Συνέντευξη στη Αγγελική Κότη 11 / 20
(Μία συνέντευξη που μου αρέσει ακόμη)
Ανήμερα της Αγίας Αικατερίνης, στη Βουλή προβλήθηκε ένα σποτ διάρκειας 6 λεπτών, στο οποίο μάλιστα αναφερόταν εκ παραδρομής, ότι ακουγόταν μουσική δική σας. Σε αυτό το σποτ, η εικόνα της Παναγίας προξένησε διαμαρτυρίες. Μέχρι και για κιτς μίλησαν. Επειδή είστε θρησκευόμενος, θα θέλατε να σχολιάσετε τις αντιδράσεις;
Τί ακριβώς να σχολιάσω; Την καταστροφική των προσκολημένων στην στείρα αντίδραση, η άλλως των πραγματικών κίτς; Η την χαρά της σιωπηλής και ουσιαστικής πλειοψηφίας των Ελλήνων; Είναι σαφές σε όσους με ξέρουν, τι θα απαντούσα σε αυτό το μη δίλημμα. Μα δεν βλέπουν ότι «Τα μάτια Της δακρύσαν»;
Θα φτάσουμε, τελικά, να μην τολμάμε να αναφέρουμε τις λέξεις πατρίδα και θρησκεία; Υπάρχει τόση πόλωση στην ελληνική κοινωνία, που αυτές οι λέξεις να θεωρούνται διχαστικές;
Ναι υπάρχει αυτή η πόλωση. Το θέμα είναι ποιοί είναι οι προκαλούντες. Και εδω όμως η απάντηση εύκολη. Γιατί βρε παιδιά τοξεύετε τον ουρανό; Δεν θα κουνήσει απο κεί που είναι και τα βελάκια σας θα επιστρέψουν σε σάς.
Η τόλμη τώρα και όχι οι τζάμπα μαγκιές, είναι πάντα απο την μεριά αυτών που συνεχίζουν ακλόνητοι, να υποκλίνονται σε αυτά που προστάζει η ψυχή τους.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα πού; Σε ανηφόρα, σε πλατεία, σε σταυροδρόμι, στον βυθό της θάλασσας; Και πώς βλέπετε πως θα βρεθούμε στις περήφανες κορυφές των βουνών- αν υποτεθεί πως αυτό μπορεί να γίνει.
Μα είμαστε στην «κορυφή των βουνών». Απλά ο πολύς κόσμος δεν το βλέπει, δεν το τολμάει, η ακόμη δεν τολμάει να το ονειρευτεί. Το πως βλέπω το ανέβασμα ως εκεί; Πρέπει να καταλάβετε την πίστη μου στήν μονάδα. Ένας φτάνει για να «γεννήσει» ήρωες και αγωνιστές. Η ιστορία για τους έχοντες την λογική ως πυξίδα, είναι απόδειξη αυτού που λέω. Για όσους όμως θέλουν κάτι παραπάνω, η πίστη στα μή βλεπόμενα,«η υπέρ νούν όρασις» είναι το επόμενο βήμα. Και ποιός είναι ο Ένας που συνδυάζει τα δύο; Ο Ιησούς Χριστός ο εσταυρωμένος.
“Άλλο να σ’ ανεβάσουνε, κι άλλο ν’ ανέβεις μόνος. Η θέα ειν’ ολόιδια, μ’ αλλιώτικος ο πόνος”. Είναι έτσι;
Αυτός ο στίχος μου, αφορούσε και δυστυχώς, εξακολουθεί να αφορά την ελληνική «καλλιτεχνική» κατ´ όνομα μόνον πραγματικότητα. Διαλέξτε, η την θέα, η τον αλλιώτικο πόνο. Πάντως για μένα: «Δεν υπάρχει αγάπη, δίχως πόνο».
«Λίγο πιο ψηλά τα βλέμματα, Έλληνες» είχατε πει κάποτε, πολύ προ πανδημίας. Σήμερα τι λέτε;
Ακριβώς το ίδιο. Αν το άγιο όνομα του Θεού που μας δίνει στην αποκάλυψη μέσω του αγαπημένου μαθητή Ιωάννη, είναι: Ο Ων, ο Ην και ο Ερχόμενος, εξ’ αυτού καί καλλιτεχνική αδεία ορμώμενος, το ψηλά για μένα σημαίνει, παρελθόν, παρόν και μέλλον, ενωμένα. Ένα απο τα τρία αν στερήσεις απο την Ελλάδα την πατρίδα σου βρέ, την πολεμάς. Βρείτε ποιοί λυσσάνε να την στερήσουν απο το παρελθόν της και να οι «ένοχοι».
Είστε ένας καλλιτέχνης που έχει αγαπηθεί πολύ από το κοινό. Δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα να γεμίζετε, ας πούμε, το Ηρώδειο ή το Παλλάς κάθε φορά και να μένουν και πολλοί παραπονεμένοι που δεν βρήκαν εισιτήριο. Ωστόσο, ενώ είστε τόσο απλός. Είστε ταυτοχρόνως και ακριβοθώρητος. Τι σας ωθεί σε μια τέτοια στάση ζωής;
Η μουσική και η πίστη μου. «Φεύγε τους ανθρώπους για να πλησιάσεις τον Θεό» Η και την μουσική, θα πρόσθετα εγώ. Πως να αγγίξεις το αιώνιο, όταν προσκολάσαι στο τώρα: Το τώρα, αλλάζει κάθε στιγμή. Το αιώνιο ποτέ.
Στο έργο σας το Θείον και ο Ερωτας κατέχουν μεγάλο μέρος. Κάποιοι φωτισμένοι ιερείς λένε πως στον Ερωτα αναζητούμε τον Θεό στο πρόσωπο του άλλου. Το νιώθετε κι εσείς αυτό; Πόσο και οι δύο έχουν υπάρξει κινητήριες δυνάμεις για εσάς και γιατί;
Γιατί αυτός είμαι. Ο έρωτας και η αγάπη σε όλα με κινούν. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την αγάπη πρός ένα αναλοίωτα ερωτικό και κατ’ εξοχήν αγαπητικό πρόσωπο. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον.».
Νάτη πάλι η αιωνιότης με την αγάπη μαζί.
Πόσο σας βοήθησαν αυτοί οι δύο πυλώνες (Ερωτας και Θεός) στους δύσκολους καιρούς που ζούμε; Εχετε πολύ καιρό να συναντηθείτε με όσους αγαπούν τη μουσική σας, καθώς δεν δίνονται συναυλίες. Τι σας λείπει, τι βιώσατε μέσα στην πολλαπλή καραντίνα; Εχετε πει πως χρειάζεστε αυτές τις ζωντανές επαφές για να πάτε παρακάτω, παρόλο το άγχος και την αγωνία της προετοιμασίας.
Δεν είναι οι συναυλίες που γεμίζουν την ψυχή ενός συνθέτη. Έναι απλά μια απ’ τις «στιγμές που περνάν και χάνονται».
Βέβαια είναι μεγάλη η χαρά που παίρνω απο τα βλέμματα και τα κύματα αγάπης τών ανθρώπων που είναι εκεί και ελπίζω να την ανταποδίδω έστω και στο ελάχιστον. Η πραγματική όμως χαρά του συνθέτη, η και του στιχουργού, είναι την ανεπανάληπτη στιγμή, που έρχεται εκείνη η μελωδία η ο στίχος απο τον ουρανό, που σε κάνει να γονατίσεις δακρυσμένος και να πείς: Ευχαριστώ. Αυτο αποζητάω και γι’ αυτό υπάρχω.
Οι άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική σας, και είναι πολλοί, ίσως περιμένουν κάτι καινούργιο από εσάς. Γράφετε κάτι αυτό τον καιρό; Τι χρειάζεστε για να σας επισκεφθεί η έμπνευση;
Τίποτε δεν χρειάζομαι εκτός απο μοναξια, δουλειά, προσευχή και έμπνευση. Καί δόξα τω Θεώ τα έχω και τα τρία, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Όλον αυτόν τον καιρό έχω δουλέψει ένα δίσκο: «Για την «Ελλάδα». Ορχηστρική και χορωδιακή μουσική για όλα όσα αγαπάω σ’ αυτον τον ευλογημένο τόπο. Σύντομα θα κυκλοφορήσω έναν ύμνο, για την αιώνια αγαπημένη. Λέγεται «ο Αητός». Είναι ένα πρώτο χορωδιακό κομμάτι απο τον δίσκο.
«Καλύτερα να ανέθεταν τις γιορτές τους στο Τουρκικό Υπουργείο Πολιτισμού, διότι οι Τούρκοι θα σέβονταν αυτή την ηρωική χούφτα ανθρώπων που γονάτισε για του “Χριστού την Πίστη την Αγία”, την “παντοδύναμη” αυτοκρατορία τους» είπατε για τις εκδηλώσεις για το 1821. Εξακολουθείτε να έχετε την ίδια άποψη; Τι θα περιμένατε από την κυβέρνηση; Ποια στοιχεία θα έπρεπε να έχει κατ’ εσάς ο εορτασμός της επετείου;
Να μυρίζει μία Ελλάδα που οι ασχολούμενοι με τίς«γιορτες»,συμπεριλαμβανομένης της κυβερνήσεως, δεν αισθάνονται κάν ότι υπάρχει. Η ακόμη χειρότερα, δεν τους ενδιαφέρει. Πόσο μάλλον το να γονατίσουν ευλαβικά μπροστά της, η και σε όσους αγωνίζονται ακόμη να την κρατήσουν όρθια.
Και δεν μιλάω για την υγεία και το πορτοφόλι της.
Μιλάω για την ψυχή της.
Ευχαριστώ πολύ
Stamatis Spanoudakis (official)
(Από την Despoina G.)
* άκουσε τον "Αητό" του Σταμάτη εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου