Στον Άγιον Ιωάννη τον Ρώσο...
Βαριές οι αρβύλες, ξεσκισμένα τα ρούχα, διψασμένο το σώμα.
Σκληρή η αιχμαλωσία, το αεράκι αδύνατον να δροσίσει το σώμα, που να βρεθεί μια σταγόνα νερό, να δροσίσει τα χείλη;
Ο Ιωάννης δροσίζει την ψυχή του με την προσευχή, τα βήματα βαρειά, η όψη γλυκειά.
Υπηρέτης στο σπίτι μου, λόγια που αντηχούν γύρω του και δυο μάτια φοβερά τον κοιτούν.
Ναι Κύριε, μιλά ο Ιωάννης στον Ιησού, γεννηθήτω το θέλημα σου.
Πλένει τα χέρια και το πρόσωπο από το νερό που έπινε το άλογο.
Θα αλλάξεις πίστη.
Κύριε Ιησού Χριστέ δυνάμωσε την πίστη μου.
Λόγια απλά.
Ούτε άχυρο για προσκέφαλο.
Ούτε κρεβάτι για ανάπαυση.
Διάφανη η ψυχή σκύβει, κάτω από τα αστέρια και προσεύχεται.
Γονατίζει μπροστά στον Αη Γιώργη, τα βήματα του γοργά, κανείς να μην τον προλάβει.
Κρίμα να μην έχει το αφεντικό λίγο πιλάφι, σιγογελούν όλοι.
Πείνασε ο υπηρέτης.
Ναι "πείνασε" και κατεβαίνει στον σταύλο να χορτάσει την ψυχή του.
Η προσευχή χορταίνει την ψυχή.
Ο Άγγελος παίρνει το πιλάφι.
Θαυμαστός ο Θεός.
Δεν κρύβεται το θαύμα, δεν κρύβεται η διάφανη ψυχή.
Να το πιάτο, να η απόδειξη και ο Ιωάννης ακόμη πιο σκληρά αγωνίζεται.
Το αφεντικό του μιλά για γεγονότα.
Ο Ιωάννης ζει το θαύμα.
Γονατίζει, γαληνεύει, αποκτά θεία χαρίσματα, κοινωνά Σώμα και Αίμα Χριστού, ζεί σε ουράνιους μονάς.
Ζει ανάμεσα μας, ζωντανός, θαυμαστός ο Θεός.
Σκύψε γλυκά και ταπεινά παιδί μου εκεί στο Άγιο Σκήνωμα, θα σε ακούσει, θα σου μιλήσει, θα σε θωπεύσει, θα σε γαληνέψει, θα σε θεραπεύσει.
Ναι, θα σε κοιτάξει στα μάτια και θα σου πει,
ναι παιδί μου, όλη η ευλογία στην ψυχή σου.
Και εσύ θα πεις στην ψυχή σου, μου μιλά ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος, θέλω να του μοιάσω, βοήθα με Κύριε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου