✨ Δεν θα σας πετύχω ξανά καμιά φορά; Θα σας σφίξω τόσο δυνατά, που θα το θυμάστε. Για να μάθετε άλλη φορά να με κάνετε να κλαίω, έτσι στα καλά καθούμενα...

                                                                               αμΦοτερο(α)δέξιες αληθινές ιστορίες

   Περιμένεις κάποιο από τα παιδιά σου, σε ένα από τα πολλά δρομολόγια της οικογένειας, και χαζολογάς στο κινητό σου, βυθισμένος στο παλιό αυτοκινητάκι σου (τη Μέριλυν την έχεις βαΦτισμένη, αυτό 13 χρονών γαϊδούρι ακόμα αβάφτιστο βρε; Ντροπή σου...) 

  Τελοσπάντων, σε ένα από τα ανόητα και άσκοπα βιντεάκια του fb, σου έρχεται κι αυτό.

  7 λεπτά και 47 δευτερόλεπτα, είναι. 

 Eίναι και μεγαλούτσικο.

   "Μα, το' χω δει", λες.

Κι αυτό με τη βάΦτιση του μικρού Αρσένιου, αλλά και όλα τα επεισόδια και του α' και του β' κύκλου.

Κάποια αγαπημένα μάλιστα και 2 φορές.

  Σ' έπιασε όμως η νοσταλγία.

  Το ξεκινάς.

 Τι το'θελες, μου λες;

 Σε πήραν πάλι τα ζουμιά...

 Κατεβάζεις το κάθισμα μην σε δουν οι περαστικοί.

 Να μάθεις όμως.

 Γιατί τον μικρό Βασιλάκη (τον πατέρα σου), που το'σκασε το '23 ανήμερα του Αγίου Παρθενίου για Επάνω, τον κορόϊδευες κανονικότατα όταν ήσουνα παιδί, πρώτος εσύ απ'όλα τ'αδέρΦια σου...

Γιατί το κλάμα το΄χε τόσο εύκολο, όσο εσύ την κοροϊδία.

Και έκλαιγε από χαρά ακόμα και με τις ελληνικές ταινίες, που στο τέλος παντρευότανε πάντα ο πρωταγωνιστής με την όμορΦη μικρά.

 Αχ βρε Γιώργο Τσιάκκα!

Α ρε Στάμο Τσάμη!

 Δεν θα σας πετύχω ξανά καμιά φορά;

Θα σας σφίξω τόσο δυνατά, που θα το θυμάστε.

Για να μάθετε άλλη φορά να με κάνετε να κλαίω, έτσι στα καλά καθούμενα...

    |δες ξανά (& μανά) τώρα το απόσπασμα!

  (και κλάψε και συ να μοιραστούμε "την ντροπή"...)