Ο καιρός ο δικός μας είναι καιρός Νώε...

Γράφει ο Stefanos Panagopoulos

Ο Χριστιανός στις μέρες μας πρέπει να εφαρμόσει το κήρυγμα του Νώε, που κήρυττε με την ζωή του και το έργο του.
Που παράτησε ό,τι έκανε, είτε καλό, είτε κακό, και επιδόθηκε στην κατασκευή του μέσου της σωτηρίας του, χωρίς να μιλά, χωρίς να κηρύττει με λόγια, χωρίς να σχολιάζει το κάθε τι κακό γύρω του, αφού οι άνθρωποι δεν έπαιρναν από λόγια.

Για εμάς του Χριστιανούς, κιβωτός της σωτηρίας μας είναι πλέον η ζωντανή σχέση με τον Χριστό. 
Τότε ο Νώε σώθηκε με ευτελές ξύλο, όπως λέει στη Σοφία Σολομώντος. Εμείς τώρα πρέπει να σωθούμε με το Ξύλο της Ζωής, το πανάκριβο αυτό ξύλο που προσφέρεται δωρεάν και ακόπως.

Όταν μας δουν οι άλλοι ότι διακόψαμε αυτά που κάναμε, ότι το πρόγραμμά μας είναι πλέον «εκκλησία, σπίτι, εργασία, προσευχή με μνημόνευση» (δηλαδή κατασκευή της κιβωτού σωτηρίας), ότι ασχολούμαστε αποκλειστικά με την ψυχή μας και με ελάχιστα κοινωνικά ζητήματα, ίσως αναθεωρήσουν κι αυτοί την ζωή τους.

Και θα επιμείνω να σας λέω για την προσευχή με μνημόνευση (σ' αυτά τα 20 άτομα που ίσως το διαβάσουν αυτό, αλλά και ένας να το διαβάσει και να το πράξει, θα ωφεληθεί πολύ), διότι έρχονται μέρες που δεν ξέρουμε ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει. Κανείς δεν είναι εξασφαλισμένος. Και δίκαιοι φεύγουν, για να μην αλλάξει η κακία αυτών σύνεσιν, όπως λέει πάλι στη Σοφία Σολομώντος. Και δεν ξέρουμε αν θ' αντέξουμε να δούμε πρόσωπα που τα γνωρίζαμε είτε στη δουλειά, είτε στις σχολές και στα σχολεία, είτε απ' οπουδήποτε να φεύγουν για την άλλη ζωή εν ριπή οφθαλμού.

Μην κοιτάμε μόνο το ότι η Ελλάδα δεν θα πάθει κακό. 
Τόνιζε ο Μητροπολίτης Μόρφου τους λόγους των αγίων που του έλεγαν, ότι η Ελλάδα δεν θα πάθει κακό, αλλά οι αμετανόητοι Έλληνες θα πάθουν!

Ποιος, λοιπόν, ξέρει από τους γύρω του ποιος είναι αμετανόητος και ποιος όχι; 
Ποιος ξέρει τα βάθη της καρδιάς του κάθε ανθρώπου και τι κουβαλά μέσα του, και αν ο Θεός θα του πιστώσει χρόνο μετανοίας ή όχι;

Γι' αυτό έχει νόημα η μνημόνευση ονομάτων. Διότι όταν συνηθίσει ο άνθρωπος να την κάνει, για κάθε πρόσωπο που συναντά χάριτι Θεού (τύχη δεν υπάρχει), ακόμη και δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες να φύγουν, θα τους βάλει στην προσευχή του και θα γνωρίζει ότι εφόσον αυτός έμεινε πίσω, πρέπει να τους ωφελήσει. Έστω μια στάλα δροσιάς να τους δώσει στην κόλαση, κι αυτό ωφέλεια είναι.

Και θα σας θυμίσω κι άλλο ένα περιστατικό από την Παλαιά Διαθήκη που το βλέπουν όλοι οι άπιστοι και σκανδαλίζονται. Το τι έκαναν οι κόρες του Λωτ μετά την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων.

Άγγελος Κυρίου τούς έβγαλε και τους έσωσε από την καταστροφή. Είδαν συγγενείς να χάνονται, είδαν τις πόλεις, την περιουσία τους να χάνεται για τα σαρκικά αμαρτήματα. Η μητέρα τους, που τους ακολουθούσε έγινε στήλη άλατος εν μιά στιγμή επειδή γύρισε πίσω, επειδή δεν μετανόησε αληθινά. Και παρόλα αυτά τα σημεία της δυνάμεως του Θεού, το μόνο που ένοιαζε αυτές μετά ήταν γήινα πράγματα, σαρκικά πράγματα. Καταλάβατε;

Αν δεν πιάσουμε γερά τη μετάνοια και την πίστη και ουσιαστικά, όπως ο Νώε, όπως οι Νινευΐτες, ακόμη κι αν σωθούμε με θαυματουργικό τρόπο εξαιτίας της δικαιοσύνης κάποιου συγγενικού μας προσώπου, μπορεί να πέσουμε σε χειρότερες αμαρτίες και πάλι να απωλέσουμε τη σωτηρία μας.

Τι νομίζετε; Πώς θα έρθει ο Αντίχριστος, όταν ο γέροντας Παΐσιος λέει ότι δεν θα βρίσκεις άπιστο στη γη; Διότι και πάλι, η πίστη ορισμένων θα είναι πίστη εξαναγκασμένη, όχι ουσιαστική, πίστη που εύκολα μετά στρέφεται προς είδωλα και φαινόμενα ψεύτικα εξ ουρανού και τα τοιαύτα.

Ό,τι υπάρχει στη Γραφή πρέπει να το αξιοποιούμε στον κατάλληλο καιρό. Και ο καιρός ο δικός μας είναι καιρός Νώε, καιρός Νινευής επί Ιωνά, καιρός εξόδου από τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Εύχομαι δι' όλων υμών που έτυχε να θελήσετε να διαβάσετε κάτι απ' αυτά, εύχεστε κι εσείς υπέρ εμού, και είθε ο φιλόψυχος Θεός να μας δείξει τον δρόμο της αληθινής και πλήρους μετανοίας που θα μας φέρει στη σωτηρία...