✨ "Ένα με τρομάζει, με απασχολεί. Τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία..."

 

|γράφει η "νεοπροσληφθείσα συν-εργάτης μας", Αθηνά Γκοτσοπούλου

[σήμερα το μαθαίνει και η ίδια...]

 

"Δεν με φοβίζει 

ούτε ο πόνος των ανθρώπων, 

ούτε τα παθήματά τους, 

ούτε οποιεσδήποτε συμφορές 

και καταστροφές 

κι αν συμβούν.

Ένα με τρομάζει, με απασχολεί.

Σε ποιά κατάσταση βρίσκεται 

η καρδιά του ανθρώπου, 

ποια είναι η σχέση του με τον Θεό. 

Αν υπάρχει στην ψυχή του, 

ειρήνη και ελπίδα. 

Τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία.-"

 

Άγιος Σωφρόνιος Έσσεξ

"Πνευματικά Κεφάλαια"

 

☆ Υ.Γ. 

Δεν έχω φτάσει στο σημείο 

να με αντιπροσωπεύει το ανωτέρω, 

ως προς το πρώτο σκέλος. 

Θα το ήθελα όμως, 

γι'αυτό και το αναρτώ.

 Προσωπικά με θλίβει βαθύτατα 

και ο πόνος και η συμφορά 

που βρίσκει κάθε άνθρωπο. 

Ώρες ώρες με ξεπερνάει κιόλας. 

Δεν το αντέχω.

Κι ο Άγιος, 

δεν το αναφέρει , 

με την έννοια της αδιαφορίας 

απέναντι στον πόνο.

 Κάθε άλλο. 

Εδώ είναι η ειδοποιός διάκριση.

Οι Άγιοι βίωναν την ανθρώπινη οδύνη 

στα έγκατα της ψυχής τους, 

αλλά αυτό κάτι το "έκαναν".

Τι ήταν αυτό το κάτι;;; 

Δεν άφηναν να γίνει κατάθλιψη, 

γιατί γινόταν έμπονη, 

καρδιακή προσευχή. 

Κι άρα ανάταση. 

Ανάσα. 

Ανακούφιση. 

Η προσευχή ενός Αγίου 

είναι κράτημα τεράστιο και δύναμη. 

Και διέξοδος στον πόνο. 

Για αυτόν για τον οποίο προσεύχεται κανείς 

και για τον ίδιο τον προσευχόμενο. 

Οι Άγιοι Πατέρες μας τα διδάσκουν αυτά.

Αλλά στέκεται και σε κάτι άλλο ο Άγιος. 

Στην ουσία, 

η οποία και αναπαύει, 

ηρεμεί, 

εξημερώνει την ψυχή, 

που είναι η κατάσταση 

της καρδιάς του ανθρώπου.

 Γιατί όταν η καρδιά είναι ενωμένη με το Θεό, 

ο άνθρωπος αγιοποιείται. 

Είτε ζει εδώ, 

είτε φύγει από αυτόν τον μάταιο κόσμο, 

οδηγείται στον παράδεισο, 

την αιώνια ζωή, 

αν ο Θεός κατοικεί στην ψυχή του...