Σε μία αγρυπνία προς τιμή του Αγίου Μήνα,
βρίσκονταν ένας χωλός από το ένα πόδι και μία βουβή.
Σε κάποια στιγμή της αγρυπνίας, πάει ο Άγιος Μηνάς με τη μορφή ανθρώπου στον χωλό και του λέει:
- Πήγαινε σιγά - σιγά και πιάσε εκείνης (της βουβής) το φουστάνι.
Και πάει ο χωλός με αφέλεια, χωρίς να σκεφτεί τι πάει να κάνει και την πιάνει από το φουστάνι.
Και γίνεται μία φασαρία μέσα στην Εκκλησία...
Η βουβή να διαμαρτύρεται με τα χέρια της, σαν να του έλεγε:
- Ποιός είσαι εσύ παλιάνθρωπε, που ήρθες μέσα στην Εκκλησία, να με πιάσεις από το φουστάνι;
Ο χωλός τρόμαξε τόσο πολύ από την αντίδρασή της, που βγήκε τρέχοντας από την Εκκλησία...
Εκεί έξω αναρωτήθηκε έκπληκτος:
- Καλά εγώ είμαι κουτσός... πώς έτρεξα;
Είχε θεραπευτεί το πόδι του!
Ενώ η βουβή στην προσπάθειά της να μιλήσει με τα χέρια της, λύνεται η γλώσσα της και ομιλεί!
Κατ' αυτόν τον θαυματουργικό τρόπο, ο Άγιος Μηνάς έκανε τον μεν κουτσό να περπατήσει, τη δε βουβή να μιλήσει...
Δημήτριος Παναγόπουλος, ιεροκήρυκας (1916 - 1982)
Διαβάστε ακόμα:
Για το Ελ-Αλαμέϊν έχουμε ακούσει!
Για το τι σχέση έχει όμως ο σημερινός εορτάζων Άγιος Μηνάς, δεν έχουμε ιδέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου