Θυμάμαι μία φορά ένα περιστατικό στο μοναστήρι μας, παλιά, στο Άγιο Όρος, ένας νεαρός ιερομόναχος, κάτι έγινε, μία παρεξήγηση και του είπαν ότι ο γέροντας της Μονής άλλαξε το πρόγραμμα και τις δουλειές που είχε να κάνει.
Οπότε εκείνος μέσα στη νεανικότητά του, συνεργεία του πειρασμού, άρχισε να λέει:
"και ποιος είναι αυτός; και κάθε λίγο μας αλλάζει εδώ μέσα τα προγράμματά μας;"
Και άρχισε να μιλάει εναντίον του γέροντος εκείνου.
Εμείς οι άλλοι, μικρότεροι και αφελείς και επιπόλαιοι, δεν χάσαμε ευκαιρία:
"Γέροντα, ξέρεις τι είπε ο τάδε; είπε μέσα στην αυλή ότι εσύ, ποιος είσαι εσύ που κάνεις εδώ μέσα έτσι, και ξέρω εγώ".
-Είπε, λέει, τέτοιο πράγμα;
-Ναι είπε. Είπε τέτοιο πράγμα.
-Τώρα θα δεις τι θα κάνω!
Θα δεις τι θα του κάνω τώρα που θα κατέβω στον εσπερινό,
θα τον κάνω να μην ξέρει πού να πάει!
Α, λέμε, ωραία!
Τώρα θα πάει να τον τακτοποιήσει.
Να του βάλει τις φωνές να μάθει άλλη φορά να μη μιλάει εναντίον του γέροντα μέσα στην αυλή με αυτό τον τρόπο.
Ήταν Σάββατο, πριν τον εσπερινό.
Ε, κατεβαίνει ο γέροντας κάτω, φωνάζει τον ιερομόναχο, του λέει έλα μέσα στο Ιερό και σε θέλω.
Λέμε εμείς αμάν, αλλοίμονό του!
Θα ακούσει τώρα τα εξ αμάξης!
Περιμέναμε απ' έξω να ακούσουμε φωνές και κραυγές που θα τον μάλωνε.
Εγώ ήμουνα μέσα στο Ιερό, ήμουν διάκος τότε.
Και τι βλέπω;
Μπαίνω μέσα στο Ιερό και πέφτει ο γέροντας, ο μεγάλος, 65 τότε χρονών, μπροστά στο παιδάκι που ήταν 25 χρονών και του φίλησε τα πόδια και του λέει:
"Συγνώμη αδερφέ μου, κάτι έκανα και σε λύπησα. Να με συγχωρέσεις."
Και ο άλλος κατέρρευσε!
Αμέσως έβαλε τα κλάματα:
"Γέροντα, συγνώμη".
Αλλά ένας άλλος γέροντας στα Κατουνάκια, ο παπά-Εφραίμ, όταν πήγα εγώ τη Δευτέρα, πήγα εκεί και μου λέει:
"Τι συνέβη το Σάββατο στο μοναστήρι; Τι συνέβη;"
Μου λέει:
"Είδα έναν άγγελο που έδωσε στο κεφάλι του γέροντα ένα στεφάνι ολόχρυσο! Κάτι έγινε."
Λέω αυτό κι αυτό έγινε.
Αυτός (ο Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης) εν Πνεύματι, εν Αγίω Πνεύματι, από κει που ήτανε μακριά, είδε με τη χάρη του Θεού τον Άγγελο του Θεού να στεφανώνει το γέροντα για την ταπείνωσή του.
Μπορούσε να τον τιμωρήσει τον νεαρό τον μοναχό γιατί μίλησε άσχημα αλλά πήγε, έπεσε στα πόδια του, τα φίλησε και του είπε: "Σίγουρα κάτι έκανα για να σε στεναχωρέσω, να με συγχωρέσεις".
Και έτσι επανέφερε τα πράγματα στο θέλημα του Θεού.
Θέλω να σας πω ότι ο θυμός θέλει κατά μέτωπο αντιμετώπιση, να μην τον αφήνουμε και προπάντων να μην δικαιολογούμε τον εαυτό μας όταν θυμώνει.
Μην τον δικαιολογείτε τον εαυτό σας!
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
|απόσπασμα από τη σειρά ομιλιών που ακολουθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου