☆ Από σένα εξαρτάται... |από την πονεμένη αποψινή προτροπή ενός πΑππούλη

 

Μήπως ήρθε η ώρα να το πάρουμε πάνω μας;

Και να χειριστούμε την κατάσταση σαν τον Απόστολο Πέτρο...;;;

Που έδιωξε όλους τους άλλους από το δωμάτιο 

και το πήρε πάνω του;

"Από μένα εξαρτάται η Ανάσταση της Ταβιθά..."

Και προσευχήθηκε.

Βρέθηκε εκείνος και ο Θεός του.

Μόνοι τους.

Και "τα είπανε" οι 2 τους.

Και ο Θεός άνοιξε το μοναδικό μικροσκοπικό παράθυρο που υπήρχε.

Και μπήκε Ο Ήλιος!

Και αναστήθηκε η Δορκάς!

Έτσι να κάνουμε και μεις, 

μας προτείνει ο πΑππούλης μας.

Αν σου΄λεγαν λοιπόν 

πως από σένα και μόνο εξαρτάται,

τι θα΄κανες;

 Δεν θα μπορούσες να διαβάζεις, για παράδειγμα, τον 32 ψαλμό;

"...Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν,

ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν 

καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· 

     Μέχρι του "αγίου Βαλεντίνου" ας πούμε, μπορείς;

Ή να κάνουμε κάτι παραπάνω απ΄αυτά που ήδη κάνουμε;

Όχι με υπερβολές,

αλλά στα δικά μας μέτρα...

Φυσικά με άδεια - ευλογία του Πνευματικού μας...

Γιατί βρε αδερφέ...

...Αν δεν κάνουμε τώρα 

προσευχή, 

μετάνοιες, 

νηστείες κλπ. 

(είπαμε κατά τη δύναμη του καθενός μας)

πότε θα κάνουμε, μου λες;

Με πίστη ακλόνητη όμως, 

τέτοια που να είμαστε σίγουροι 

πως θα μας βγάλει από το καμίνι,

όπως βγήκαν αλώβητοι οι 3 Παίδες.

Το λέμε πάλι και πάλι:

Όλο το θέμα εξαρτάται από μένα!

Σαν να εξαρτώνται δηλαδή, από τη δική μου προσευχή τα πάντα!

Να μην είμαστε ριψάσπιδες...

Ούτε συν-υπεύθυνοι...

Το θέμα, όσο κι αν σου φαίνεται απίστευτο,

δεν είναι καινούριο.

Δες:

"Την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι άνθρωποι προ Χριστού 

περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του.

Ο χριστιανισμός, όταν έφθασε στην πρωτεύουσα της απέραντου Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τη Ρώμη, στην καρδιά του ανθρώπινου πολιτισμού της εποχής εκείνης, βρήκε τους ανθρώπους: 

«Αδόκιμον νουν, 

ποιείν τα μη καθήκοντα, 

πεπληρωμένους πάση αδικία 

πορνεία, 

πονηρία, 

πλεονεξία, 

κακία, 

μεστούς φθόνου, 

φόνου, 

έριδος, 

δόλου, 

κακοηθείας, 

ψιθυριστάς, 

καταλάλους, 

θεοστυγείς, 

υβριστάς, 

υπερηφάνους, 

αλαζόνας, εφευρετάς κακών, 

γονεύσιν απειθείς, 

ασυνέτους, 

ασυνθέτους, 

αστόργους, 

ασπόνδους, 

ανελεήμονας».

Δεν παίρνει πέλεκυ ο Θεός.

Πλην όμως σηκώνει τη χάρη Του.

Κι αυτό ίσως είναι χειρότερο από το πρώτο...

Ο καθένας μας έχει μια ευθύνη 

που πρέπει να πάρει πάνω του.

Γιατί όπως είπε κάποιος πνευματικός αδερφός:

"Τη δική μας τη γενιά 

δεν μπορούν τόσο εύκολα να την πειράξουν. 

Είμαστε εν πολλοίς ήδη κατασταλαγμένοι. 

Στόχος τους λοιπόν είναι η γενιά των παιδιών μας..."

Ο σκοπός μας είναι ιερός.

Στα γόνατα λοιπόν. 

Μέχρι να ματώσουνε...

Και ο Θεός θα μας κάνει Έλεος.

Και έτσι,

ό,τι Εκείνος επιτρέψει,

θα είναι για το συμφέρον μας.-

ΥΓ:

Και δεν είναι επιχείρημα 

αυτό που εύκολα μπορεί κάποιος να αντιπαραθέσει:

"Και για την Μακεδονία τα ίδια λέγατε.

Βγήκαμε, 

φωνάξαμε, 

πνιγήκαμε με τα παιδιά μας 

με τα ληγμένα χημικά τους...

Και είδατε την κατάληξη.

Τίποτα δεν κάναμε.

Μια τρύπα στο νερό..."

Δεν είναι έτσι.

Αφού ξέρεις πως ό,τι γίνεται στον κόσμο

το βλέπει ο Θεός!

Λες Εκείνος να μην βλέπει την αδικία;

Και τις προθέσεις, έστω και των λίγων;

Είμαστε κάτω από το Βλέμμα του Θεού, φίλε!

Εμείς ας θυμηθούμε τη Νινευή!

Νηστέψανε όλοι!

Μικροί - μεγάλοι.

Και τα βρέφη τους.

Αλλά και τα ζώα τους ακόμα...

Και "άλλαξε γνώμη" ο Θεός...

Και γλίτωσε η Νινευή!

Περιμένει όμως ο Θεός κι από μας...

Να γλιτώσουμε και μεις τη δικιά μας "Νινευή"...

Η ιστορία του κόσμου 

είναι γεμάτη από τέτοια θαύματα!

Αλλά για να γίνουν και στα χρόνια μας

πρέπει να έχουμε κάνει και μεις

ό,τι περνάει από το χέρι 

και από το κομποσχοίνι μας...

Κι ο Θεός έχει.

Και είναι ο μόνος που πράγματι ΕΧΕΙ.

Εμείς να κάνουμε το χρέος μας!

                       Κι ο Θεός μεθ΄ημών...