...Το κεφάλαιο από το «Προχωρώντας και Αναθεωρώντας» (εκδόσεις Πολις).
In memoriam ενός σπουδαίου ανθρώπου
(η εισαγωγή από τη Νίκη Κατσιάπη)
|Θυμάται ο Νίκος Μπίστης
«Το φαγητό των από μέσα είχε γίνει έμμονη ιδέα στους απέξω κυρίως για οι έγκλειστοι ζούσαν και τρέφονταν με το μύθο τους. Όποιος σας πει ότι πείνασε η δίψασε στην κατάληψη της Νομικής δεν ήτανε μέσα στη σχολή. Ο επίσκοπος Ανδρούσης Αναστάσιος Γιαννουλάτος σημερινός αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, ζήτησε ανεπιτυχώς να του δοθεί η άδεια εφοδιασμού μας με τρόφιμα. Πάντως δεν τον εμπόδισαν να μπει στη σχολή. Τον είδαν με ιερατικό σχήμα και νόμιζαν ότι ήθελε να μας νουθετήσει. Εκείνος, όμως, μας εμψύχωσέ. Στο σύντομο διάστημα αυτής της πρώτης γνωριμία μας πρόλαβα να διακρίνω την άφατη γλυκύτητα και την αποφασιστικότητα που αποτυπωνόταν στο πρόσωπο του, χαρακτηριστικά που τα αναγνώρισαν όλοι επάνω του, όταν εκ των πραγμάτων απασχόλησε το πανελλήνιο με την δραστηριότητα που ανέπτυξε τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην Αλβανία. Αν οι χριστιανοί αξιωματούχοι έμοιαζαν έστω και στο ελάχιστο με τον πρωτοχριστιανό Αναστάσιο θα το σκεφτόμουν να αλλαξοπιστήσω αντιστρόφως. Αποτελεί μια όμορφη και κραυγαλέα εξαίρεση, δεν θα το παραδεχτεί ποτέ αλλά είμαι βέβαιος ότι το νιώθει. Τον έκαναν Αρχιεπίσκοπο γιατί κανένας δεν πήγαινε στην βυθισμένη στον εμφύλιο και αλωμένη από συμμορίες Αλβανία. Το να σηκώνεις λάβαρα της Αγίας Λαύρας στο Σύνταγμα και να μοιράζεις σταυρουδάκια στο Ρεχάγκελ, τον Ζαγοράκη και το Νικοπολίδη στο Καλλιμάρμαρο ήταν εύκολο και αβανταδόρικο. Το να βρεθείς όμως στο μέσο του χάους, ολομόναχος, με ένα τίτλο που προξενούσε ευθύς εξ αρχής απο υποψία εως εχθρότητα, ήθελε κότσια που μόνο ένας διέθετε: αυτός που μπήκε στη Νομική κοιτάζοντας αυστηρά τους τραμπούκους που τον περικύκλωσαν, αυτός που χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι μπροστά στο διοικητή του ΕΑΤ-ΕΣΑ Χατζηζήση ζητώντας να σταματήσουν τα βασανιστήρια φοιτητών.
Όταν τον επισκεφθήκαμε με το Νίκο Κωνσταντόπουλο στην Αρχιεπισκοπή λίγα χρόνια μετά, ο τίτλος δεν ήταν γυμνός περιεχομένου, τα σημάδια από την σφαίρα στο γραφείο του αποτύπωναν το επικίνδυνο του εγχειρήματος του. Τα κατάφερε γιατί πέρα από το ότι πίστευε πως «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην ουκ ενι δούλος ουδέ ελεύθερος» επέδειξε πολιτικότητα που αν την διέθετε ο Μακάριος πιθανότητα η Κύπρος θα ήταν σήμερα ενιαία. Κωφεύοντας στις εντονότατες εθνικιστικές πιέσεις κύκλων της Ελληνικής μειονότητας και της ελλαδικής εκκλησίας, αρνήθηκε να μετατρέψει την Αρχιεπισκοπή σε παράρτημα της Ελλάδας και να την καταδικάσει έτσι σε ανυποληψία. Χειροτόνησε αμέσως Αλβανούς ιερωμένους, προκειμένου να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ντόπιου πληθυσμού και η αρχιεπισκοπή δεν περιόρισε το κοινωφελές έργο της στους χριστιανούς αλλά το επέκτεινε σε μουσουλμάνους και σε κάθε Αλβανό πολίτη. Όταν μια επιδημία έπληξε τα μουσουλμανικά χωριά στον Νότο, φόρτωσε ιατροφαρμακευτικό υλικό και εγκαταστάθηκε ο ίδιος για μέρες εκεί όπου οι αλβανοί κρατικοί υπάλληλοι δεν πλησίαζαν, από το φόβο για μετάδοση της νόσου. Όπως ήταν φυσικό, όταν αργότερο ο Μπερίσα προσπάθησε να τον ξεριζώσει από τη χώρα, μουσουλμάνοι και χριστιανοί σχημάτισαν προστατευτική ασπίδα γύρω από το γενναίο που έβαζε πάντα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πάνω από φύλο, χρώμα και θρησκεία
Μια φορά είχα και εγώ την ευκαιρία να του επιστρέψω στο ελάχιστο κάτι από όσα απλόχερα, για χρόνια, μας έδινε. Το καλοκαίρι του 2003 με επισκέφτηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών. Έκανε τρομερή ζέστη έβγαλε το καλημαύχι του και σχεδόν σωριάστηκε στην καρέκλα. Ήταν ταλαιπωρημένος από μια εγχείρηση καταρράκτη αλλά χαμογελούσαν τα γαλάζια μάτια του και μιλούσε με αισιοδοξία για το μέλλον της Αλβανιας και των πολιτών της. «Όλα πάνε προς το καλύτερο» μου είπε . « Με δυσκολίες, με μπρος πίσω , αλλά συνολικά προς το καλύτερο. Η Αρχιεπισκοπή έχει ριζώσει πρέπει να συνεχίσουμε. Τώρα χρειάζομαι την βοήθεια σου αν και εφόσον γίνεται. Ξέρω ότι έχεις τα αυτοκίνητα του ΟΔΔΥ. Οι δρόμοι στην Αλβανία, και ιδιαίτερα στα χωριά που γυρίζω εγώ είναι σε κακή κατάσταση. Το αυτοκίνητο της Αρχιεπισκοπής είναι παλιό και κάθε λίγο χαλάει, είναι πια στα τελευταία του. Χρειάζομαι ένα γερό πετρελαιοκίνητο αυτοκίνητο, γιατί η βενζίνη είναι πανάκριβη και έχουμε στενότητα χρημάτων. Αλλά δεν θέλω κανένα από εκείνα τα θηρία τα τέσσερα επί τέσσερα ο κόσμος είναι φτωχός δεν πρέπει να προκαλούμε. Ένα γερό αυτοκίνητο να κάνω τη δουλειά μου». Μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι που θέλουν απλώς να κάνουν τη δουλειά τους και όχι να εκπληρώσουν την αποστολή τους η όσα το πεπρωμένο τους νομίζουν ότι τους επιτάσσει…..
Φώναξα μέσα το δεξί μου χέρι στο υπουργείο την διευθύντρια μου και φίλη Λελα Παπαγιαννοπούλου . Όταν η Λέλα αναλαμβάνει κάτι ξέρεις ότι θα γίνει και τα κατάφερε παρακάμπτοντας γραφειοκρατικά κι άλλα εμπόδια. Οι έμποροι ναρκωτικών από τους οποίους κατασχέθηκε το αυτοκίνητο θα απογοητευτούν διπλά αν μάθουν ότι μεταφέρει έναν από τους ελάχιστους ιερωμένους που ο Μαρξ θα δίσταζε να κατηγορήσει ως βαποράκι «οπίου του λαού». Σε μια συνέντευξη του Αναστασίου στο ΒΗΜΑgazino διαπίστωσα ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία και η αναφορά του στο πρόσωπο μου με συγκίνησε βαθιά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου