P. Andreas Konanos
ΑΛΛΟΎ ¨ΣΤΑΖΕΙ¨.
Δε στεναχωριέσαι
γι' αυτό που νομίζεις,
μα για κάτι άλλο,
που βαθύτερα και κρυφά,
σε πονά και σε ενοχλεί.
Αυτό που συμβαίνει,
είναι απλά ένα ερέθισμα,
μια αφορμή,
για να πονέσει πάλι
η βαθιά πληγή σου.
Δε στεναχωριέσαι
γι' αυτό που νομίζεις,
μα για κάτι άλλο,
που βαθύτερα και κρυφά,
σε πονά και σε ενοχλεί.
Αυτό που συμβαίνει,
είναι απλά ένα ερέθισμα,
μια αφορμή,
για να πονέσει πάλι
η βαθιά πληγή σου.
Για παράδειγμα, λες:
Πονάω που το παιδί μου δεν με ακούει.
Νοιάζομαι για το παιδί μου.
Γι' αυτό υποφέρω.
Πονάω που το παιδί μου δεν με ακούει.
Νοιάζομαι για το παιδί μου.
Γι' αυτό υποφέρω.
Μετά από λίγη κουβέντα, όμως,
φανερώνεις όλη την αλήθεια σου:
Νιώθω άχρηστος γονιός,
ανάξιος, αποτυχημένος,
ανίκανος, άκυρος...
φανερώνεις όλη την αλήθεια σου:
Νιώθω άχρηστος γονιός,
ανάξιος, αποτυχημένος,
ανίκανος, άκυρος...
Αυτά είναι, τελικά, που ¨πλήττονται¨,
με αφορμή το ανυπάκουο παιδί:
Η αξιοσύνη σου,
η ικανότητά σου,
η αυτοεκτίμησή σου.
με αφορμή το ανυπάκουο παιδί:
Η αξιοσύνη σου,
η ικανότητά σου,
η αυτοεκτίμησή σου.
Άρα, ¨αλλού στάζει¨.
Ισχύει για πολλά.
Έτσι είμαστε όλοι.
Ισχύει για πολλά.
Έτσι είμαστε όλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου