Ένας κύριος χρειάστηκε να βγάλει λεφτά από το ΑΤΜ και στήθηκε να περιμένει σε μια ουρά 15-20 ατόμων. Ήταν πρώτη του μήνα και ο κόσμος εναγωνίως περίμενε να πάρει τον μισθό του και να τον καταθέσει πάλι πίσω στα χαράτσια... Η τράπεζα στην οποία πήγε είχε δύο ΑΤΜ αλλά ο κόσμος πήγαινε μόνο στο ένα.
«Γιατί δεν πάτε και στο άλλο ΑΤΜ;» ρώτησε κάποιος στην ουρά και ένας πιο μπροστά απάντησε ότι «είναι χαλασμένο!» ενώ ένας άλλος πιο μπροστά επανέλαβε σχεδόν το ίδιο «είπαν είναι χαλασμένο»...Ένας γογγυσμός διαπέρασε την ουρά...
Εκεί που όλοι βαριεστημένα και απογοητευμένοι περίμεναν στην ουρά, ξαφνικά ένας φαινομενικά ιδιόρρυθμος νεαρός με ακουστικά στα αυτιά και μαύρα γυαλιά, περνάει δίπλα από την ουρά, με αργό ρυθμό και κατευθύνεται στο χαλασμένο ΑΤΜ. Πετάχθηκαν όλοι από την ουρά με νεύρο να του πουν «είναι χαλασμένο - είναι χαλασμένο!» αλλά ο νεαρός τους αγνόησε είτε γιατί δεν τους άκουγε και δεν τους έβλεπε, είτε γιατί δεν πείστηκε από τους προηγούμενους που είχαν δοκιμάσει και ήθελε να το διαπιστώσει ο ίδιος.
Έβαλε την κάρτα του στο ΑΤΜ ενώ τα μάτια όλων είχαν εστιάσει πάνω του και περίμεναν έτοιμοι να τον χλευάσουν που ήταν ξεροκέφαλος ή επειδή ζούσε στον κόσμο του. Συνέχισε πατώντας τα κουμπιά του μηχανήματος και ως εκ θαύματος - για τους άλλους που περίμεναν στην ουρά κι είχαν πειστεί από τους προηγούμενους ότι το μηχάνημα είναι χαλασμένο - ο νεαρός έβγαλε τα λεφτά που ήθελε, πήρε την κάρτα του πίσω και ανέμελα όπως ήρθε, έφυγε, αφήνοντας αποσβολωμένους όλους στην ουρά...
Αυτό ακριβώς πιστεύω πως ζούμε σήμερα:
στην ουρά είναι όλοι αυτοί που πιστεύουν σε ότι τους λένε οι προηγούμενοι δηλ. ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει κι αυτοί που δεν δοκιμάζουν, δεν παλεύουν για τα όνειρά τους και ο ιδιόρυθμος νεαρός είναι οι λίγοι που πιστεύουν ότι όλα μπορούν να αλλάξουν και να ανατραπούν, σπάζοντας τις αλυσίδες με τις οποίες έχουν δεθεί οι άνθρωποι και οι λαοί γενικότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου