Το 1959 στο χωριό Δίον γεννήθηκε ένα μωρό άρρωστο.
Οι γιατροί είπανε ότι θα ζήσει για λίγες μέρες και ότι δεν έχει ελπίδες.
Η δόλια η μάνα του μέρα νύχτα ήταν πάνω από την κούνια του
και παρακαλούσε τον νονό να το βαπτίσουν, για να μπορέσουν να το θάψουν στην εκκλησία για να διαβαστεί .
Ο νονός, σήμερα αύριο...
Περνούσαν οι μέρες.
Ένα βράδυ αργά μπαίνει στο σπίτι ένας καλόγερος γεράκος παππούλης...
Ήταν ο Άγιος Διονύσιος του Ολύμπου!
Ρωτάει την μάνα του παιδιού :
-"Τι κλαις Φωτεινή, τι έχεις;"
-Έχω το μωρό άρρωστο βαριά και αβάπτιστο...
Αγωνιώ, περιμένω μπας και΄ρθει αύριο ο νονός να το βαπτίσουμε τουλάχιστον ."
- "Μην φοβάσαι " απαντά ο παππούλης και της λέει :
- "Γύρισε το παιδί μπρούμυτα", και χαράζει τότε το μωρό με το μπαστούνι του στις πλάτες του ένα Σταυρό.
Τα σημάδια είναι ακόμα και σήμερα χαραγμένα.
Μετά από 59 χρόνια...
Λέει στην μάνα:
- "Το μωρό θα γίνει καλά, μην φοβάσαι !
Και θα΄ρθεΊ ο νονός να το βαφτίσει.
Το μόνο που θέλω είναι να το πείτε στο όνομα Διονύσιο".
Το πρωί ήρθε ο νονός από μόνος του
και βάφτισε το παιδί Διονύσιο..
ΑΥΤΌ το παιδί είναι ο πατέρας μου αδερφοί μου.
Αυτή είναι η ιστορία του, όπως την μάθαμε από την γιαγιά μου την Φωτεινή και τον παππού μου Κώστα Λαφατζή.
ΔΟΞΑ ΣΟΙ Κύριε!
Κωνσταντίνος Λαφατζής
Δίον Πιερίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου