☆ Τι να φοβηθείς, σαν κλείσεις μέσα σου τον Θεό; Όταν μέσα στην καρδιά σου είναι ο Θεός, όταν η καρδιά σου φλέγεται από θεία αγάπη, όταν είσαι απόλυτα σίγουρος ότι ακόμα και το πικρό ο Θεός το παραχωρεί για να βγάλει το γλυκύ, και επεξεργάζεται την σωτηρία της ψυχής σου;

|αυτό ακριβώς, απογοητευμένε αδερφέ μου, 

είναι η δυσκολοκατόρθωτη αμφοτεροδεξιοσύνη 

που ο άγιος Κασσιανός μας 

παλεύει να μας διδάξει τόσα χρόνια!

Αυτόν τον περιφρονημένο Άγιο, 

στο πείσμα των καιρών, 

θα γιορτάσουμε φέτος πανηγυρικά...|

  - Φοβάμαι κι ανησυχώ 

για το σήμερα, 

για το αύριο, 

για το μεθαύριο...

- "Τι να φοβηθείς, 

σαν κλείσεις μέσα σου τον Θεό;"

 

[Όταν μέσα στην καρδιά σου είναι ο Θεός, 

όταν η καρδιά σου φλέγεται από θεία αγάπη, 

όταν είσαι απόλυτα σίγουρος 

ότι ακόμα και το πικρό ο Θεός 

το παραχωρεί για να βγάλει το γλυκύ, 

και επεξεργάζεται την σωτηρία της ψυχής σου. 

Εσύ θα κινείσαι 

πάντα μέσα από τα Άγια Μυστήρια 

της Αγίας μας Εκκλησίας...]

 

~ Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ο Θεολόγος,

 Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

|από τον εκ των "συν αυτώ" συνοδοιπόρο, π.Ιγνάτιο Καζάκο 

* "αμφ." ΥΓ:

Όταν το 2009 είχαμε την τεράστια ευλογία να βρεθούμε

με τον π.Δημήτριο και τη συνοδεία του 

στη Μονή των Ποιμένων στη Βηθλεέμ

είχαμε καταγοητευθεί με την στέρεα πίστη, 

τον άδολο ενθουσιασμό

& την προφανή πνευματικότητα του π.Ιγνατίου, 

ο οποίος είναι ο Ηγούμενος της Μονής.

Σκέφτομαι σήμερα 

στο ξημέρωμα μιας τέτοιας αποτρόπαιας νύχτας,

που θα μνημονεύεται στο εξής 

ως μια από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας μας,

πως κάτι τέτοιες ψυχές με την αφοσίωση, 

το ολοκληρωτικό δόσιμο του εαυτού τους,

την παράδοση του θελήματός τους,

αλλά κυρίως με τις άοκνες και ασταμάτητες προσευχές τους

θα μας κρατήσουν κάτω από τη σκέπη Του

αυτές τις θλιβερές ώρες...

Και παρέα με τέτοιες ψυχές,

συνδεδεμένες μέσα από το άγιο Ποτήριο

και τις μπλεγμένες προσευχές μας τα βράδυα,

όσο μακρυά κι αν βρίσκονται, 

δεν θα χάσουμε την ελπίδα μας

και δεν θα παρατήσουμε τον αγώνα 

που κάνει ο καθένας μας.

Και δεν πρόκειται, 

τώρα που τα σύννεφα μας περικύκλωσαν 

και φως δεν φαίνεται να βγαίνει από πουθενά, 

να σταματήσουμε.

Δεν θα το βάλουμε και μεις στα πόδια,

ούτε θα κρυφτούμε.

Τώρα είναι που το ραντεβού μας 

στις 11 το βράδυ

για το Ψαλτήρι και την Ευχή

θα πρέπει να πάρει φωτιά...

Τι λέτε;