Η Ντράξυ μου μίλησε στην εποπτεία Εργοθεραπείας για ένα παιδί το οποίο βλέπει στην κλινική τις τελευταίες δυο εβδομάδες ονόματι Γιούσεφ. Ο Γιούσεφ είναι 7 χρονών και δεν έχει κάποια διάγνωση, προς το παρόν, και η Ντράξυ φοβάται πως το προφίλ του παρουσιάζεται ως πολύ προβληματκό κυρίως λόγω του πόσο πολύ η μητέρα του τονίζει κάποιες συμπεριφορές του παιδιού της σε συναντήσεις στο σχολείο αλλά και στις συνεδίες εργοθεραπείας. - Για δώσε ένα παράδειγμα, λέω στην Ντράξυ. - Να, ο Γιούσεφ συχνά καλύπτει τα αυτιά του με τα δάχτυλα του όταν υπάρχει κάποιος θόρυβος κοντά αλλά και μακρυά του, έχει μία ακατανόητη ανάγκη να κάνει τους δικούς του θορύβους κατά τη διάρκεια των μαθημάτων μέσα στην τάξη και στις συνεδρίες μαζί μου, μπορεί να μιλήσει πολύ δυνατά ή να κάνει υπερβολικό θόρυβο καθόσο περπατάει στους διαδρόμους του σχολείου αλλά και της κλινικής. Επίσης, σχετικά συχνά του αρέσει να κάθεται και να ακούει περίεργους ήχους, όπως αυτόν της ηλεκτρικής σκούπας, της μηχανής του καφέ κλπ. Γενικά του αρέσει να μιλάει, να ψιθυρίζει ή να τραγουδάει στον εαυτό του και αυτό έχει επίπτωση στις κοινωνικές του αλλιλεπιδράσεις. - Μάλιστα, και πώς αντιδράει η μαμά του σε όλο αυτό; - Η μαμά του, λοιπόν, ως αποτέλεσμα, δεν τον πηγαίνει στα παδικά πάρτυ που τον καλούν, δεν τον γράφει σε εξωσχολικές δραστηριότητες και τελευταία αποφεύγει και τις επισκέψεις σε σπίτια φίλων και συγγενών. Νεκτάριε, τί να σου πω, την βλέπω πολύ υπερβολική την αντίδραση της, αλλά δεν είμαι σίγουρη πως να της το εξηγήσω να το καταλάβει. - Να σου πω την αλήθεια Ντράξυ, την καταλαβαίνω αυτή την μητέρα και την αντίδραση της. Αυτό που μοιάζει σαν υπερ-προστατευτικότητα, ουσιαστικά είναι δυσκολία κατανόησης των συμπεριφορών του παιδιού της. Και σε αυτή την περίπτωση η μητέρα ακολούθεί το γονικό της ένστικτο προστατεύοντας το παιδί της από κοινωνικές εκδηλώσεις που θα τον αναγκάσουν να αρχίσει να κλείνετε στον εαυτό του και να δείχει πως δεν τον ενδιαφέρουν οι άλλοι (να δείχνει "ακοινώνητος" όπως λέμε). Αλλά είναι βασικό η μαμά του να καταλάβει γιατί το παιδί της τα κάνει αυτά. Απ' ότι μου λες καταλαβαίνω ότι ο Γιούσεφ έχει υπερ-ευαισθησία στα ακουστικά ερεθίσματα κι έτσι είναι πολύ πιθανόν να χρησιμοποιεί αυτοδημιούργητο θόρυβο για να αποκλείσει ή να επισκιάσει τους θορύβους του περιβάλλοντος που του αποσπούν την προσοχή ή πιθανόν να ξέρει ότι θα τον ταράξουν. Είναι πολύ πιο εύκολο για το νευρικό σύστημα να επεξεργαστεί και να παραμείνει ρυθμισμένο ως απόκριση σε προβλέψιμο θόρυβο που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας από ό, τι είναι για αυτό να επεξεργαστεί και να παραμείνει ρυθμισμένο ως απόκριση σε ποικίλους θορύβους από τον περιβάλλον.
Επίσης θα είναι χρήσιμο να μπορεί η μητέρα του να ανγνωρίζει οτι ο Γιούσεφ θα βρίσκει πολύ πιο εύκολο να επικεντρωθεί και να ακολουθήσει τις οδηγίες σε ατομική βάση και σε ένα ήσυχο περιβάλλον. Σε πολυάσχολα περιβάλλοντα και ομαδικές καταστάσεις μπορεί να δυσκολευτεί να παραμείνει προσεκτικός στις οδηγίες των ενηλίκων και θα αποσπάται εύκολα η προσοχή του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να του προσφέρουμε τη δυνατότητα να τον εντάξουμε σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, με υποστήριξη. Για παράδειγμα αν του αρέσει ένα ομαδικό άθλημα, ο κόουτς είναι απαραίτητο να γνωρίζει το ιστορικό του ώστε να ξέρει πως θα τον βοηθήσει σε περίπτωση που ο Γιούσεφ χάσει την συγκέντρωση ακόμα και το κίνητρο για να συνεχίσει. Αυτή του την ανάγκη, να καλύπτει τα αυτιά του σε θορυβώδεις καταστάσεις θα είναι καλό να τις επικοινωνήσει η μαμά του και με τους γονείς των παιδιών που τον καλούν στα πάρτυ, ώστε να είναι προετοιμασμένες να προσφέρουν μία έξτρα βοήθεια στον Γιούσεφ, αν χρειαστεί. Επομένως, σε παρακαλώ να τις μεταφέρεις αυτές τις πληροφορίες στην μητέρα και να της εξηγήσεις με λίγα λόγια πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο τα παιδία με Διαταραχές Αισθητηριακής Επεξεργασίας και Ρύθμισης. Απο εκεί και πέρα είμαι σίγουρος ότι σιγά σιγά θα σχεδιάσετε μαζί κατάλληλες στρατηγικές ώστε ο Γιούσεφ να μην χάνει στο μέλλον ευκαιρίες να κοινωνικοποιηθεί όπως οι συνομίλικοι του. | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου