~ "Κι είναι, ώρες-ώρες, τόσο βαρύ τούτο το χαρτί με τις ψυχές..."

...Όλοι οι πόνοι, οι καημοί, τα δάκρυα, τα λάθη και τα πάθη. 

Το κρατάς προσεχτικά να μην σου πέσει κάτω κι όταν πέσει το σταυρώνεις, το φιλάς όπως τις εικόνες. 

Γιατί πάνω του είναι γραμμένες οι έμψυχες "εικόνες" του Θεού του Ζώντος....

Κανείς δεν πεθαίνει, απλά δεν τον ξαναβλέπεις με τα μάτια του σώματος. 

Εμάς μας μάθαν οι Απόστολοι απαρχής του κόσμου να αγαπάμε και να πιστεύουμε στα αόρατα. Εμάς μας νανουρίσαν τα χάδια των παππούδων, των ηρώων μας, των Αγίων μας μέσα από τα σταυροκοπήματα και τις προσευχές...

Όλοι μας ολοζώντανοι ενώπιον του Θεού. 

Κανείς δεν πεθαίνει. Παραστεκόμαστε ενώπιον Του με άλλη μορφή, μα ολοζώντανοι. Αποστολή της επίγειας ζωής σου να συμμετέχεις στον βουβό πόνο της ανθρωπότητας που ψάχνει τον Θεό και δεν Τον βρίσκει. 

Κοιτάξου στον καθρέφτη και δες Τον. 

Παιδί Του, πνοή Του, πλάσμα Του. 

Που ψάχνεις να τον βρεις; 

Μέσα σου είναι..."

Λαμπρινή Παπαποστόλου