Εκπομπή #25Σύμφωνο συμβίωσης; Ή Σύμφωνο πορείας προς την Βασιλεία του Θεού; Ὁ Ἱερεύς, στραφεὶς κατὰ ἀνατολὰς καὶ ὑψῶν, ὡς συνήθως, τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον, ἐκφωνεῖ· Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Μας έχετε πει ότι κάθε πράξη της Εκκλησίας εντάσσεται στην προσδοκία της Βασιλείας των Ουρανών (έτσι και εδώ στον γάμο) και ότι ήρθε, και έρχεται και θα έρθει. Μπορείτε να μας μιλήσετε γι' αυτό σε σχέση όμως με τον γάμο; Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος... - Αυτά τα λόγια είναι μόνο μια ευχή; Πως γίνεται το ζευγάρι οικείο με την Βασιλεία του Θεού; Από τι μια αυτό το “οικείο”, μου ακούγεται ως κάτι άπιαστο και από την άλλη σαν κάτι φυσιολογικά εφικτό. Τι διαφορά έχει η Βασιλεία του Θεού από τις κοσμικές βασιλείες; Πως βασιλεύει ο Θεός πάνω στην ύπαρξη του ζευγαριού; ‘Εχετε πει πάλι ότι όποιον Βασιλέα λατρεύεις με αυτόν μοιάζεις στο τέλος. Εμείς στον γάμο ας πούμε κάνοντας μια υποτυπώδη πνευματική ζωή αν μας ρωτήσει κάποιος θα πούμε βεβαίως λατρεύω τον Βασιλέα Χριστό, αλλά στην πραγματικότητα λατρεύουμε και άλλους κοσμικούς βασιλείς. Η ψυχή μας πως επιτρέπει και τα δύο; Αυτά που μας λέτε ουσιαστικά μιας διαβεβαιούν ότι ο άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία δεν αισθάνεται, “δεν πρέπει” να αισθάνεται πεπερασμένος, ότι είναι περιορισμένος, ότι πνίγεται. Μέσα στο γάμο όμως πολλές φορές θα αισθανθούμε αυτό το πνίξιμο, και ακόμη χειρότερο το αδιέξοδο, παρόλο που ο Χριστός μας έχει δώσει και σημάδια της Βασιλείας Του και υποτίθεται ότι παραδεχόμαστε ότι τον λατρεύουμε και ως Θεό. Είναι κακό να λέμε ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο; Είπα σε κάποιον φίλο για τις εκπομπές που κάνουμε και μου απάντησε, "Ρε Νίκο, είμαι 30 χρόνια παντρεμένος, δεν χρειάζομαι να ακούσω τίποτε, έχω αρκετή πείρα..." Μιλήστε μας για αυτήν την ασκητική αγωγή της Εκκλησίας που πολύ εύκολα την απορρίπτουμε. Πως οι άγιοι πατέρες έβλεπαν την ασκητική αγωγή της Εκκλησίας; Ένιωθαν έκπληξη οι πατέρες με τις ενέργειες της Θείας Χάριτος μετά από 50-60 χρόνια αγώνα; Σε αυτό σημείο σας παρακαλώ εξηγήστε μας την κύρια διαφορά του λεγόμενου Σύμφωνου Συμβιώσεως όπου δύο άνθρωποι συμφωνούν να ζήσουν μαζί χαρούμενοι και ευτυχισμένοι την ζωή τους σε σχέση με ένα γάμο που επιλέγει “ευσυνείδητα όμως” να κάνει το ζευγάρι μέσα στην Εκκλησία ως κοινή ζωή μεν αλλά ως πορεία πια προς την Βασιλεία του Θεού. Πως κάποιοι πολιτικοί και η κρατική εξουσία γενικότερα, δεν θέλει να καταλάβει αυτό το δώρο του μυστηρίου του γάμου που μας δίνει η Εκκλησία; Δημιουργεί ή δεν δημιουργεί τελικά κοινωνικό πρόβλημα το σύμφωνο συμβίωσης; Είναι αποτέλεσμα εγωισμού, φόβου ή άγνοιας; Άρα “ο αναντικατάστατος” όπως έχετε πει σκοπός του γάμου είναι η Βασιλεία του Θεού. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από έναν εκ των δύο του ζευγαριού, τι ρόλο πρέπει να παίξει το άλλο μέλος; Τι διαφορά άρα έχει ένας γάμος με κοσμική επιτυχία με ένα γάμο με πνευματική επιτυχία; πχ. μπορεί η πνευματική επιτυχία να σημαίνει και κοσμικά δυστυχία; Εκεί στην ενορία μας στην Αθήνα, ερχόταν κάθε Κυριακή μια κυρία με τον γιό της, ο οποίος είχε κάποιο πρόβλημα υγείας και καθόντουσαν και οι δύο για χρόνια απέναντι από το αναλόγιο. Είχε χάσει τον άνδρα της και έμενε με τον γιό της. Ο γιός ήταν κοντά στα 40 και η κυρία καμιά 65αρια. Μου έκανε εντύπωση κάθε φορά η ευλάβεια της, η στάση της μέσα στον Ναό, ο τρόπος με τον οποίο φρόντιζε τον γιό της ο οποίος απλώς το μυαλό του ήταν λίγο μικρότερο από την ηλικία του τίποτε άλλο. ΈΚΑΝΕ ΜΠΑΜ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΖΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Τους χάσαμε για ένα 3μηνο ανησυχούσαμε που δεν τους βλέπαμε μέχρι που μάθαμε ότι η κυρία ένα βράδυ αιφνιδίως πέθανε από μια σύντομης διάρκειας ασθένεια. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου και άρχισα μέσα μου τα γιατί. Τι θα κάνει το παιδί με ποιον θα μένει στο σπίτι ποιος θα τον φροντίζει πως θα έρχεται εκκλησία, πως θα ζήσει χωρίς την μάνα του, γιατί την πήρε ο Θεός κλπ. Αυτό είναι πνευματική ευτυχία η δυστυχία; | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου