(Επισήμανση "αμφ.":
Υπάρχουν όμορφοι άνθρωποι, σου λέω, εκεί έξω...
Απίθανη αφήγηση!)
Κάνω μια μεσημεριάτικη βόλτα σε ένα χωριό στα Χανιά… σε ένα δρομάκι στενό πέφτω σε μια υπέροχη αυλίτσα με μια κούκλα λεμονιά, ακαταμάχητη.
Ολοκίτρινη στα λεμόνια.
Λέω, μα τι ωραία λεμονάκια, κι απλώνω και κόβω κανένα δυό…
Ολοκίτρινη στα λεμόνια.
Λέω, μα τι ωραία λεμονάκια, κι απλώνω και κόβω κανένα δυό…
Γυρίζω να φύγω και πέφτω σε δύο μάτια πάνω, συνοφρυωμένα.
Ωχ! Δεν την είχα δει τη γιαγιά που ήταν καθισμένη παραμέσα στο κηπάκι και αποκάρωνε στον ήλιο…
Πετιέται σαν ελατήριο
και καταπλέει προς το μέρος μου.
Όφου, λέω…μας πιάσανε.
Ετούτη εδώ φυλά τη λεμονιά της.
"Κρίμα κρίμα,
μου λέει συνοφρυωμένη, στενοχωρημένη...
Κρίμα να πάρεις μόνο δυό!
Έλα θα σου κόψω εγώ τα καλά..."
Κρίμα να πάρεις μόνο δυό!
Έλα θα σου κόψω εγώ τα καλά..."
Κι αρχίζει βιαστικά να κόβει τα λεμόνια.
Μέχρι να συνέλθω από την τρομάρα μου,
την παρατηρώ…
Εξωγήινη!
Πόσο δεν ταίριαζε η ρόμπα της με τη ζακέτα της. Και φόραγε μια μαντήλα άλλα αντ’ άλλων.
Πόσο δεν ταίριαζε η ρόμπα της με τη ζακέτα της. Και φόραγε μια μαντήλα άλλα αντ’ άλλων.
Με ασουλούπωτη ποδιά,
και με κάλτσες αταίριαστες,
ένα καφετί απροσδιόριστο
και παντόφλες της αρχαιότητας,
που θα τις είχε πάρει πριν το 1821.
Και ύστερα με πλησίασε...με ένα αξέχαστο χαμόγελο, που είχε ξεχυθεί και ποτίσει όλα τα αταίριαστα ρούχα μέχρι τις αρχαίες της παντόφλες…
Με γέμισε λεμόνια.
Σχεδόν με έκανε και μένα λεμονιά,
Σχεδόν με έκανε και μένα λεμονιά,
με μια της λέξη…πάρε!
Και κοιτώντας με, με μια λεπταίσθητη τρυφερότητα μου παρέδωσε σιωπηλά, γλαφυρά, αναλυτικά, ένα υπέροχο μάθημα...
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ
Δεν έχει σημασία αν ταιριάζουν τα χρώματα, θα βρούνε αυτά τον τρόπο μόνα τους.
Δεν έχει σημασία πόσο σπέσιαλ είναι το σπίτι σου, τα έπιπλά σου, τα χαλιά σου,
αυτά θα βρουν τον τρόπο.
Δεν έχει σημασία πόσα έχεις ακάμωτα από αυτά που θέλησες οπωσδήποτε να πετύχεις για να έχεις αξία.
Δεν έχει σημασία τι λένε κάποιοι για σένα,
κι αν σε θαυμάζουν αρκετοί,
κι αν είσαι cool, και ωραίος, γυαλιστερός τύπος,
κι αν η ζωή σου είναι
όσο σπέσιαλ είναι οι ζωές των άλλων
στο Instagram, στο Facebook.
Δεν έχει σημασία…
Δεν έχει σημασία…
Καμία.
Παρά μόνο, το πόσο κατέχεις την τέχνη της ζωής,
που ακουμπά στην ικανότητά σου
ακριβώς να διαλέγεις πολύ προσεκτικά
σε τι δίνεις σημασία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου