Τετάρτη 31 Ιουλίου 2024

* Φίλος είπε...

   |το κοινοποιήσαμε πρώτη φορά στην αγάπη σας σαν σήμερα το 2021. Αξίζει να δείτε το σχόλιο - κατάθεση κάτω από την ανάρτηση! Γι΄αυτό κυρίως το σχόλιο , το αναδημοσιεύουμε σήμερα ...|


Φίλος είπε...
<<Αν πέσεις, εγώ θα γονατίσω! 
Θα κάνω τον Σταυρό μου. 
Και με το ίδιο χέρι θα σε σηκώσω.

Αν πονέσεις, θα γίνω το φάρμακο σου.
Θα γιατρέψω τις πληγές σου. 
Και ας ματώσω. 
Την ώρα που τις κλείνω μια μια.

Αν φοβηθείς, θα μπω μπροστά να νικήσω τον φόβο, να φωτίσω τον δρόμο.
Δύναμη θα σου δώσω.
Ακόμη και αν εγώ φοβάμαι πιο πολύ!

Αν κουραστείς, θα σε πάρω αγκαλιά, θα σε σηκώσω στους ώμους. 
Θα ξαπλώσω δίπλα σου, μέχρι να σηκωθείς!
Και λέξη δεν θα πω...>>

Φίλος είπε...
Και δεν έμεινε στα λόγια!
Και δεν φοβήθηκε ποτέ.
Και δεν μέτρησε την ώρα.
Και δεν δίστασε στιγμή.
Και δεν κουράστηκε.
Και δεν έκρινε
Και έγινε δύναμη, έγινε φάρος έγινε προσευχή, έγινε ΑΔΕΡΦΟΣ!


Και αδερφός είπε...

<<Ήρθα! Με έστειλε ο ίδιος ο Θεός!>>

~ από την "συν αυτώ"Aggeliki Vasileiadou



4 σχόλια:

  1. Φίλος είπε:
    "Η φιλία μας με τον Χαράλαμπο κρατά από πολύ παλιά. Φοιτήσαμε μαζί στην Παιδαγωγική Ακαδημία, πάντρεψε, ύστερα, ο ένας τον άλλο. Κι όταν ήρθαν τα πολύ δύσκολα, τότε που οι στενοί στενοί συγγενείς λυπήθηκαν να σπάσουν γραμμάτια στην τράπεζα- αυτό-είπαν- τότε η ανάγκη με έσπρωξε στον Χαράλαμπο. Του ζήτησα, με πολλή δυσκολία, δανεικά χρήματα, τα οποία μου έστειλε χωρίς δεύτερη σκέψη από την πόλη του και τα οποία του επέστρεψα μόλις βρήκα τα πόδια μου. Και μην ξεχνάς, πως όταν κάνατε τη στρατιωτική σας θητεία στην πόλη του, ερχόταν κάθε τόσο να σας δει και να σας φέρει και κάτι.
    Σπουδαίος ο Χαράλαμπος. Αυτό που λέμε αδελφικός φίλος."
    .. Πέρασαν γρήγορα τα χρόνια. Ο Χαράλαμπος και ο Αντρέας, δυο παππούδες ογδόντα και βάλε, δεν έπαψαν να επικοινωνούν, έστω, τηλεφωνικώς τώρα, με μόνη κουβέντα τα προβλήματα υγείας τους. Ο Χαράλαμπος έφυγε πρόσφατα. Η κ. Αγγελική, η γυναίκα του, μέσα στη σύγχιση και τις προετοιμασίες της κηδείας, δεν ενημέρωσε τον αγαπημένο του φίλο. Στις οκτώ μέρες μετά τον θάνατό του, είδε στον ύπνο της τον άντρα της, με το κοστούμι του, καλοχτενισμένο. "Έχω μια δουλειά στο τάδε χωριό και φεύγω για λίγο" της είπε. Τον ξαναβλέπει σε λίγο και της λέει "Εντάξει, πήγα, έκανα τη δουλειά μου και επέστρεψα."
    Το πρωί διερωτήθηκε η κ. Αγγελική, τι μπορεί να ήθελε στο συγκεμριμένο χωριό, αλλά γρήγορα θυμήθηκε το χωριό του Αντρέα και τον πήρε τηλέφωνο να του πει για το φευγιό του φίλου του..

    Τις λεπτομέρειες τις έμαθα από την επίσκεψη του αδελφού μου στην κ. Αγγελική, επειδή ο κυρ Αντρέας πια έχει μόνο θύμησες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ✨-Γέροντα πόσα είδη φίλων υπάρχουν;

    -Τέσσερα, απάντησε.✨

    ✨Οι φίλοι που ειναι σαν το φαγητό κάθε μέρα τους χρειαζεσαι. ✨

    ✨Υπάρχουν οι φίλοι που είναι σαν το φάρμακο, τους ψάχνεις οταν νοιωθεις άσχημα.✨

    ✨Υπάρχουν οι φίλοι που είναι σαν ασθένεια, οι ίδιοι σε ψάχνουν. ✨

    ✨Αλλά υπάρχουν και οι φίλοι που είναι σαν τον αέρα .Δεν είναι ορατοί αλλά είναι πάντα μαζί σου.✨

    Απο το Μέγα Γεροντικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το επισκεπτήριο είναι 1:00 με 2:00 η ώρα και χτες 1:00 ακριβώς ήμουν εκεί. Κεφάλι γερμένο, μάτια κλειστά, χείλη αφυδατωμένα, χέρια τρυπημένα απ' τις ενδοφλέβιες και τη μετάγγιση. Αυτά τα χέρια τα κοιτάζω πολύ για μιλάνε.Τον φωνάζω και ανοίγει για λίγο τα μάτια. Οι όμορφες κόρες τους σβήνουν σ' ένα θαμπό, κιτρινωπό χρώμα. "Πήγα εκκλησία" μου λέει. Ποτέ δεν ξέρεις, σκέφτομαι. Στα κρεβάτια τέσσερις άνθρωποι. Μοιάζουν πολύ. Σε κάθε κρεβάτι ένα πινακάκι για τον ασθενή: ονοματεπώνυμο, ηλικία, ασθένεια. Απέναντι ο παππούς ανασαίνει βαριά και δυνατά και έχει λαστιχάκι στον λαιμό. Η γιαγιά δίπλα με γερμένο το κεφάλι μοιαζει κι αυτή να κοιμάται βαθιά. Μια πιο νεαρή γυναίκα στην ίδια εικόνα, μόνο που αυτή πονάει πολύ.
    Του μιλώ ξανά. "Βάλε κάτι να πιεις και έχει ο Θεός" μου λέει. Μπαμπά, λέω, είναι μαζί σου ο Άγιος σου. Με κοιτάζει. "Ποιος είναι ο Άγιος σου;" ρωτώ. Σκέφτεται..Κάτι ψελλίζει μα δεν μπορώ να καταλάβω. "Σπυρίδων" ξαναλέει. "Τον άλλο τον αγαπημένο σου φίλο τον ξέχασες;" ρωτώ. Με κοιτάζει, μα τίποτα. Ο Άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής που ο Χριστός πιο πολύ τον αγάπησε για την ταπείνωσή του και που ο ίδιος τον έμαθε και σε μένα.
    Αν θες, λοιπόν, να δεις τι είσαι, κάνε μια επίσκεψη σ' ένα νοσοκομείο. Στα πινακάκια των κρεβατιών δεν αναγράφονται πτυχία, προσόντα, θέσεις ή άλλα αξιώματα, παρά μόνο κάποια bonus για τον Ουράνιο ..Τρεχούμενο.
    Οι αληθινές φιλίες δε πεθαίνουν ποτέ! Επανενώνονται. Κάτι σαν reunion..
    Σας ευχαριστώ, παιδιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή