~ γράφει ο Ιερέας Νεκτάριος Κάνιας
Αυτή την εποχή ασχολούμαι με την συγγραφή της διπλωματικής εργασίας στο μεταπτυχιακό
για την συμβουλευτική στη ψυχοσωματική υγεία κατά το Αναπτυξιακό πρότυπο προαγωγής ψυχικής υγείας.
Έχει ως θέμα τους ογκολογικούς ασθενείς τα ψυχικά προβλήματα
που αντιμετωπίζουν και την ψυχική τους ενδυνάμωση.
Ομολογώ ότι αυτά που βρίσκω είναι μαθήματα ζωής.
Έτσι μοιράζομαι μαζί σας,
τι αποκόμισαν οι ογκολογικοί νοσηλευτές συνοδεύοντας τους ογκολογικούς ασθενείς
στις χημειοθεραπείες και τα άλλα θεραπευτικά σχήματα.
Πραγματικά μαθήματα ζωής
που εύχομαι να εντρυφήσουμε όλοι σε αυτά...
● Ερώτημα:
Ποιος είναι ο ογκολογικός ασθενής για εσένα και τι σου έχει μάθει η επαφή μαζί του; [Τα αρχικά είναι τα ονόματα που έδωσαν απαντήσεις...]
Κ……. «Είναι αυτός που με έχει διδάξει πως η ευτυχία έρχεται από τα απλά πράγματα».
Σ…… «Πρέπει να αγωνίζεσαι ακόμα και αν αυτό φαντάζει αδύνατον» (αυτό έχω διδαχθεί)
Ν….. «Νιώσε την κάθε στιγμή που περνάει γιατί κάθε στιγμή είναι μοναδική και ξεχωριστή».
Ξ……… «Μην παίρνεις καμία στιγμή ως δεδομένη, η ζωή είναι μικρή και όμορφη και πρέπει να την αγαπάμε γι’ αυτό που είναι».
Π………. «Έχουν απίστευτο χιούμορ με έχουν αφήσει άφωνη με των αυτοσαρκασμό τους».
Α…….. «Σε ευχαριστώ που με έμαθες να είμαι έστω και λίγο καλύτερος άνθρωπος».
Φ……… «Έχω διδαχθεί την υπομονή και την καρτερικότητα που δείχνουν οι ίδιοι σε μένα».
Α…….. «Εκπλήσσομαι με την απλότητα που βλέπουν την ζωή».
Χ…….. «Δεν αναλώνονται σε πράγματα άνευ σημασίας».
Ν…….. «Πραγματικοί μαχητές της ζωής».
Δ…….. «Έχουν υπερβεί τον εαυτό τους και αυτό τους κάνει μοναδικούς».
Θ…….. «Ξέρουν να σου δίνουν τις πιο απλές λύσεις για τα πιο περίπλοκα προβλήματα, σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, αναρωτιέσαι μετά, εγώ πως και δεν το σκέφτηκα αυτό…».
Β……. «Πολλές φορές νιώθω σαν τον προπονητή του μποξ που θα πρέπει να δώσει τις κατάλληλες οδηγίες ώστε να κατευθύνει τα χέρια του πυγμάχου γιατί η ζωή για εκείνους είναι πλέον αγώνας πυγμαχίας… και τι οδηγίες να δώσεις;
Όταν δεν ξέρεις με ποιόν αντίπαλο έχεις να κάνεις… απλώς κρατάς την πετσέτα, σκουπίζεις τον ιδρώτα του, χτυπάς απαλά τον ώμου του και του μιλάς χαμηλόφωνα, μην φοβάσαι, εσύ είσαι πιο δυνατός, είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις!!
Με έχεις κάνει πολλές φορές περήφανη!!»
Γ……. «Δεν το βάζουν κάτω με τίποτα και αυτό είναι πολύ συγκινητικό, παρόλο που ξέρουμε ότι μάχεται ο Δαβίδ με τον Γολιάθ».
Η……. «Είναι σε ένα άλλο επίπεδο ψυχικής σφαίρας αυτοί οι άνθρωποι, είναι στο επίπεδο της συνειδητότητας, όπου γνωρίζουν την αλήθεια.
Αυτό ακριβώς το επίπεδο φεύγει από τη σφαίρα επιρροής του μοιραίου….. δηλ. αναβαθμίζονται συνειδησιακά, πνευματικά, εσωτερικά στην ψυχή τους».
Ι……… «Έχω ζήσει κοντά σε αυτούς τους ασθενής πολλές χαρές και πολλές λύπες.
Για μένα όμως ήταν όλες σημαντικές».
Λ……. «Έχω διδαχθεί πως είναι όμορφα να ζεις με απλότητα και δεν πρέπει να μιζεριάζεις».
Μ…… «Έχω διδαχθεί πως είναι όμορφα να ζεις απλά, ζήσε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία, νιώσε την χαρά της ζωής και ζήσε την λιτοδίαιτα, γιατί η πραγματική ευτυχία βρίσκεται σε μικρές στιγμές που πολλές φορές χάνονται χωρίς να δίνουμε σημασία».
Ο……. «Είναι γενναίο να μπορείς να συγχωρείς και όταν αυτό το καταφέρνεις τότε νιώθεις πραγματικά ελεύθερος, αυτό έχω διδαχθεί μέσα από την επαφή μου με αυτούς τους ασθενείς».
Αυτό όμως που κρατάω πιο πολύ απ’ όλα,
μετά από τόσα χρόνια,
είναι ότι διδάχτηκα να αγαπώ με απλότητα,
να αποδέχομαι τον άλλον για αυτό που πραγματικά είναι
και όχι για αυτό που θέλω εγώ να είναι…
Πραγματικά πιάνω τον εαυτό μου
να ζει την κάθε στιγμή και κάθε επαφή με τους ανθρώπους
(ενώ παλαιότερα ήταν για μένα πολύ δύσκολο).
Έπαψα να κοιτάω την ώρα και αφήνομαι στον χρόνο σαν να γεύομαι την κάθε στιγμή.
Θέλω να πω σε όλους αυτούς τους ασθενείς ….ένα μεγάλο Ευχαριστώ!!!!
* "αμφ." ΥΓ:
Αν είσαι μπλεγμένη/ος και συ με οποιονδήποτε τρόπο με αυτόν τον μπελά και θέλεις, γράψε μας τι εσύ θα απαντούσες στην ερώτηση του π.Νεκταρίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου