"Θ' αρνιόμουν το Χριστό, αν ήταν να σκοτώσουν τα παιδιά μου;"

{Μην γελιόμαστε. 

Ευτυχές το γεγονός πως δεν γνωρίζουμε 

ποιοι από εμάς θα κληθούν να αποφασίσουν και πότε, 

αλλά αυτό θα είναι ένα από τα πιο δύσκολα διλήμματα που έρχονται... 

Ας ελπίσουμε πως τέτοια ώρα δεν θα έρθει ποτέ. 

Όσο όμως κι αν το απωθούμε από τη σκέψη μας,

πρέπει την κρίσιμη ώρα να είμαστε έτοιμοι. 

Κι εμείς και τα παιδιά μας. 

Γιατί ο Χριστός σε αυτήν την μάχη δεν ζητάει ήρωες. 

Ζητάει μάρτυρες και ομολογητές...}   

~ εκ των "συν αυτώ"...

«Ένα βραδάκι», διηγείται ο επίσκοπος Αμφιλόχιος, μετά τις αγροτικές δουλειές, είχαμε μαζευτεί όλα τα αδέλφια μου, 7 παλληκάρια, και συζητούσαμε περί ομολογίας της πίστεως. 

Ο μακαρίτης ο μεγαλύτερος αδελφός μου ελεγε ότι δεν πρέπει να εξωτερικεύουμε την πίστη μας. 

Εγώ, τεταρτοετής της Θεολογικής Σχολής τότε, έλεγα το αντίθετο....

Ο πατέρας άκουγε τη συζήτηση και σε μία στιγμή λέει:

Ακούστε, παιδιά μου. 

Έχω εσάς, επτά γιους, και είμαι έτοιμος να χύσω και την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για σας. 

Όμως να θυμάστε αυτό που σας λέω...

Αν ερχόταν κάποιος να μου πει: 

«Διάλεξε. Ή θα αρνηθείς το Χριστό, ή θα σου σκοτώσουμε τους επτά γιους», 

εγώ θα έλεγα (και τον πιάσανε τα κλάματα τον καημένο)...

(η συνέχεια εδώ...)

|το πρωτοαναρτήσαμε τέτοιες μέρες το 2020.

 Η απάντηση είναι, ή θα΄πρεπε να είναι, η ίδια...