– Με λένε Ελένη…

 

☆ Ήταν προχωρημένο φθινόπωρο του 1998. 

Βρισκόμασταν με τον π. Κύριλλο στο αεροδρόμιο της Άγκυρας.

Ερχόμασταν από την Αγία Καππαδοκία 

και πηγαίναμε στην Τραπεζούντα.

Περιμέναμε με υπομονή στην ουρά 

έως ότου φτάσαμε μπρος στη συνοδό εδάφους, 

ήταν μια καλοκαμωμένη νέα κοπέλα, 

με όμορφο πρόσωπο, 

μελαχρινή, με γαλάζια μάτια.

Πρώτος πέρασε ο π. Κύριλλος.

Ήμουν πίσω του.

Έδωσε το διαβατήριό του 

και έβαλε τη βαλίτσα στη ζυγαριά.

Η κοπέλα άνοιξε το διαβατήριο 

και τον κοίταξε επίμονα στα μάτια.

Κάποια στιγμή τα βλέμματα συναντήθηκαν.

Του είπε στα αγγλικά, σε χαμηλό ευγενικό τόνο:

– Είστε Έλληνας…

– Μάλιστα, της απάντησε κοφτά ο π. Κύριλλος.

– Και Πόντιος; τον ξαναρώτησε.

– Μάλιστα, της απάντησε πάλι ο π. Κύριλλος, 

αυτή τη φορά απορημένος.

Η κοπέλα με το ίδιο θερμό πάντα χαμόγελο συνέχισε τις ερωτήσεις.

– Ξέρετε ποντιακά;

– Μάλιστα, της απάντησε μονολεκτικά ο π. Κύριλλος.

Τότε του μίλησε στα ποντιακά.

– Θέλω μια χάρη πάτερ, να μου διαβάσετε μιαν ευχή, 

να με ευλογήσετε.

Ξαφνιάστηκε ο π. Κύριλλος.

– Πού κοπέλα μου να σου την διαβάσω;

Δεκάδες άνθρωποι συνωστίζονται εδώ, 

μπορεί να μας δουν.

Είναι και η αστυνομία…

 

Ο π. Κύριλλος μου είπε αργότερα 

πως δεν σκεφτόταν τον εαυτό του για τις συνέπειες.

Εκείνος ήταν ταξιδιώτης, 

η κοπέλα ήταν τουρκάλα…

– Θα πάμε λίγο πιο πέρα σε εκείνο το άδειο γκισέ 

και λίγη ώρα θα κάνουμε. 

Σας παρακαλώ…

Το ύφος της παρακλητικό.

Σχεδόν έκλαιγε από την επιθυμία της ευλογίας. 

Άφησε τη θέση της 

και πήγε πιο πέρα 

χωρίς να τον αφήσει από τα μάτια της 

και με το βλέμμα της να τον παρακαλεί.

Ο π. Κύριλλος πήγε κοντά της.

Έβγαλε από την τσέπη του αντεριού του 

ένα εγκόλπιο ευχολόγιο 

και ένα μικρό Σταυρό ευλογίας.

Της διάβασε σύντομη ευχή 

και με την πλάτη στο πλήθος 

την ευλόγησε με τον Σταυρό μέσα από τον πανωφόρι.

Το πρόσωπο της κοπέλας φωτίστηκε.

Έμοιαζε με μικρό παιδί, 

που του έκαμαν ένα πολύτιμο δώρο, δώρο ζωής.!

Λάμποντας από χαρά γύρισε στη θέση της, 

έδωσε το διαβατήριο 

και την κάρτα επιβίβασης στον π. Κύριλλο.

Πριν απομακρυνθεί την ερώτησε στα ποντιακά:

– Πώς σε λένε κοπέλα μου, 

για να σε μνημονεύω σε κάθε Θεία Λειτουργία;

Και εκείνη του απάντησε:

– Με λένε Ελένη…

 

(η μαρτυρία από τον Γιώργο Παπαθανασόπουλο)

 

"Εκατομμύρια κρυπτοχριστιανών 

ζουν στην (σημερινή) Τουρκία. 

Φαίνεται πώς η Εκκλησία 

μόνο διωκόμενη είναι ζωντανή. 

Όταν δεν διώκεται, 

αδιαφορεί, 

προδίδει τις αξίες της, 

αρνείται τον εαυτό της 

κι  Εκκλησία είμαστε όλοι εμείς."

        ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ!

 

|Posted by PROSKINITIS