...Και εμείς εκεί στις οπές του εγώ μας,
θαρρούμε πως Του κρυφτήκαμε καλά και δεν θα μας βρεί ποτέ!
Στα σκοτεινά, στα υπόγεια, στα αφανέρωτα.
Θαρρούμε πως είμαστε και έξυπνοι πιότερο από τους άλλους,
τους πιστούς Του δούλους, τους υποταγμένους σκλάβους
όπως εμείς τους λοιδορούμε
και συνεχίζουμε το κρυφτούλι
με την αληθινή Ζωή και με τον θάνατο.
Και όταν αυτός έρχεται στο σπίτι μας,
ούτε περνά απ το ευρηματικό μυαλό μας
ότι μας επισκέπτεται ο ίδιος ο Χριστός.
Και τα βάφουμε όλα μαύρα!
Πενθοφορούντες μοιρολογητές, του Ουρανού σφοδροί αντίδικοι!
Σπάσε το πιάτο πάνω απ το μνήμα…
Μην φτιάχνεις και μην κερνάς γλυκό, μη γλυκαθεί ο χάρος και ξανάρθει…
Λες κι αν μείνει ακέραστος
θα δυσαρεστηθεί εκείνος και θ αλλάξει γειτονιά και στέκι!
Και το κρυφτό συνεχίζεται και ο Χριστός μας εξακολουθεί να μας φωνάζει: Εγέρθητε!
Σηκωθείτε όλοι εσείς οι νεκροζώντανοι!
Εκείνος που κατατρόπωσε και δεν μολύνεται απ΄ τον θάνατο γιατί τον κυριεύει!
Μην κλαίτε μας φωνάζει.
Μη θρηνείτε!
Να ο γιός της χήρας της Ναϊν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου