνο απλοί άνθρωποι, οι περισσότεροι αγράμματοι ψαράδες, ευαγγέλισαν όλη την οικουμένη. 

Κι ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι από τη μεριά του, αποτυπώνοντας στο χαρτί τον πόθο της ψυχής του θα εξομολογηθεί: 

"Αν όλος ο κόσμος βαδίσει προς μια κατεύθυνση, κι ο Χριστός προς την άλλη, εγώ θα πάω με τον Χριστό".

Ας μην ξεχνάμε ποτέ πως το μονοπάτι για τον ουρανό είναι μοναχικό και δύσβατο. 

Λίγοι είναι αυτοί που το βρίσκουν και το ακολουθούν πιστά μέχρι το τέλος. 

Γιατί είναι γεμάτο πόνο, πληγές, συκοφαντίες, δάκρυα, αίματα και προδοσίες. 

Είναι όμως ο μόνος δρόμος που βγάζει στο αέναο φως, την αγιότητα, την ανεκλάλητη χαρά της αιωνιότητας.

© Αλέξης Αλεξάνδρου 2/11/21

* Γουίνστον Σμιθ, ο πρωταγωνιστής του δυστοπικού και προφητικού βιβλίου του Τζωρτζ Όργουελ "1984 ".

2 Νοεμβρίου, αγίου Γαβριήλ του διά Χριστόν σαλού και ομολογητή 

Alexis Alexadrou

✔ Τα τελευταία του λόγια ... |Να προσπερνάς. Να προχωράς. Να συγχωρείς. Και να το ξεχνάς...

* άκουσε τον παππούλη Ανανία, 

που υπεραγαπούσε τον Άγιο

(μαζί θα΄ναι τώρα)

και θα καταλάβεις ...

✔ Ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» το «Δόξα σοι ο Θεός»... |Όταν, ψυχή μου, σου λέει αυτήν την κουβέντα ο άγιος παπα Τύχων, μπορείς πλέον να συνεχίσεις να παραπονιέσαι;

 

* Πως σε ένα τόσα δα κομμάτι από μπαμπάκι μπορεί να χωρέσει όλο το υπέρ Λόγον του Αγίου Θεού μας;;; |Το μεγάλο θαύμα του μύρου του άη Δημήτρη μας... (με το Νώντα Σκοπετέα)

Μόνο όσοι το έχουν οσφρανθεί με της ψυχής την όσφρηση, μπορούν να μιλήσουν για τούτο το μεγάλο θαύμα!

Δεν μοιάζει αυτό το μύρο με τίποτα άλλο το υγρό, μα μόνο με τα αληθινά δάκρυα της μετανοίας!

Μόνο με εκείνα μπορεί να συγκριθεί και να συμμιχθεί…να μείνει άσωστη τούτη η ευωδία, που λυτρώνει και λευτερώνει απ τα δεσμά των σκοτεινών φυλακών της αμαρτίας.

17 αιώνες αναβλύζει τα της χάριτος μύρα ο Οκτώβριος!

Θεοφρούρητες ψυχές τον επικαλούνται μπροστά σε κάθε δαιμονοκίνητη χάρυβδη!

Ιδίως σε εκείνην της απελπισίας!

Βοήθησέ μας Άγιε Δημήτριε!

Ενθάρρυνέ μας...

✔ Ποτέ σου...

«Ποτέ σου μη ζήτησης αξιώματα. Ποτέ σου μη ζήτησης τιμές από τον κόσμο. 

Ποτέ σου μη ζήτησης να ακουστή το όνομά σου.

Να ‘σαι πάντα αφανής, άγνωστος στους πολλούς τόσο, ώστε, ει δυνατόν, να μη σε ξέρη κανένας. 

Και τότε θα σε ξέρη ο Θεός. 

Εάν ο Θεός θέλη να σε φανερώση, δεν ευθύνεσαι εσύ. 

Μόνο εσύ να μη φροντίζης να φανής ότι είσαι έτσι και έτσι, ότι τάχα δηλαδή έχεις αρετή, είσαι άξιος κ.λπ.

Να ζεις με αφάνεια, σαν ξένος και παρεπίδημος, «ως ο αλλόγλωσσος εν ετερογλώσσοις εν γνώσει καθήμενος», όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. 

Να μη αποκτήσης ποτέ σου παρρησία, να μη θέλης να φαίνεσαι πως κάτι είσαι.

Και τέλος, να μη έχης ποτέ, μα ποτέ σου μνησικακία, ούτε ακόμη με τον χειρότερό σου εχθρό. 

Αλλά αντίθετα να παρακαλής τον Θεό να τους συγχωρήση όλους, να συγχωρήση όλο τον κόσμο».

(Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης, 1906-1982 – 

Από την προφορική Διαθήκη του Γέροντος Γερμανού)

~ Πρωτοδημοσιεύτηκε στις 20 Οκτωβρίου 2019

✔ Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ό,τι θέλει ο Θεός! |Ποτέ δεν γνωρίζουμε το γιατί ένας άνθρωπος βρίσκεται στο δρόμο μας... {Πραγματικό γεγονός...}

Όταν ο Βασίλειος (μετέπειτα άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα) γύρισε από το εξωτερικό που ήταν για κάποιες εμπορικές υποθέσεις, στο σιδηροδρομικό σταθμό της Πετρούπολης τον περίμενε η δική του άμαξα για να τον πάει στο σπίτι. 

Ενώ προχωρούσαν στους δρόμους της πόλης, σε έναν από αυτούς είδε ο Βασίλειος έναν φτωχό αγρότη με ρούχο σχισμένο να κάθεται κάτω στο πεζοδρόμιο και να φωνάζει συνεχώς.

Όχι αυτό που θέλεις εσύ αλλά ό,τι θέλει ο Θεός..

Ο Βασίλειος αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει με τον αγρότη. 

Σταμάτησε την άμαξα και ζήτησε από τον αγρότη να ανέβει. 

Στην ερώτηση του, τι του συνέβη, ο αγρότης του διηγήθηκε την εξής ιστορία: 

Ότι άφησε στο χωριό τη γυναίκα του με τα 7 παιδάκια και τον πατέρα του, που όλοι τους ήταν άρρωστοι (είχανε τύφο). 

Οι γείτονές τους φοβούμενοι μην κολλήσουν, δεν έμπαιναν μέσα στο σπίτι για να τους βοηθήσουν. 

Μία μέρα ο πατέρας του τού είπε: 

"Από όλους μας μόνο εσύ δεν είσαι άρρωστος. Πάρε λοιπόν το άλογο που έχουμε και πήγαινε στην πόλη για να το πουλήσεις. Με τα λεφτά που θα πάρεις, αγόρασε μία αγελάδα και ίσως έτσι να ζήσουμε".
 

Έκανε λοιπόν έτσι ο φτωχός αγρότης, αλλά τα λεφτά, του τα΄κλεψαν, οπότε έτσι απελπισμένος έπεσε στο πεζοδρόμιο και ξέσπασε σε κλάματα. 

Αποφάσισε να πεθάνει εκεί που ήταν. 

Πώς θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι με άδεια χέρια; 

Έτσι πεσμένος στο πεζοδρόμιο περίμενε να έρθει ο θάνατος και φώναζε στον εαυτό του:

Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ό,τι θέλει ο Θεός.

Ο Βασίλειος όταν άκουσε την ιστορία πήγε μαζί με τον αγρότη στην αγορά και πήρε δύο άλογα ένα κάρο και μία αγελάδα, το κάρο το γέμισε μέχρι πάνω με διάφορα τρόφιμα και από πίσω έδεσε την αγελάδα και τα παρέδωσε στον αγρότη. 

Ο αγρότης αντιστάθηκε, αλλά ο Βασίλειος του είπε: 

Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ό,τι θέλει ο Θεός.

Όταν ο Βασίλειος έφτασε στο σπίτι του, κάλεσε τον κουρέα, εκείνος ήρθε και του είπε να καθίσει για να τον κουρέψει. 

Αλλά ο Βασίλειος αναστατωμένος περπατούσε στο δωμάτιο μονολογώντας και λέγοντας συνέχεια: 

Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ό,τι θέλει ο Θεός..

Ο κουρέας τον παρακάλεσε ξανά να καθίσει, αλλά ο Βασίλειος δεν τον άκουγε και έλεγε ξανά και ξανά...

Όχι αυτό που θέλεις εσύ, αλλά ό,τι θέλει ο Θεός..

Ξαφνικά ο κουρέας έπεσε μπροστά του στα γόνατά και του είπε: 

"Πώς το έμαθες, αφεντικό;" 

Στη συνέχεια του εξομολογήθηκε 

ότι είχε στο νου του 

όταν θα καθόταν στην καρέκλα, 

να τον σκοτώσει 

και να ληστέψει το σπίτι του... 

Ο Βασίλειος τον συγχώρεσε και τον άφησε να φύγει, του είπε όμως ότι δεν θέλει να τον ξαναδεί...

Με πόσο θαυμαστό τρόπο ο Θεός έδειξε την πρόνοια του για τον πιστό δούλο του... 

Σώζοντας μία ζωή σώζεις τη ζωή σου... 

Έτσι και ο Άγιος Σιλουανός έλεγε 

"Ο αδελφός μου είναι η ζωή μου".

Δεν σωζόμαστε μόνοι μας, 

αλλά μέσα από τους άλλους 

με την έμπρακτη αγάπη... 

Ποτέ δεν γνωρίζουμε 

το γιατί ένας άνθρωπος βρίσκεται στο δρόμο μας...

 

Πολλές τραγωδίες θα αποφεύγονταν, 

αν προτεραιότητα στις σχέσεις μας 

αντί του φόβου είχε η αγάπη.-

[πηγή: άγνωστη

εμείς από Κ.Κ.]

‘’Μή φέρεις παπά στο σπίτι μας, μωρ'σύ, γιατί θα σας αμολήσω από το μπαλκόνι, εσένα, τον παπά και τα λιβανιστήρια σας...

 

   Ανδρόγυνο ο κυρ-Αλέκος και η κυρά-Καίτη, παντρεμένοι το 1920 περίπου. 

Κατοχή - εμφύλιος - φτώχεια κάργα 

και των γονέων. 

Ή κυρά-Καίτη ευλαβέστατη, 

προσευχή, εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία κλπ.

Ο κυρ-Αλέκος φανατικός άθεος, κομμουνιστής 

αλλά πολύ δίκαιος, ελεήμων, φιλάνθρωπος.

 

Ήξερε από φτώχεια, στέρηση, κατατρεγμό. 

Συμπονούσε καί βοήθαγε όσους μπόραγε. 

Φθάσανε και οι δυο, τ’ αντρόγυνο γύρω στα 1995. 

Ό κυρ-Αλέκος βαριά αρρώστια, 

κατάκοιτος, ετοιμοθάνατος. 

Ή κυρά-Καίτη λαμπάδα δίπλα του, 

διακονούσε, έκλαιγε, προσευχότανε. 

Παιδιά και εγγόνια είχανε τη ζωή τους, 

τις μέριμνές τους, σπουργιτάκια περνάγανε 

αστραπή από τους γέρους και φεύγανε.

 

Ή κυρά-Καίτη παρακάλαγε τον άνδρα της

‘’νά φέρουμε άνδρα μου τον παπά της ενορίας 

νά εξομολογηθείς, 

νά κοινωνήσεις, 

μή φύγεις σαν άψυχο ζώο για την άλλη ζωή 

και κολασθείς.” 

Τίποτε ο μπάρμπας, 

την σιχτήραγε και την απειλούσε: 

 ‘’Μή φέρεις παπά στο σπίτι μας 

γιατί θα σάς αμολήσω από τό μπαλκόνι, 

εσένα, 

τόν παπά 

καί τά λιβανιστήρια σας’’.

Μία νύχτα ανοιξιάτικη ψιθύριζε 

κατατρομαγμένος ο μπάρμπας την κυρά του.

 ‘’ - Τρέχα Καίτη, φοβάμαι. 

  - Τί θέλεις άντρα μου; 

τ’ αποκρίθηκε αλαφιασμένη εκείνη. 

  - Νά μωρ'σύ (*), τής απάντησε αυτός πανικόβλητος. 

Δεν βλέπεις αυτόν τον αγριεμένο αράπη, 

τον δίμετρο 

που με κοιτάει άγρια και γελάει; 

Ποιός είναι; 

Πώς μπήκε στο σπίτι μας; 

Τί θέλει; 

Η γυναίκα δεν είδε κανέναν άλλο, 

σταυροκοπήθηκε, φωτίστηκε, κατάλαβε: 

‘’Άντρα μου στο ορκίζομαι όπου θές, 

δεν βλέπω κανένα άλλο. 

Είμαι σίγουρη ότι είναι ο διάβολος 

και ήλθε ο κακούργος 

να σ’ αρπάξει να σε κολάσει.

Αστραπιαία ο κυρ-Αλέκος συνήλθε, 

κατάλαβε και της είπε: 

 - Σε πιστεύω 

-άμανες υπάρχει ο διάβολος- 

υπάρχει και ο Χριστός 

καΙ παράδεισος και κόλαση. 

Πήγαινε γρήγορα μόλις ξημερώσει 

και φέρε τον παπά, 

όποιον βρείς στήν ενορία, 

νά μέ ξομολογήσει 

καί νά μέ κοινωνήσει. 

‘’Κατουρήθηκε’’ 

από φόβο και χαρά η Γριά. 

Μόλις ξημέρωσε πήγε στην ενορία, 

βρήκε κάποιον παπά Δημήτρη, 

τό καί τό, παπά μου 

και έλα γρήγορα. 

Έτσι και γίνανε όλα. 

Μόλις ξομολογήθηκε και κοινώνησε 

ο μπάρμπα Αλέκος γαλήνεψε, 

έλαμψε το προσωπάκι του 

και πέθανε συγχωρεμένος 

με Θεό και ανθρώπους. 

Πόσο μας αγαπά ο Χριστός μας, 

πόσο ζητά ένα ψίχουλο καλή πρόθεση, 

καλό λογισμό να μας σώσει..

 

  πηγή

   |εμείς από τον Niko Lakis

    (*) σ.Β.Γ. ΥΓ:

 Το "μωρ΄σύ" είναι "όλα τα λεφτά" σε αυτήν την εκπληκτική διήγηση μετανοίας της τελευταίας στιγμής...

Για όσους (και φυσιολογικά) δεν λέει τίποτα,

δεν είναι άλλης γλώσσας. 

Πρόκειται για μια παράφραση, που χρησιμοποιούσαν στην καθομιλουμένη οι παλιοί, κυρίως οι Μικρασιάτες...

Είχα να την ακούσω από τότε που ήμουν παιδί.

Από την ανεπανάληπτη γιαγιά Στάσα...

✔ Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου μας... |Η πίστη ενεργεί όταν καταργείται η λογική... |Μας αναλύει ο Γέροντας Νίκων ο Αγιορείτης μέσα σε 9 μόλις λεπτά.-

  Ο Γέροντας Νίκων σχολιάζει το Κυριακάτικο Ευαγγέλιο στην Ιερά Μονή μας του Οσίου Σεραφείμ Σάρωφ μας στην Πορταριά Βόλου.

 |Elder Nikon offers reflections on the Sunday Gospel from our Holy Monastery of Saint Seraphim of Sarov in Portaria, Volos, Greece.

✔ "Ο Θεός ενώ έπλασε τον άνθρωπο υγιέστατο, ενώ θέλει την χαρά και την ειρήνη του, δίνει την ασθένεια. Γιατί;" |(άγιος) † Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

"Δείτε ένα παράξενο πράγμα.

Ο Θεός ενώ έπλασε τον άνθρωπο υγιέστατο, ενώ θέλει την χαρά και την ειρήνη του, δίνει την ασθένεια. Γιατί;

Διότι όταν ο άνθρωπος την ασπαστεί, όταν την αγαπήσει, όταν βγάζει από την ασθένειά του θετικά συμπεράσματα, όταν εξ αιτίας της παραδίδεται στον Θεό, τότε η ασθένεια γίνεται το γρηγορότερο μέσο για την κατάκτηση της αληθείας και της σωτηρίας.

Γι αυτό ο Θεός, ως καλός παιδαγωγός, όταν έχουμε αμαρτίες και μάλιστα κρυφές, μας χτυπάει με αρρώστιες, για να μην τιμωρηθούμε στην άλλη ζωή.

Στους ανθρώπους δε που έχουν κρυφή αγιότητα δίνει επίσης αρρώστια, για να μην απολαύσουν τον μισθό τους εδώ στη γη, αλλά στην αιωνιότητα.

Εν τέλει η ασθένεια είναι εκ των ωραιοτέρων δώρων του Θεού προς τον άνθρωπο.

Μπορεί να είναι προτιμότερη ακόμη και εκ των εφετών, εκ των πνευματικοτέρων επιθυμιών της καρδιάς του..."

† Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

[από τον Φώτη & την Κατερίνα του]

~ "αμΦ." ΥΓ:

Πρόσεξε, ψυχή μου!

Γιατί, αυτά τα λόγια δεν ειπώθηκαν από κάποιον τυχαίο, που δεν υπέφερε στη ζωή του.

Το αντίθετο.

{Ο Γέρων Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης που εκοιμήθη στις 9 Μαϊου 2019, είχε 23 χρόνια άρρωστος.

Όχι κατά συνηθισμένο τρόπο, αλλά, όπως ανθρωπίνως θα λέγαμε, ούτε ζωντανός (με την έννοια ότι δεν επικοινωνούσε καθόλου) αλλά ούτε και νεκρός.

Η βουλή του Θεού και οι φροντίδες των μοναζουσών στην Ορμύλια όπου βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια του έδωσαν αυτή την παράταση ζωής, που σίγουρα αποτελεί μια ιατρική εξαίρεση...}

  |πρωτοδημοσιεύσαμε σαν σήμερα το 2021...

✨ Άγιος Αλέξανδρος του Σβιρ (30 Αυγούστου) : Το λείψανό του παραμένει τελείως άφθαρτο εδώ και 492 χρόνια...

{Το α(μ)Φιέρωμά μας στον απίστευτο βίο ενός σχετικά άγνωστου σε μας αγίου,στον οποίο ο Θεός δώρησε μια ασυνήθιστη αφθαρσία...}

Ένα θαυμαστό και όχι παράδοξο για την απεριόριστη λογική του Θεού, αλλά μόνο για την περιορισμένη ανθρώπινη λογική, φαινόμενο: 

Το λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ, ο οποίος εορτάζει στις 30 Αυγούστου, παραμένει εδώ και 492 χρόνια (γεννήθηκε το 1448 και κοιμήθηκε στις 30 Αυγούστου του 1533) τελείως άφθαρτο.

Και παρά την προσπάθεια επί κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία να βεβηλωθεί, διατηρήθηκε ανέγγιχτο. 

Και όταν κάνουμε λόγο ότι είναι τελείως άφθαρτο, εννοούμε ότι δεν έχει χάσει το φυσικό του χρώμα, ούτε την ελαστικότητα του και διατηρεί ακόμη και τους μυς, το λίπος και τον υποδόριο ιστό.

                 

Και φυσικά θαυματουργεί… 

Αλλά για να συμβεί αυτό, προηγήθηκε η ταπείνωσή του και η υποταγή του στο θείο θέλημα. 

῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος τοῦ Σβὶρ γεννήθηκε τὴν 15η ᾿Ιουνίου τοῦ ἔτους 1448, ἑορτὴ τοῦ ῾Αγίου Προφήτου ᾿Αμώς, τοῦ ὁποίου ἔλαβε καὶ τὸ ὄνομα στὸ ἅγιον Βάπτισμα. 

῾Ο ῞Αγιος ᾿Αλέξανδρος ἀπετέλεσε ἕναν φάρο τοῦ Μοναχισμοῦ στὰ ἀπρόσιτα δάση τοῦ Ρωσικοῦ Βορρᾶ, ζῶν στὴν κατὰ κόσμον ἀφάνεια, σὲ μία διαφορετική, ὄντως πνευματική, ἱστορικὴ διάστασι, ἀξιώθηκε δὲ ἐκπληκτικῶν δωρεῶν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. 

Οἱ γονεῖς του Στέφανος καὶ Βάσσα ἦσαν πτωχοὶ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ Μαντέρα, πλησίον τῆς λίμνης Λάντογκα, στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ ᾿Ογιάτα, ἑνὸς παραποτάμου τοῦ ποταμοῦ Σβίρ. 

᾿Απέκτησαν υἱοὺς καὶ θυγατέρας, οἱ ὁποῖοι ἐνηλικιώθησαν καὶ ζοῦσαν πλέον μακρυὰ ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους. 

῾Ο Στέφανος καὶ ἡ Βάσσα ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀποκτήσουν ἀκόμη ἕναν υἱό. 

Προσηύχοντο θερμῶς καὶ ἄκουσαν μία φωνὴ ἄνωθεν: 

«Χαῖρε, ζεῦγος, διότι θὰ γεννήσετε υἱόν, εἰς τοῦ ὁποίου τὴν γέννησιν ὁ Θεὸς θὰ δώση παράκλησιν εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν Του». 

 ῾Ο ᾿Αμώς, ὁ υἱὸς αὐτὸς τῆς ἐπαγγελίας, μεγάλωνε ὡς ἕνα ἐξαιρετικὸ παιδί. 

῏Ηταν πάντοτε ὑπάκουος καὶ εὐγενικός, ἀπέφευγε παιγνίδια, ἀστεῖα καὶ ἄσχημες συζητήσεις, φοροῦσε πτωχικὰ ροῦχα καὶ τόσο ἀδυνάτιζε ἀπὸ τὴν νηστεία, ὥστε προξενοῦσε τὴν ἀνησυχία τῆς μητέρας του...

...Εγνώριζε ὅτι οἱ γονεῖς του εἶχαν προγραμματίσει νὰ τὸν νυμφεύσουν, καὶ ἔτσι ἔφυγε κρυφὰ γιὰ τὸ Βαλαὰμ σὲ ἡλικία δεκαεννέα ἐτῶν, ἀφοῦ πῆρε τὴν εὐχή τους γιὰ νὰ μεταβῆ δῆθεν σὲ ἕνα κοντινὸ χωριό.

 ῞Οταν πέρασε τὸν ποταμὸ Σβίρ, στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Ροσίνσκ, ἄκουσε μία μυστηριώδη φωνή, ἡ ὁποία τοῦ εἶπε ὅτι θὰ κτίση ἕνα Μοναστήρι ἀργότερα στὸ μέρος αὐτὸ καὶ ἕνα μεγάλο φῶς τὸν ἐκάλυψε... 

Κατόπιν, ἕνας ῎Αγγελος τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν μορφὴ ταξιδιώτου, τοῦ ἐνεφανίσθη καὶ τοῦ ἔδειξε τὸν δρόμο γιὰ τὸ νησί, ὅπου εὑρίσκετο ἡ Μονὴ τοῦ Βαλαάμ. 

῾Ο ᾿Αμὼς ἔζησε στὴν Μονὴ γιὰ ἑπτὰ χρόνια ὡς δόκιμος, διάγων μία αὐστηρὴ ζωή. 

Τὶς ἡμέρες ἐργαζόταν μὲ ὑπακοὴ καὶ τὶς νύκτες ἀγρυπνοῦσε καὶ προσηύχετο. 

Μερικὲς φορές, προσηύχετο στὸ δάσος μὲ ἀκάλυπτο στῆθος, καλυπτόμενος ἀπὸ κουνούπια καὶ σκνῖπες, ὥς τὸ πρωϊνὸ κελάϊδισμα τῶν πουλιῶν... 

῾Ο ᾿Αμὼς ἐκάρη Μοναχὸς τὸ 1474, σὲ ἡλικία 26 ἐτῶν καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα ᾿Αλέξανδρος. 

Μετὰ ἀρκετὰ ἔτη ἀπὸ τὴν φυγή του ἐκ τοῦ κόσμου, οἱ γονεῖς του ἔμαθαν τελικὰ ἀπὸ Καρελιανοὺς ἐπισκέπτας τοῦ χωριοῦ τους, ποῦ εὑρίσκετο ὁ υἱός τους. 

᾿Ακολουθοῦντες τὸ παράδειγμά του, ἐκάρησαν καὶ αὐτοὶ Μοναχοὶ μὲ τὰ ὀνόματα Σέργιος καὶ Βαρβάρα.

Από τα 19 του χρόνια, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1448 στα μέρη του Νοβγκορόντ της Ρωσίας, μόνασε στη Μονή Βαλαάμ και μάλιστα οδήγησε στο μοναχισμό και τους δύο γονείς του...

...Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. 

Τη σάρκα του όχι μόνο δεν την έκανε είδωλο του εγώ του, όχι μόνο δεν την παραχάιδεψε, όχι μόνο δεν την άφησε να αποθρασυνθεί, αλλά σχεδόν την κατήργησε. 

Της είπε ένα μεγάλο όχι και δεν της επέτρεψε ούτε στιγμή να κατακτήσει έδαφος και υπεροχή κατά του πνεύματος.

Κάποτε, εὑρισκόμενος ὁ ῞Αγιος σὲ κατάστασι προσευχῆς, ἄκουσε μία θεία φωνή, ἡ ὁποία τοῦ εἶπε: 

«᾿Αλέξανδρε, ἀναχώρησε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε στὸ μέρος ποὺ σοῦ ὑποδείχθηκε πρίν, στὸ ὁποῖο μπορεῖς νὰ σωθῆς»...

 ῞Ενα μεγάλο φῶς τοῦ ὑποδείκνυε τὸ μέρος νοτιοανατολικά, στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Σβίρ.

Δέκα ολόκληρα χρόνια τα πέρασε σιωπηλός και με ελάχιστη τροφή σ’ ένα νησάκι. 

Και άλλα επτά, στις όχθες μιας λίμνης τρώγοντας μόνο χόρτα και έχοντας να αντιμετωπίσει τις σωματικές ασθένειες και το ανυπόφορο κρύο.

Τι είχε κατορθώσει; 

Να επιβληθεί στον εαυτό του πνευματικά. 

Πέτυχε την αυτοκυριαρχία του και δάμασε τις αισθήσεις του. 

Με πράξεις αυταπάρνησης απαλλάχτηκε από τα ανθρώπινα ηθικά κακά. Εκδικήθηκε με ιερό και άγιο τρόπο τον εαυτό του.

Έτσι προκάλεσε και προσκάλεσε την εμφάνιση μπροστά του της Αγίας Τριάδας, με τη μορφή τριών αγγέλων, που τον άγγιξε, αλλά και της Παναγίας... 

Έτσι, στο Σβιρ έκτισε Μοναστήρι με ναό της Αγίας Τριάδος, καθώς και ναό της Αγίας Σκέπης.

Το αποτέλεσμα; 

Βλέποντας ο Θεός την πίστη του να έχει τόσο βαθιές ρίζες του απέδωσε το βραβείο, όπως γνωρίζει η αγαθοσύνη του. 

Κρατά, αιώνες τώρα, το λείψανό του αναλλοίωτο...

Για να καταλάβουμε όλοι μας, επιτέλους, ότι χριστιανική ζωή δεν σημαίνει μόνο η ορθή θεωρία της δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας και η παραδοχή των αληθειών της.

Αλλά είναι κάτι περισσότερο. 

Είναι πράξη, είναι βίωμα. 

Η πράξη του, το βίωμά του κρατά άφθαρτο και δροσερό το λέιψανο του αγίου Αλεξάνδρου, απ’ όπου αντλούμε σθένος, αισιοδοξία, παρηγοριά. 

Μετατρέπεται το δάκρυ της λύπης σε δάκρυ χαράς.

Η θλίψη σε ευφροσύνη. 

Ο πόνος σε ανακούφιση. 

Το πένθος σε χαμόγελο. 

Η ήττα σε νίκη. 

Γι’ αυτό ας μην απογυμνώνουμε τη γνήσια πίστη από την αχώριστη αδελφή της, που είναι η ζωντανή χριστιανική ζωή.

Πιστεύεται, ότι ο Θεός διατήρησε το Λείψανο σε τόσο θαυμαστή κατάσταση αφθαρσίας, διότι ο Άγιος Αλέξανδρος είναι ο μόνος Άγιος μετά τον Πατριάρχη Αβραάμ, ο όποιος αξιώθηκε επισκέψεως της Αγίας Τριάδος με μορφή τριών Αγγέλων.

Κατά την διάρκεια αυτής της επισκέψεως, η Αγία Τριάς μέχρι που άγγιξε τον Άγιο, και αυτό το άγγιγμα προφανώς ήταν που έκανε το σώμα του απρόσβλητο στην φθορά. 

Θαυμαστός ο Τριαδικός Θεός, ο ενδοξαζόμενος εν τοις Αγίοις Αυτού!

~ Αν θέλετε να δείτε με περισσότερες λεπτομέρειες την απίθανη ζωή του, δείτε εδώ.

Και κάτι νέο, αλλά συγκλονιστικό...

~ Κωνσταντίνος Σύμπουρας

Εδω μια γιατρινα απο εκεινες που έκαναν πειραματα στο σωμα του Αγιου Αλεξάνδρου για να βρουν το μυστικο της αφθαρσίας...

Εξομολογειται τη "σχεση" της με το ιερο σκηνωμα..

πηγές: 1 2 3 4 5

~ Πρωτοδημοσιεύσαμε στις 30 Αυγούστου 2020. 

Αναδημοσιεύουμε, όπως και άλλες αναρτήσεις, για τις ψυχές που δεν τις είδαν και ενδέχεται μέσα απ΄αυτές με κάποιο "μυστικό" τρόπο να ενισχυθούν στην πίστη τους...