...Εσπερινός στη στοργική Γρηγορίου.
Άλλη μια μέρα κλείνει τον αινετικό της κύκλο, υποδεχόμενη
και περιφανώς χαιρετίζοντας τους Αγίους, που έναν ολάκερο χρόνο πρόσμεναν για
να μνημονευθούν εξαιρέτως.
Αδελφοί και Πατέρες σε μια νέα αλυσίδα προσκύνησης και
ενδυνάμωσης της πίστης.
Περνάμε από τον Δεσπότη Χριστό, περιστοιχισμένο απ την
Ευλογημένη των γυναικών και τον αρχηγό του αγγελικού τάγματος Ιωάννη, από τον
Άγιο Νικόλαο και την Αγία Αναστασία την Ρωμαία.
Όλοι καταλήγουμε στο θρονί της Γλυκοφιλούσας.
Παρατηρώ κάποιων ρασοφόρων τα σκαμμένα πρόσωπα.
Σαν να καρτερούν κάτι από την Εγγυήτρια Μητέρα τους.
Να ανανεώσει την υπόσχεση της παντοτινής προστασίας!
Και σαν να τους δίνει Εκείνη η Πανυπέραγνος, το πιο γλυκό
μητρικό φιλί στο μέτωπο.
Το βραβείο της σημερινής πνευματικής τους εργασίας.
Το εφόδιο για την νυχτερινή μάχη με των παθών τον τάραχο τον
απεχθή.
Στην τράπεζα γευόμαστε γλυκό τραχανά με τυρί και ζυμωτό
ψωμάκι.
Μαζί και ευωδιαστά μήλα που πόσο ταιριάζουν με την διήγηση
του διαβαστή.
Συνέχεια του Βίου του Αγίου Ευφροσύνου του μάγειρος!
Τίποτα στο Όρος δεν αφήνεται ημιτελές.
Όλα υπηρετούν την Σωτηρία.
Ακόμα και μια μόνο λέξη μπορεί να μεταστρέψει τον νου!
Δοκιμάζω το μήλο και για λίγο μεταφέρομαι στον θαυμαστό βίο
του ταπεινότατου Αγίου.
Περιφρονημένος και μουτζουρωμένος από την στάχτη και την
ανθρακιά του μαγειρίου της μονής όπου διακονούσε πάντα με χαρά, λοιδωρούμενος
από κάποιους αδελφούς του, υπέμενε και πορευόταν σιωπηλά και αγόγγυστα τον δικό
του τεθλιμμένο δρόμο.
Κάποτε όμως ένας ευλαβέστατος ιερέας του κοινοβίου, που
προσευχόταν στον Κύριο να του φανερώσει τα αγαθά που θα απολαύσουν οι αγαπώντες
Αυτόν, οραματίστηκε πως βρέθηκε στο μέσο ενός απερίγραπτου κάλους κήπου, με όλα
τα αισθητά αγαθά της γης.
Στο μέσο του πλουσιόκαρπου περιβολιού στεκόταν ο Ευφρόσυνος
ο οποίος του είπε ότι ήταν ο φύλακας του παραδείσιου εκείνου τόπου.
Ο ιερέας εκστασιασμένος του ζήτησε τότε ως ευλογία τρία μήλα
και ο Ευφρόσυνος του τα έβαλε στην τσέπη του πανωφοριού του.
Μόλις τη νύχτα το τάλαντο κτύπησε για την ακολουθία, ο
Ιερέας ξύπνησε μα διαπίστωσε πως τα μήλα ήταν πάνω του.
Συνάντησε τον Άγιο στο Καθολικό και συνειδητοποίησε το
άφραστο τούτο θαύμα.
Την ώρα που ένδεος το εξιστορούσε στους υπόλοιπους
κοινοβιάτες αδελφούς του, ο Άγιος αποτασσόμενος τον παραμικρό ανθρώπινο έπαινο,
εξαφανίστηκε και δεν γύρισε ποτέ του πίσω.
Τα μήλα του δε θεράπευσαν πλήθος ασθενειών!
Ευλογημένο συναξάρι!
Τι βοήθεια προσφέρεις στην κάτισχνη πίστη μου σε κάθε σου
Θεόγραφη σελίδα!
Θαρρώ πως πάντα από εδώ και μπρος όταν θα τρώγω τούτον τον
καρπό, μια ρανίδα από δάκρυ θα ανεβαίνει στα μάτια μου!
Στο Απόδειπνο συναντάμε και κατασπαζόμαστε ξανά τους ικέτες μας στον Ουράνιο θώκο.
Δίπλα μου ένας ψηλός άντρας γύρω στα 65…
Διάσημος, πρώην υπουργός και εξαίρετος του πόνου
προγυμναστής…
Αλλοιωμένα τα γνωστά του χαρακτηριστικά.
Στέκεται με δέος αληθινό μπρος στα τίμια λείψανα των Αγίων.
Τα αξιώματα μπροστά στην αδιάσειστη απόδειξη της όντως ζωής
καταργούνται.
Όλοι ίσοι ενώπιόν Της.
Όλοι προσπαθούμε, όλοι αγωνιζόμαστε κατά την προαίρεση και
το φιλότιμό μας να ενδυθούμε και πάλι ξελεκιασμένη, την χιονοφεγγαρόφωτη στολή
που ο φιλεύσπλαχνος Σωτήρ μας χορήγησε κάποτε εξ ύδατος και πνεύματος.
Το Άγιον Όρος είναι αφετηρία και προπύργιο και άγκυρα και
θεραπευτήριο και ιαμάτων πηγούλα αστείρευτη.
Την καθαρτική του επενέργεια και την θαυμαστή του επήρεια,
εκείνο το απόγευμα, μας την φανέρωσε το τόσο αλλαγμένο και ησύχιο βλέμμα του
αδελφού μας του...Ξανθού...
Νώντας Σκοπετέας
"Ψυχή Ορθρία" (Ημερολόγιο Όρους 2015)
Απόσπασμα
Εις μνήμην Ιωάννη Ι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου