Θα μας τρελάνει ο μπάρμπας!
Δείτε τι σύνδεση έκανε...
Μας έστειλε (κυριολεκτικά...) πριν λίγο:
[... άκου γιε μου.
Στο γέροντα νου μου, από καιρούς σε καιρούς,
μου΄ρχεται ένα τραγούδι που μιλά για την αδελφούλα μας την Κύπρο.
Σεις δεν τα ζήσατε τα γεγονώτα του ΄74
(δεν ξεύρω αν εσύ ήσουν γεννητός στα τότε).
Παρά μόνο τα μαθένετε από μας τους παλαιούς
κι απ΄ότι σας τροφοδοτούνε κεινοί που τα΄γραψαν.
Μου΄ρθε πάλαι από τα χθες
και μέχρι και σήμερα που είναι των Βαγιών
και ξεκινά μια ακόμα Μεγαλοβδομάδα του Χριστού,
(άσε που όλες τις βδομάδες των χρόνων
που τζάμπα μας χαρίζει ο ΜεγαλοΔύναμος,
σαν Μεγαλοβδομάδες θα΄πρεπε να τις βλέπουμε)
κι όλο το σιγοτραγουδώ μονάχος,
λες και κοιμάται κάποιος στο αδειανό μου καλύβι...
κι όσα βάγια αν κρατάτε
τούτη η γη δεν πουλιέται
δεν της γίνεστε φίλοι
η πατρίδα είναι μάνα
Να σου πω, το σκέφτουμαι.
Πως κείνοι οι νόμοι οι πνευματικοί, να πούμε,
θα λειτουργήσουν κάποια στιγμή, έτσι δεν είναι;
Στο ταυτόχρονο κιόλα,
και για τους γειτόνους και για μας.
Και για κεινούς θα είναι τα κόλλυβα που στέρεψαν στα ζωνάρια τους,
που λέει κι ο Αγιούλης μας της Παναγούδας.
Ενώ για μας θα΄ναι η Λεφτεριά.
Με μια προϊπόθεση, όμως παλλικαρά μου.
Πρώτα να γενούμε λέφτεροι μέσα στις ψυχές μας
και θ΄ακολουθάνε και οι Πατρίδες μας.
Να' μαστε έτοιμοι, το λοιπόν.
Πάει να΄πει, μετανιωμένοι κι αγκιστρομένοι πλέον
μετά τα τόσα πάθια και λάθια μας,
από τα πόδια του Χριστού μας,
που περνά σαν τα σήμερα από τη γιτονιά μας
πάνω στο βλογημένο γαϊδουράκι Του.
Κι από το φουστάνι της Μάνας Του,
που κάπου κει στα σίγουρα θα΄ταν
και θα παρατυρούσε περήφανη για το Γιο και Θεό της,
μα και φαρμακωμένη για το δρόμο που Εκείνος διάλεξε ν΄ανέβει
για να μας σώσει οριστικά, να πούμε,
από τον αρχιτάγκαλα και τα ταγκαλάκια του.
Γιατί, ξεύρεις το πια.
Πως η γνήσια η Λεφτεριά από τον Γολγοθά πάει μονάχα...
Καλή λεφτεριά το λοιπόν, γιε μου!
Πες και στους δικούς σου από μένανε,
γιατί΄ναι και δικοί μου πια.
Καλή Μεγαλοβδομάδα να ζείτε όλον τον χρόνο σας έφχομαι.
Μές στις Εκκκλησιές σας,
που να γενούνε τα δέφτερα σπιτικά σας.
Για να μην πω τα πρώτα σας...
Καλήν Ανάστασιν, παλλικάρια μου!
ΥΓ: Τα φιλιά μου στον φίλο μου, τον μικρό,
αλλά τεράστιο Παϊσιο...
~ ο μπάρμπας σας (που γιορτάζει...)
".. Τότε άκουσα βήματα στα χαλίκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είδα πρόσωπα - σα γύρισα είχαν φύγει.
Όμως, βαριά η φωνή σαν το περπάτημα καματερού,έμεινε εκεί στις φλέβες τ' ουρανού, στο κάλεσμα της θάλασσας
μέσα στα βότσαλα πάλι και πάλι:
' Η γης δεν έχει κρικέλια
για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν
μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι, να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι".
Φίλοι του πολέμου,
σ' αυτή την έρημη συννεφιασμένη ακρογιαλιά,
σας συλλογίζομαι καθώς γυρίζει η μέρα -
Εκείνοι που έπεσαν πολεμώντας κι εκείνοι που έπεσαν χρόνια μετά τη μάχη -
εκείνοι που είδαν την αυγή μες απ' την πάχνη του Θανάτου
ή, μες στην άγρια μοναξιά κάτω απ' τ' άστρα νιώσανε πάνω τους μαβιά μεγάλα
τα μάτια ολόκληρης καταστροφής.
" Κύριε, βοήθα να θυμόμαστε πώς έγινε τούτο το φονικό - την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέλεια,
το στέγνωμα της αγάπης - Κύριε, βοήθα να τα ξεριζώσουμε.."
Φωνή Κυρίου επί των υδάτων
Γ. Σεφέρης
Ευχαριστώ τον μπάρμπα που μου το θύμισε και που μαζί μ' αυτό, μου.. υπενθύμισε πως αληθινά λεύτερος είναι αυτός που δεν στεγνώνει από αγάπη.
Ένα γλυκό φιλί στον μπάρμπα
Με τι λόγια να σχολιάσουμε ένα τέτοιο σχόλιο;
ΔιαγραφήΤο μόνο που μπορούμε είναι να μεταφέρουμε τα φιλί σας σε εκείνον που πρέπει...
Καλή Ανάσταση!
Καλή Ανάσταση σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφή