|γράφει η εκ των «συν αυτώ», Ουρανία Τσιπτσούκη
✨
Είδε
τα αδέλφια του να πεθαίνουν πριν την ώρα τους.
Ξεριζώθηκε από την Τουρκιά,
όπως χιλιάδες άλλοι Ρωμιοί.
Τον πατέρα του τον στερήθηκε για χρόνια,
θεωρώντας τον χαμένο.
Στη νέα πατρίδα έζησε σε συνθήκες
που δύσκολα αντέχει άνθρωπος,
πεινασμένος,
ρακένδυτος,
παγωμένος.
Το Δημοτικό με το ζόρι,
μεροκάματο και ιδρώτας,
δεξιά και αριστερά.
Οι θανατηφόρες ασθένειες μόνιμοι συνοδοιπόροι του,
από τα μικράτα του.
Κατοχή και Εμφύλιος,
μοιράστηκε τη δυστυχία με τους πολλούς.
Κι όταν πάντρεψε την αδελφή
και πήρε τον Δρόμο που ποθούσε…
κι εκεί που πήγε δεν τον καλοδέχτηκαν.
Έκανε τη λάσπη χρυσό,γύρω του
αλλά και μέσα στην ψυχή των ανθρώπων.
Καταφυγή του μόνη η Θεία Λειτουργία,
το Μυστήριο των Μυστηρίων.
Άφησε τον πρόσκαιρο βίο πριν 33 χρόνια,
μέσα στους πόνους,
τις αρρώστιες,
τις ταλαιπώριες.
Όταν με ρωτάνε από τι μέταλλο φτιάχνονται οι άγιοι…
Απ΄αυτό που φτιάχτηκε και αυτός ο μεγάλος Άγιος!
Ο Όσιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου