Τρίτη 17 Ιουνίου 2025

👉 «Στο μαιευτήριο μας είπαν ότι πέθανες...» |Η απίστευτη ιστορία του Γιάννη Καγκάνη, ενός παλικαριού σήμερα 42 ετών και πατέρα μιας 10χρονης υπέροχης κόρης, που κίνησε γη και ουρανό μέχρι να μάθει ποια ήταν η βιολογική του μητέρα και υπό ποιες συνθήκες δηλώθηκε της επόμενη μέρα της γέννησής του ως νεκρό βρέφος...

 Είπαν στους βιολογικούς γονείς του 
ότι πέθανε...
Ευτυχώς υιοθετήθηκε και ανδρώθηκε 
από 2 εξαιρετικούς Γονείς...

(Δες και άκουσέ τον στο απόσπασμα 
στο τέλος της ανάρτησης...)


Ο 42χρονος χρυσοχόος υιοθετήθηκε βρέφος ακόμα από μια υπέροχη οικογένεια από την Άρτα η οποία τον μεγάλωσε με υπέρμετρη στοργή, αγάπη και φροντίδα. 

Ωστόσο, η ιστορία της υιοθεσίας τους δεν είναι διόλου απλή, καθώς πρόσφατα έμαθε πως οι βιολογικοί του γονείς ενημερώθηκαν από το νοσοκομείο πως είχε πεθάνει! 

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να κρύβεται από πίσω ένα ολόκληρο κύκλωμα εμπορίας βρεφών!

 

Μόλις στα 5 του χρόνια οι θετοί γονείς του Γιάννη του είπαν πως δεν είναι το βιολογικό τους παιδί. 

Λίγα χρόνια αργότερα, όταν γίνεται 13 ετών, έρχεται ένα ακόμα πλήγμα στη ζωή του, καθώς χάνει ξαφνικά τον θετό του πατέρα που υπεραγαπούσε. 

Τα χρόνια περνούν και ο Γιάννης μεγαλώνει και «ανδρώνεται» δίπλα στην θετή μητέρα του, Παρασκευή την οποία αντιμετωπίζει ως πραγματική του μάνα.

 

Την στιγμή που κρατά στα χέρια του το δικό του παιδί, η επιθυμία μέσα του να βρει τις πραγματικές του ρίζες διογκώνεται. 

Όπως λέει, ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους ήταν ότι δεν θέλει η κόρη του να κάνει σχέση με άτομο στο μέλλον το οποίο μπορεί να είναι συγγενής της!

 

Έτσι, με τη βοήθεια του δικηγόρου του ο 42χρονος ξεκίνησε την επίπονη προσπάθεια αναζήτησης της πραγματικής του ταυτότητας και τον βιολογικών γονιών του η οποία του επεφύλασσε δυσάρεστες εκπλήξεις!

 

Ο κ. Καγκάνης κατά τη διάρκεια της συγκινητικής του εξιστόρησης

Όπως λέει, κατάφερε να βρει την βιολογική του μητέρα και να την συναντήσει. 

Η συγκινητική στιγμή που βίωσε «αμαυρώθηκε» από την πληροφορία που άκουσε από τα χείλη της! 

«Στο μαιευτήριο μας είπαν ότι πέθανες» του είπε η γυναίκα και θυμήθηκε πως είχε υπογράψει ένα σχετικό χαρτί που της ζήτησαν! 

Ο Γιάννης Καγκάνης έχει ζητήσει τα χαρτιά που υπέγραψε η μητέρα του, ωστόσο, δεν τα έλαβε και έχει κινήσει τις διαδικασίες για να γίνει αυτό!

 

Όπως ανέφερε ο δικηγόρος του, Δημήτρης Λαμπράκης 

«για να υπάρξει υιοθεσία, όπως υιοθετήθηκε πραγματικά, ο δικαστής όφειλε να έχει την συναίνεση της μητέρας. 

Δημιουργείται ένα ζήτημα. 

Έβαλε η μητέρα της υπογραφή της και συναίνεσε; 

Αυτά τα στοιχεία ζήτησε ο Γιάννης αλλά δεν του παρασχέθηκαν, μόνο με την υποβολή μια μηνυτήρια αναφοράς την οποία σκοπεύουμε να κάνουμε».

 

Μήπως το χαρτί που υπέγραψε η μητέρα δεν είχε να κάνει με τον υποτιθέμενο θάνατο του μωρού αλλά με την υιοθεσία του;

 

Αναρτήθηκε από ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


✔ Η ομιλία του Γιάννη Καγκάνη διαρκεί μόνο 20 ουσιώδη λεπτά 

και βρίσκεται, από το 4.51΄53΄΄

(εκεί ακριβώς που σας έχουμε το video της εκδήλωσης 

στο εξαιρετικό συνέδριο του ΚΕΜΕ "Ευγένιος Τζιμογιάννης" για την Οικογένεια...)



☆ Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζεις ότι με την προσπάθειά σου μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Ποτέ. Με την ζωή σου, μπορεί...





Είναι μεγάλη πλάνη 

να νομίζεις ότι με την προσπάθειά σου 

μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. 

Ποτέ. 

Με την ζωή σου, μπορεί. 

Με την προσπάθεια, 

την ομιλία, 

την αντίθεση 

και με όλα αυτά, 

ποτέ 

ή πάρα πολύ σπάνια.


Η αλλαγή θα γίνει,

όταν έρθει η Ώρα του Θεού. 


Εάν εσύ αλλάξεις τον εαυτόν σου 

και γίνεις το ζωντανό παράδειγμα 

αυτού που θέλεις ν’ αλλάξεις το ιδεώδες του, 

και σε δει ευτυχισμένο, 

τότε θ’ αλλάξει. 


Όταν προσεύχεται κανείς για έναν άνθρωπο, 

αυτό είναι εντάξει. 


Αλλά, όταν προσπαθεί να τον αλλάξει, 

όχι. 


Αυτό είναι μόνο στο Χέρι του Θεού. 


Ο Θεός έχει το Πρόγραμμά Του 

για την ζωή του καθενός μας. 


Για όλους...


     |Αγία Γερόντισσα Γαβριηλία


 |"εκλάπη" το κείμενο από τον Σπύρο Κοντογούρη.

Στην απίθανη φωτογράφιση 

ο εκ των "συν αυτώπ.Ευμένιος Αυγουστάκης 

με έναν από τους πολύ καλούς του φίλους....



«Δεν είμαστε μόνοι μας» - Παρέα της Τρίτης, 03 Ιουνίου 2025

   |άκου τον παπα Γιώργη...

Τα ωραιότερα δώρα είναι, όταν δεν γιορτάζεις τίποτα...

 

Απλά ο άλλος γιορτάζει, 
επειδή σε έχει στην ζωή του...

|από την εκ των "συν αυτώ", Ειρήνη Σωκράτη.


Δευτέρα 16 Ιουνίου 2025

✔ Η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Δεν θα πρέπει να μας φοβίζουν πόλεμοι και φοβερά γεγονότα. Αντίθετα, θα πρέπει να φοβώμαστε και ν᾿ανησυχούμε, γιατί ...

 

 ... γιατί η ψυχή μας δεν είναι έτοιμη ν᾿αντικρύσει τον Κύριο...


~ αγίου Γέροντος Ιουστίνου Πίρβου


|από τον εκ των "συν αυτώ", Δημήτρη Ρόδη


["αμΦ." ΥΓ:

Κλείσ΄την την ρημάδα...]



✞ Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής... |Μιλάει το πνευματικό του "εγγόνι", ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

   |άκου για να μπεις λίγο στο νόημα!
Τι πρωτοφανής προσωπικότητα πρέπει να υπήρξε αυτός ο Άνθρωπος του Θεού;
Και τι πρόκειται ν΄αποτυπωθεί στις οθόνες μας...
Ο Θεός πρώτα...

✔ "Μα, είναι πάμφτωχοι! Πώς γίνεται να είναι τόσο χαρούμενοι; Σίγουρα κρύβουν κάποιο μυστικό... |Ποιο να΄ναι λοιπόν το μυστικό της χαράς;

 


                                Το χρυσό τόπι...




     |γράφει η Σταυρούλα από τη Λήμνο

    "Θυμήθηκα σήμερα την μακαρίτισσα την πεθερά μου, τη Μακρίνα - ο Θεός να την αναπαύει και να την έχει κοντά Του.  

Μου έλεγε την παρακάτω ιστορία κάθε φορά που μάθαινε πως είμαι σε ενδιαφέρουσα: 


"Ήταν κάποτε σε μια γειτονιά δίπλα-δίπλα ένα διώροφο παλατάκι και μια φτωχιά καλυβούλα. 

Στο παλατάκι κατοικούσε ένα ζευγάρι πλούσιων, φυσικά. 

Όλη μέρα μετρούσαν τα λεφτά τους, υπολόγιζαν κέρδη και ζημιές, είχαν τις έγνοιες όλων αυτών που έχουν πολλά και φοβούνται μήπως μείνουν με λιγότερα. 

Αν ήθελε κάποιος να χαρακτηρίσει τη ζωή τους θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη ΚΑΤΗΦΕΙΑ


Στην καλυβούλα ζούσε η οικογένεια ενός βιοπαλαιστή. 

Είχε πολλά παιδιά. 

Κάθε λίγο ερχόταν στον κόσμο κι ένα φρέσκο βλασταρούδι. 

Η γυναίκα του ολημερίς έπλενε, μαγείρευε, προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα. 

Το σπιτάκι το φτωχικό βούιζε σαν κυψέλη και κάθε βράδυ ακουγόντουσαν χαρούμενες φωνές, γέλια, τραγούδια, πειράγματα. 

Αν ήθελε κάποιος να χαρακτηρίσει αυτή την "κυψέλη" θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη ΧΑΡΑ

Ο πλούσιος γείτονας ήταν περίεργος και κάπως θυμωμένος. 


"Είναι πάμφτωχοι! Πώς γίνεται να είναι τόσο χαρούμενοι; Σίγουρα κρύβουν κάποιο μυστικό!!". 


Αποφάσισε να στείλει τη γυναίκα του να "ψαρέψει" τη φτωχή γειτονοπούλα. 

Να μάθει το μυστικό τους. 

Παίρνει η πλούσια γυναίκα ένα καρβέλι ψωμί και χτυπάει την πόρτα της καλυβούλας. 

Με πολλή χαρά την καλοδέχεται η φτωχή γυναίκα. 

Στο πάτωμα μπουσουλάει ένα χαριτωμένο παιδάκι. 

Πιο πέρα άλλα δύο-τρία  παίζουν. 

Πιάνουν την κουβέντα. 

"Σε παρακαλώ, πες μου, πού βρίσκετε τη χαρά;" ρωτάει κάποια στιγμή η πλούσια κυρία. 

"Α!!! Έχουμε ένα χρυσό τόπι!" της απαντάει η φτωχούλα. 

"Μ' αυτό παίζουμε. Το πετάμε ο ένας στον άλλον. Δεν ξέρετε τι ωραίο παιχνίδι είναι αυτό και πόση χαρά μας δίνει!!!". 

"Χρυσό τόπι, λοιπόν έχουν οι γείτονες και μας κάνουν τους φτωχούς!" σκέφτεται ο πλούσιος γείτονας. 

"Θα κάνω κι εγώ ένα χρυσό τόπι, άμα είναι να βρω τη χαρά!". 

Μια και δυο πάει στον χρυσοχόο και του παραγγέλνει ένα μεγάλο χρυσό τόπι και βέβαια τον πληρώνει αδρά. 


Όταν το τόπι είναι έτοιμο με τεράστια προσδοκία το φέρνει στο σπίτι. 

Κάθονται με τη γυναίκα του απέναντι κι αρχίζουν να το πετάν ο ένας στον άλλον. 

Το βαρύ τόπι τους πονάει, τους τραυματίζει κι αντί να χαίρονται βογγούν και φυσικά θυμώνουν. 

"Μας ξεγέλασε η γειτόνισσα. Τι χρυσό τόπι και αηδίες, γυναίκα! Πάνε πάλι και ρώτα πώς το παίζουν!".


 Ξαναπάει η πλούσια στη φτωχιά και της λέει τα καθέκαστα. 

"Αχ, καλή μου! με παρεξήγησες! 

Πού να βρούμε εμείς χρυσό τόπι. 

Εμείς μόλις που έχουμε να φάμε! 

Χρυσό τόπι λέμε τα παιδιά μας. 

Αυτά είναι η χαρά μας, 

αυτά το γέλιο μας, 

αυτά η περιουσία μας, 

αυτά ο θησαυρός μας!".


Θυμήθηκα λοιπόν σήμερα αυτή την ιστοριούλα στη βάφτιση του ενδέκατου παιδιού του αγαπημένου μας εφημέριου π.Νεκταρίου! 

Ήταν ένα πανηγύρι! 

Ο νεοφώτιστος, άγγελος, δεν έκλαψε καθόλου! 

Τα αδέλφια του όμορφα, περιποιημένα, χαρούμενα! 


Χαρά Θεού!! 


Ο ναός κι ο αυλόγυρος γεμάτος παιδιά. 

Πολλές οικογένειες πολύτεκνες. 

Ο Θεός να τους ευλογεί, να τους δυναμώνει, να τους φωτίζει, να τους αγιάζει, τον π.Νεκτάριο και την άξια πρεσβυτέρα του και τα 11 (!!!) χαριτωμένα παιδιά τους, αλλά και όλους τους νέους γονείς που αγωνίζονται να αναθρέψουν τα λίγα ή περισσότερα παιδιά τους. 


Σκέφτομαι πως η κοινωνία μας έχει πέσει στην κατήφεια, στη μιζέρια, στο γκρίζο φόντο, γιατί λιγόστεψαν απελπιστικά τα παιδιά. 


Μη μου μιλήσετε για οικονομικές δυσκολίες. 

Υπάρχουν, 

αλλά οι αιτίες της ολιγοτεκνίας βρίσκονται αλλού: 

στο στένεμα της καρδιάς μας, 

στην ανάποδη ιεράρχηση των αναγκών μας, 

στην απιστία μας, 

στην άπειρη φιλαυτία μας, 

στην αποφυγή των ευθυνών και του κόπου. 


Δεν ξέρω τι κερδίσαμε. 

Ξέρω τι χάσαμε! 


Χάσαμε τη χαρά και την ελπίδα! 

Χάσαμε την ανθρωπιά γιατί τα παιδιά, αν σωστά τα δεχθείς και τα αναθρέψεις, σε κάνουν σωστό, ώριμο άνθρωπο, ανιδιοτελή, δοτικό, εγκρατή, σώφρονα! 

Χάσαμε την πίστη και το θαύμα από τη ζωή μας. 


Δεν είναι πλούσιος ο π.Νεκτάριος. 

Δεν βασίζεται στην περιουσία του. 

Πιστεύει στον Θεό, δηλαδή εμπιστεύεται τη ζωή του και τους αγαπημένους του στον Θεό και ζει το θαύμα καθημερινά. 

Δεν είναι ισολογισμένα, έσοδα-έξοδα. 

Υπάρχει ο πολλαπλασιασμός των άρτων και των ιχθύων, υπάρχει το θαύμα της Κανά, υπάρχει το "δος ημίν σήμερον τον άρτον τον επιούσιον", υπάρχει η δοξολογία και η ευχαριστία για το παραμικρό δώρο. 


Πίστη στο θαύμα... 

άλλη διάσταση, 

άλλες παράμετροι ζωής... 


Καταθέτεις τον εαυτό σου, ναι, 

αλλά η πληρωμή σου 

είναι με άφθονο "χρυσό νόμισμα"!!!


Σήμερα που είναι (λένε) η γιορτή του πατέρα, εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους πατεράδες -εννοείται και στις μητέρες- να εμπιστευθούν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους στον Θεό, όχι  βέβαια για να ξεφορτωθούν τη γονεϊκή ευθύνη, αλλά για να αποκτήσουν έναν παντοδύναμο οδηγό και βοηθό κι ένα ακλόνητο στήριγμα στη δύσκολη αποστολή τους...



ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ 7ΗΜΕΡΟ (15-21 ΙΟΥΝ. 2025)

 



  Πεντηκοστ ρχισε μ τν πιφοίτηση το γίου Πνεύματος γι ν μν τελειώσει ποτέ. 

διαχρονικ πορεία τς κκλησίας εναι μι διάλειπτη Πεντηκοστή, που δρ, νεργοποιεται κα πρωτοστατε σ λα τ ζωαρχικ κα τελεταρχικ γιο Πνεμα. 

Κυριακ τν γίων Πάντων  εναι     συνέχεια   τς  Πεντηκοστς,   τς   ορτς   το  γίου Πνεύματος. 

νθρωπότητα προσφέρει  «τ φυτουργ τς κτίσεως»,  στν Δημιουργ   Θεό,  «ς   παρχς   τς   φύσεως»,  πως   πρόσφεραν   τ πρωτογεννήματα   ο   σραηλίτες,  «τος   θεοφόρους   μάρτυρας»,  τος πρώτους καρπος τς παρουσίας το γίου Πνεύματος. 


Στ συνέχεια κολουθε φθονη συγκομιδή, ο γιοι λων τν ποχν, τεράστιο νέφος μαρτύρων κα γίων «περικείμενον μν». 

Τ γιο Πνεμα δν σταματάει ποτ ν περγάζεται τν φωτισμ κα τν γιασμ λων μας. 

Χριστς εχε δη μιλήσει στος μαθητές του γι τν νάγκη φωτισμο   π   τ   γιο   Πνεμα.   

Πολλς   φορς   ο   μαθητς   δν κατανοοσαν ατ πο τος λεγε Χριστός. 

«κενοι δ οκ γνωσαν τίνα ν λάλει ατος». 

Κάποιες μάλιστα φορς τος «μάλωνε» γι τ βραδύνοιά τους σ θέματα πνευματικά. 

θελε ν τος διδάξει κα πολλ λλα πράγματα, λλ κενοι δν ταν κόμα σ θέση ν τ καταλάβουν λα. 

«Ο δύνασθε βαστάζειν ρτι», τος λεγε. 

Γι’ ατ κα θ σς στείλω τν Παράκλητο, «τ Πνεμα τς ληθείας», γι ν σς φωτίσει. 

Ν σς «δηγήσει ες πσαν τν λήθειαν». 

Τ γιο Πνεμα θ σς ξηγήσει τ πάντα, λα σα σς χω διδάξει. 

ς   δομε   μως   κα   να   παράδειγμα   γι   τ   θέματα   πο   θ γίνονταν κατανοητ μ τν φωτισμ το γίου Πνεύματος. 


Λέει Χριστς λίγο πρ το Πάθους του: 

ταν λθει τ γιο Πνεμα, θ λέγξει   τν   κόσμο   γι   τρία   πράγματα.  

«Περ   μαρτίας   κα   περ δικαιοσύνης κα περ κρίσεως». 


Γι ποι μαρτία θ λέγξει τν κόσμο τ γιο Πνεμα; 

Γι τν πιστία του πέναντι στν Χριστό. 

ν κενος διακήρυξε τι εναι Υἱὸς το Θεο κα τ πέδειξε ατ μ τ θαυμαστ περφυσικ ργα του, ο νθρωποι παρέμειναν στν συγχώρητη μαρτία τς πιστίας. Θ ποδείξει πίσης τ γιο Πνεμα τι ο νθρωποι γνόησαν τ δικαιοσύνη   το   Χριστο.   

λλά,   ν   κα  βγαλαν   καταδικαστικ πόφαση ναντίον του κα τν πέβαλαν σ δικο κα τιμο θάνατο, σν τν σχατο τν κακούργων, Χριστς παρ τατα ταν δίκαιος. 

Κα   ντί,   πως   νόμιζαν   ατοί,   ν   δεύει   πρς   τν   κόλαση   ς γκληματίας, Χριστς πηγαίνει πρς τν Πατέρα του, δικαιωμένος, τιμημένος κα νδοξος, γιατ πάκουσε στ θέλημά του «μέχρι θανάτου, θανάτου δ σταυρο». 

Στ ξς ο νθρωποι δν θ τν βλεπαν μ τ σωματικά τους μάτια. Κα πιπλέον τ γιο Πνεμα θ φανερώσει, τι ρχοντας το κόσμου   τούτου,      διάβολος,   χει   κριθε   κα   κατακριθε.   

τι   χει κδοθε  «κρίσις»  ναντίον του, καταδικαστικ πόφαση τελικ κα ριστική, μ τν ποία χάνει κάθε ξουσία του, διότι διέπραξε τν κρα δικία: 

Τόλμησε ν καταδικάσει σ θάνατο τν Χριστό, χωρς ν εναι μαρτωλς κα ρα ποκείμενος σ θάνατο. 

Ξεπέρασε τσι τ ρια τς δικαιοδοσίας του (ω. 10, 6. 16, 8-13. Μάρκ. 8, 17. Φιλ. 2, 8). 


Γι’ ατ κα γι πολλ λλα πράγματα φώτισε τν κόσμο τ γιο Πνεμα. 

Κα σοι κατάλαβαν τι ρνήθηκαν «τν γιον κα δίκαιον» κα τι πέκτειναν «τν ρχηγν τς ζως», μετανόησαν, βαπτίσθηκαν κα λαβαν  «τν   δωρεν   το   γίου   Πνεύματος»  (Πράξ.  2,  38.  3,  14-15). 

Σώθηκαν. 

Εμαστε κι μες μεταξ ατν; 

μμένουμε στν πώρωση τς κακίας;

Καλή,  ελογημένη βδομάδα!


ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ  

Ο   Φ Ω Τ Ι Σ Μ Ο Σ   Τ Ο Υ   Α Γ Ι Ο Υ  Π Ν Ε Υ Μ Α Τ Ο Σ 

     |π. Δ η μ η τ ρ ί ο υ   Μ π ό κ ο υ