* "Η μεγαλύτερη μορφή αγάπης είναι να προσεύχεσαι για κάποιον που δεν το ξέρει.." |✞ 19 Ιουνίου μνήμη του πατρός ημών, Ευσεβίου Γιαννακάκη...Του Αγίου του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών και Ηγουμένου στην γυναικεία Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Αίγιο...

• Ο γέροντας Ευσέβιος συμβούλευε:

Να λες την ευχή

και να ζεις την παρουσία του Χριστού

στο δρόμο,

στο λεωφορείο,

στην εργασία,

όπου βρίσκεσαι.

Και να λες και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.

Τα λες από μέσα σου

και δεν καταλαβαίνει κανείς τι κάνεις.

Και όταν προσεύχεσαι

για τον οδηγό,

για τους συνεπιβάτες,

τις οικογένειες και τα προβλήματά τους,

τότε νιώθεις πολύ ωραία.

Η μεγαλύτερη μορφή αγάπης

είναι να προσεύχεσαι για κάποιον που δεν το ξέρει...

 

  Ξημέρωνε η 19η Ιουνίου 1995, ημέρα Δευτέρα. 

Η Θεία Λειτουργία τελείωσε γύρω στις 2 το πρωί. 

Ο Γέροντας, αν και ήταν τόσο βαριά, κατέβασε τα πόδια του από την κλίνη και κοινώνησε καθιστός για τελευταία φορά. Από σεβασμό, ούτε μία φορά δεν κοινώνησε ξαπλωμένος. Ήταν πανέτοιμος. 

Η ώρα που θα έφευγε πλησίαζε. 

Βαθιά σιγή επικρατούσε στο κελλί του.

Στις έξι το πρωί ο Γέροντας είπε με φωνή μισοσβησμένη:

- ''Φεύγω... Λειβάδια! Λειβάδια!''.

Οι Μοναχές πήραν την ευχή του για τελευταία φορά. 

Η ώρα ήταν 9 π.μ., όταν έφερε το βλέμμα του γύρω, τις κοίταξε, έπλεξε με κόπο τα δάκτυλα των χεριών του μεταξύ τους, για να δείξει την ενότητα, και τους είπε ψιθυριστά:

- ''Ενωμένες, ενωμένες, ενωμένες και αγαπημένες. 

Πάντα μαζί, όλοι μαζί, εκεί στο Θρόνο του Θεού μαζί''.

Μετά από λίγο τον άκουσαν να λέει:

- ''Όλα λάμπουν, όλα λάμπουν, όλα λάμπουν!''...

~ ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
του μακαριστού Γέροντα Ευσεβίου Γιαννακάκη, εδώ...