"...Έχετε προσέξει κάτι; Πολλές φορές μας έρχονται ξαφνικά στην μνήμη άνθρωποι, που τους έχουμε λησμονήσει χρόνια. Μας τους υπενθυμίζει ο Θεός, για να προσευχηθούμε γι’ αυτούς· και τότε...

 

...και τότε η προσευχή μας είναι πιο δυνατή και πιο φλογερή, καθώς γινόμαστε όργανα του Θεού για την σωτηρία των ψυχών.

Εμένα δεν με ενδιαφέρει αν ο Θεός μου δώση αυτό που Του ζητώ, όταν του κραυγάζω. 

Εμένα με ευφραίνει και μόνο να Του φωνάζω! 

Τι θα κάνη ο Θεός, είναι άλλο θέμα. 

Αυτό που με ενδιαφέρει εμένα είναι να Του φωνάζω! 

Κατάλαβες; 

Φωνάζοντας εγώ, απολαμβάνω τον ίδιο τον Χριστό. 

Γι’ Αυτόν φωνάζω. 

Του φωνάζω… λειώνω από την αγάπη Του και δεν θα παύσω να λειώνω ολονέν και περισσότερο… 

Αυτός να εμφανισθή στην ψυχή μου και Αυτός να με ελεήση. 

Θέλω να Τον ιδώ… πως το λένε! 

Αυτή είναι η λαχτάρα μου. 

Και φωνάζω, για να Τον ιδώ!… 

Και δεν με ενδιαφέρει τι θα μου απαντήση.

Του φωνάζω, γιατί θέλω να Του φωνάζω!

Όταν Του φωνάζης, νοιώθεις άμεση κοινωνία

μαζί Του, νοιώθεις ότι είναι ιδικός σου…

               

         ~ Γέροντας Δαμασκηνός Κατρακούλης

|από τον εκ των "συν αυτώ", Κωνσταντίνο Σύμπουρα

~ Δες παρεπιμπτόντως (ΕΔΩ) τι απίθανες αναρτήσεις μας έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια ο Κωνσταντίνος! 

Όρεξη να΄χεις...