Αντί να άλλαζε ο χρόνος, τι καλά που θα ήταν να ...

Στέλνουν όλοι ευχές με προεξέχουσα των ημερών το «Καλή χρονιά».

Για μένα, όπως και για όλη την ορθόδοξη παράδοση, η χρονιά δεν ξεκινάει αύριο. Η χρονιά ξεκίνησε την 1η του περασμένου Σεπτέμβρη, και τότε από καρδιάς ευχήθηκα να πάει κατά Θεό.

Σήμερα γιορτάζει ο Μέγας Άγιος μας Βασίλειος, και αυτό από μόνο του είναι αιτία χαράς μεγάλης και πανήγυρης!

Οι άνθρωποι αυτές τις μέρες καταλαβαίνω πως ψάχνουν αφορμή για να χαρούν, να χορτάσουν χαρά κι ελπίδα, και πολύ καλά κάνουν!

Μόνο που απ ό,τι φαίνεται η πλειοψηφία αναζητά την χαρά για ακόμη μια φορά στα ψεύτικα, την ελπίδα στα ανέλπιδα, την αισιοδοξία στο κενό.

Για την πλειονότητα η εορτή εορτών, τα Χριστούγεννα, προσπεράστηκαν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αγνοήθηκε από τους πολλούς η γέννηση του Χριστού στην Βηθλεέμ.

Και τότε, λίγα φτωχαδάκια μονάχα και τρεις σοφοί της εποχής Τον αναγνώρισαν, Τον προσκύνησαν, και το χάρηκε η ψυχή τους.

Όλοι οι υπόλοιποι, όπως ακριβώς και σήμερα του έκλεισαν κατάμουτρα την πόρτα και ασχολήθηκαν με την ρουτίνα τους.

Απορροφημένοι κι εμείς από την ίδια ρουτίνα που αναζητά την αιτία της χαράς στα γυαλιστερά λαμπάκια και τα κέικ της πρωτοχρονιάς, καταδικάζουμε εαυτόν στην εκζήτηση του νοήματος της ζωής στα ανόητα.

Τι χρειάζεται άραγε να γίνει για να ξυπνήσει ο πεθαμένος μέσα μας!
 

Τι πρέπει να γίνει για να χαρούμε κάνοντας σχέση με Αυτόν που είναι η αιτία, η πηγή, και το Τέλος της απαστράπτουσας χαράς!

Τι;

Μάλλον τίποτα! Τίποτα, αφού δεν μας αφορά. Τίποτα μέχρι αυτός ο έρωτας να γίνει σωτήρια θηλιά στο λαιμό μας.

Εύχομαι όλοι μας να ξυπνήσουμε πριν να ναι αργά, για να χουμε όλοι μας χρόνια γεμάτα, ανθοφόρα, ευχαριστιακά κι ευλογημένα!

Γρηγόρης Βασιλειάδης