|γράφει Ένα παιδί / Ένας Άνθρωπος
Πέρασαν τόσα χρόνια, συνεχίζω να γράφω.
Συνεχίζω να εκτιμώ ότι ζω και υπάρχω.
Συνέχεια χτυπάει η καρδιά μου κι αίμα σπρώχνει.
Με μύες δυνατούς που ξεχειλίζουν αγάπη.
Είναι το κάτι που έχει μες στο τίποτα η ζωή μου.
Ειν' το φεγγάρι που φέρνει στο σκοτάδι η αυγή μου.
Είναι το φως αυτό που αντανακλά η ψυχή μου.
Είναι όλα από το Φως που κοινωνώ την Κυριακή μου.
Αν δεν ξέρεις πού πηγαίνει η ζωή σου μη φοβάσαι.
Ούτε κι εγώ γνωρίζω, μα ελεύθερος να 'σαι.
Σ' το εύχομαι ολόψυχα, μέσα από την καρδιά μου.
Να βρεις το Θεό όπως Τον βρήκε η αφεντιά μου...
Καλύτερα ελεύθερος απ' όλα τα πάθη...
Και σκλαβωμένος στο Θεό που ελευθερώνει...
Παρά να ζεις με πάθος που δέσμιο σε κρατά...
Και σε αφήνει τελικά γονατισμένο...
Είναι στη φύση του ανθρώπου ψηλά να περπατά.
Να σκαρφαλώνει πιο ψηλά απ'το κάθε μένος.
Ειν' η αγάπη του Θεού που ανάμεσά μας πετά.
Δεν ξέρω αν ξέρεις, μα αναστήθηκε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου