"...Ήρθαν από την Σμύρνη κι από τα Μουδανιά. Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα, παιδιά, γυναίκες, γέρους, γένος ρωμιών πολύ, τις ρίζες της φυλής μας απ΄ την Ανατολή. Μα ένα μικρό καράβι πίσω δεν γύρισε...

    |Όταν ο λαός του Θεού 

βγαίνει επιτέλους στους δρόμους

τραγουδώντας τον πόνο του, 

η Μάνα Παναγιά τον ευλογεί 

με τα 2 της χέρια...

     ~ από τον Μικρασιάτη "αμΦ."

                       ✨ Γεώργιος Αθάνας (1893-1987)

 

Όλα μας τα καράβια...

 

Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε,

σπασμένα τα κατάρτια, σκισμένα τα πανιά,

ήρθαν από την Σμύρνη κι από τα Μουδανιά.

 

Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρα,

παιδιά, γυναίκες, γέρους, γένος ρωμιών πολύ,

τις ρίζες της φυλής μας απ” την Ανατολή.

 

Μα ένα μικρό καράβι πίσω δεν γύρισε,

ποιους κάβους αρμενίζει ποια πέλαγα γυρνά,

και πουθενά δεν βγαίνει, δεν φτάνει πουθενά.

 

Χρόνια το καρτερούμε και χρόνια πέρασαν,

δεν το είδε μήτε ναύτης, μήτε θαλασσαετός,

μήτ’ ερημίτης φάρος, μήτ’ άστρο της νυκτός.

 

(Ωιμέ! Ωιμέ! Ω ω Ω!)

 

Τάχα να ‘χει βουλιάξει, τάχα να στοίχειωσε,

δεν θα ξανά ‘ρθει τάχα στην πατρική του ακτή.

Ωιμέ κι έχει φορτώσει το πιο ακριβό φορτί.

 

Όλα τα χάσαμε όλα και μόνο φόρτωσε,

το πιο στερνό καράβι την ώρα του χαμού,

φόρτωσε την ελπίδα του ξαναγυρισμού.

 

Έλα μικρό καράβι, έλα ξεφόρτωσε,

δώσ” μας το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά,

ολόισια για τη Σμύρνη και για τα Μουδανιά...

|Στίχοι του μοιρολογιού και σύνθεση εικόνας 

από το "Σπιτάκι της Μέλιας" και την Ένωση Βουρλιωτών...