* 15 Απριλίου 1912 "Αυτό το πλοίο ούτε ο Θεός δε μπορεί να το βυθίσει"

Λένε πως όταν οι εφημερίδες έγραψαν το μουντό πρωινό του Απρίλη του 1912 πως βυθίστηκε ο Τιτανικός, όλοι έφεραν στο νου τους την αλαζονική φράση που ειπώθηκε κατά την καθέλκυση του πλοίου «Αυτό το πλοίο ούτε ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει!»

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν γραπτά τεκμήρια που να επιβεβαιώνουν ότι ειπώθηκε αυτό. Είτε ωστόσο ειπώθηκε είτε όχι, η αλήθεια είναι ότι όλοι πίστευαν ότι ο Τιτανικός ήταν αβύθιστος.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως όταν κάποιος υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του, συμπεριφερόταν με αλαζονικό τρόπο απέναντι στους άλλους και κυρίως απέναντι στο θεϊκό νόμο, προκαλούσε την οργή των θεών. Τότε ο Δίας έστελνε στον υβριστή την «ἄτη», δηλαδή την τύφλωση του νου. Η άτη οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο θα προκαλούσε την «νέμεσιν», δηλαδή την οργή και την εκδίκηση των θεών, με αποτέλεσμα να επέλθει η «τίσις», δηλαδή η συντριβή και καταστροφή του.

Παρά το γεγονός ότι απέχουμε εκατοντάδες χρόνια από την κλασική εποχή και παρά την εκ διαμέτρου αντίθεση της διδασκαλίας της Εκκλησίας από την αρχαιοελληνική κοσμοθεωρία, οι έννοιες ύβρις και νέμεσις στη συνείδηση των ανθρώπων έχουν διαχρονικά τη σημασία της θεϊκής τιμωρίας.

Ήταν το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο πλοίο της εποχής. Για να κατασκευαστεί εργάστηκαν

• εκατοντάδες εργάτες
• επί 9 ώρες την ημέρα
• επί 6 μέρες τη βδομάδα
• για 26 μήνες

Για να μεταφέρουν την άγκυρα που ζύγιζε 15,5 τόνους χρειάστηκαν 20 άλογα.

31 Μαΐου 1911.

100.000 θεατές παρακολουθούν ζητωκραυγάζοντας το κύτος του Τιτανικού να γλιστρά πάνω σε 22 τόνους ζωικό λίπος και σαπούνι και να πλέει στον ποταμό Λέγκαν.

Από τον Ιούνιο του 1911 μέχρι τα τέλη Μαρτίου 1912 πάνω από 3.000 τεχνίτες και σχεδιαστές εργάζονταν σκληρά για να εφοδιάσουν τον Τιτανικό με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και τα πιο πλούσια έπιπλα.

Ήταν το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο καράβι στον κόσμο. 

 

Είχε:

•           Μήκος 269,06 μ., όσο είναι σχεδόν το ύψος του πύργου του Άιφελ

•           Βάρος 46,329 τόνους

•           Χωρητικότητα 2435 επιβάτες

•           Πλήρωμα 885 ανθρώπους

•           Κόστος κατασκευής 7,5 δις δολάρια

Η κάρτα επιβίβασης

 

Στις 10 Απριλίου 1912 ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι, το οποίο δεν τελείωσε ποτέ. 

Ανάμεσα στους επιβάτες ήταν ένας Ιρλανδός ιερέας ο Φράνσις Μπράουν. Το εισιτήριό του ήταν δώρο από ένα θείο του. Επιβιβάστηκε στο πλοίο από την αρχή του ταξιδιού και είχε σκοπό να φτάσει μέχρι τη Ν. Υόρκη. Όμως, ο επίσκοπος, του έστειλε μήνυμα να κατέβει στο Κομπ της Ιρλανδίας. Εκείνος δυσαρεστήθηκε, αλλά τελικά υπάκουσε και … σώθηκε από το ναυάγιο. Ο Μπράουν ήταν μανιώδης φωτογράφος. Όταν πέθανε, το 1960 βρέθηκαν στα αρχεία του πάνω από 1.000 φωτογραφίες από το ταξίδι του Τιτανικού.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Το βράδυ της 14^ης προς την 15^η Απριλίου ο Τιτανικός πλέει σε μια περιοχή γεμάτη παγόβουνα. Η σύγκρουσή του με ένα από αυτά προκάλεσε τη βύθισή του μέσα σε μόνο δυόμιση ώρες. Τραγικός απολογισμός: Από τους 2.228 επιβάτες μόνο 675 κατάφεραν να επιζήσουν.

Οι ειδικοί που ασχολήθηκαν με το ναυάγιο ισχυρίζονται ότι θα είχαν σωθεί όλοι οι επιβάτες (!) αν δεν είχε συμβεί έστω και ένας από τους παρακάτω παράγοντες, που τελικά συνοψίζονται και είναι εκφάνσεις ενός και μόνο γεγονότος: όλοι πίστευαν ότι ο Τιτανικός ήταν αβύθιστος!

1. Ο Τιτανικός δεν συγκρούστηκε μετωπικά με το παγόβουνο, όπως νομίζουν πολλοί. Μια μυτερή προεξοχή του παγόβουνου κάτω από το νερό έσκισε το πλοίο στα πλάγια και δημιούργησε ένα ρήγμα μικρού πλάτους, αλλά μήκους 76 μέτρων. Το πλοίο είχε 5 στεγανά διαμερίσματα και αυτό έδινε σε όλους την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να αντέξει ακόμα και σε περίπτωση εμβολισμού. Δυστυχώς, το σκίσιμο του παγόβουνου έγινε ακριβώς στο σημείο που υπήρχαν τα στεγανά διαμερίσματα, τα οποία ήταν τα πρώτα που πλημμύρισαν με νερό.

2. Όταν έγινε αντιληπτό το παγόβουνο, δόθηκε εντολή στον πηδαλιούχο να κάνει όπισθεν ολοταχώς και στροφή αριστερά, αλλά το πλοίο είχε αναπτύξει τη μέγιστη ταχύτητα (21 κόμβους/ώρα) και μάλιστα χωρίς ορατότητα (ήταν ασέληνη νύχτα) προκειμένου να κερδίσει το στοίχημα και να μπει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης την προκαθορισμένη μέρα και ώρα (20 Απριλίου, ώρα 12 μεσημέρι). Έτσι, η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. 

3. Ο καπετάνιος Smith έχοντας μεγάλη εμπειρία αλλά και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του πλοίου, όταν δέχθηκε τα πρώτα τηλεγραφήματα για ύπαρξη παγόβουνων από τα ακινητοποιημένα πλοία που έπλεαν γύρω, τα αγνόησε και συνέχισε να διασκεδάζει στο σαλόνι του πλοίου.

4. Τα τηλεγραφήματα προειδοποίησης κινδύνου συνέχισαν για αρκετή ώρα, αλλά ο ασυρματιστής δεν τα πήρε ποτέ. Το τηλεγραφείο ήταν απασχολημένο από τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας που έστελναν εθιμοτυπικά τηλεγραφήματα στους δικούς τους από το ταξίδι των ονείρων τους. Σε κανενός το μυαλό δεν πέρασε ούτε ως πιθανότητα, ότι έπρεπε να αφήσουν ελεύθερο τον τηλέγραφο, αφού η περιοχή ήταν γεμάτη παγόβουνα. Πίστευαν ότι ο Τιτανικός δεν μπορεί να κινδυνεύσει ποτέ!  

5. Όταν ο καπετάνιος συνειδητοποίησε ότι το τέλος ήταν αναπόφευκτο, έδωσε εντολή να πετάξουν φωτοβολίδες κινδύνου, ώστε να γίνουν ορατές από τα παραπλέοντα πλοία. Τότε όμως, θυμήθηκαν ότι δεν είχαν προμηθευτεί φωτοβολίδες με κόκκινο χρώμα (χρώμα που υποδηλώνει κίνδυνο), αλλά μόνο λευκές και κίτρινες. Σε μια κίνηση απελπισίας, τις πέταξαν. Τα γειτονικά πλοία τις είδαν, αλλά δεν τους έδωσαν σημασία, γιατί δεν είχαν το κόκκινο χρώμα του κινδύνου. Το εξέλαβαν ως κίνηση χαράς πάνω σε στιγμή γλεντιού ...

6. Οι σωσίβιες λέμβοι που διέθετε το πλοίο ήταν μόνο 20, ενώ έπρεπε να είναι 48! Κανείς δεν σκέφτηκε να τοποθετήσουν όλες τις απαιτούμενες βάρκες, γιατί θεωρούσαν ότι ήταν αχρείαστες, αφού ο Τιτανικός ήταν ... αβύθιστος!

7. Δεν είχε γίνει καμία άσκηση ετοιμότητας, γιατί ... δεν χρειαζόταν! Έτσι, από την ώρα της σύγκρουσης μέχρι να ακουμπήσει η πρώτη βάρκα στη θάλασσα πέρασε μία ολόκληρη ώρα !

8. Αλλά και όταν τις κατέβασαν, δεν τις κατέβασαν όπως έπρεπε και εξαιτίας της δίνης του νερού που προκαλούσαν οι προπέλες του πλοίου, οι πρώτες βάρκες αναποδογύρισαν και πνίγηκαν 30 άνθρωποι.

9. Ούτε οργάνωση υπήρχε, αφού κανείς δεν πίστευε ότι θα βυθιζόταν το πλοίο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πρώτη βάρκα που χωρούσε 65 επιβάτες να κατέβει με 37 θέσεις κενές ! Το ίδιο συνέβη και με τις επόμενες βάρκες. Κάποια από αυτές κατέβηκε στη θάλασσα με μόλις 12 επιβάτες μέσα. Ακόμα κι η τελευταία είχε μόνο 44 επιβάτες...

 

Το τηλεγράφημα του Τιτανικού  μετά τη σύγκρουση

 

10.  Όταν ο Τιτανικός εξέπεμψε σήμα κινδύνου, ο ασυρματιστής εξαιτίας του πανικού (;) έδωσε λάθος στίγμα. Το πλοίο «Καρπάθια» που κατέφθασε, έψαχνε όλη τη νύχτα για τους ναυαγούς, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αν ο ασυρματιστής είχε δώσει το σωστό στίγμα, οι ναυαγοί θα είχαν μεταφερθεί έγκαιρα στο «Καρπάθια» και θα είχαν σωθεί, αφού οι περισσότεροι δεν πέθαναν από πνιγμό, αλλά από υποθερμία (η θερμοκρασία του νερού ήταν +2^οC).

Από το Μουσείο του Τιτανικού: αντικείμενα που βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας

 

Την ίδια εποχή η ζωή στην Ελλάδα: περιοχή Ομόνοιας

Την ίδια εποχή η ζωή στην Ελλάδα: περιοχή Ακρόπολης

Την ίδια εποχή η ζωή στην Ελλάδα: περιοχή Κολωνακίου (!)

Ένα μπισκότο που βρέθηκε σε μία σωσίβια λέμβο.
Πωλήθηκε σε δημοπρασία στο Wiltshire της Αγγλίας για
22. 968 δολάρια και μάλιστα ο αγοραστής ήταν Έλληνας.

Υπ.