|δες ένα απίθανο ποίημα,
που η "δική μας", Ελένη Ζεάκη
έχτισε πάνω στη ζωή του...
|"αμΦ." επισήμανση:
Να ξέρεις, θ΄απορήσεις διαβάζοντάς το.
Θα σου πούμε αμέσως το γιατί:
Αυτό το σπάνιο πόνγμα γράφτηκε χθες
για έναν Αρχιεπίσκοπο,
που αν ρωτήσεις 10 από εμάς τους "πολύξερους",
στην καλύτερη οι 9 θα σου απαντήσουν
(με στόμφο κιόλας):
"Ο Ποιητής του Μεγάλου Κανόνος".
Τελεία.
Και καμία άλλη λεπτομέρεια
από τη ζωή του δεν ξέρουμε.
Απολύτως.
Πόσα βιβλία να΄χει διαβάσει κάποιος
για να γράψει αυτό το ποίημα
και μάλιστα,
για έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές
που γεννήθηκαν ποτέ...
Κι έρχεται μια νεαρή μανούλα από την Κρήτη
να γράΦει αυτό!
Μην την ρωτήσεις όμως "Τι και Πως".
Ούτε η ίδια δεν θα ξέρει να σου δώσει τις απαντήσεις...
Πάμε;
Γεννήθηκε στη Δαμασκό
τη Βιβλική την πόλη
απο ενάρετους γονείς
που΄θέλαν να 'χουν όλοι!
Ήταν επτά χρονών παιδί
και δεν είχε μιλήσει
Προσευχηθήκαν οι γονείς
να δώσ' ο Θεός τη λύση
Στη λειτουργιά που κάμανε
μίλησε ο Ανδρέας,
λόγο γλυκύ απηύθυνε
στη μάνα του ευθέως.
Να το,...εκεί γεννήθηκε
του ποιητή η γλώσσα
στην Παναγιά και στο Θεό
λόγια να λέει τόσα!
Χατίρι δε χαλάσανε
που' σουν μικρό παιδάκι
όταν τους είπες "πάτε με
στην Άγια Γη λιγάκι".
Αυτό το λίγο σε πολύ
ήταν γραφτό να γίνει.
Το Άγιο Πνεύμα οι γονείς
ακολουθούν κι εκείνοι.
Παιδί ήταν, μα τον άκουσαν
κι εκεί ο πατριάρχης
σε ένα δεκαπεντάχρονο
είδε Το Φως Της Χάρης.
Του΄δωσε θέση χαμηλά
και λίγο λίγο βγήκε
στη θέση με πραότητα
του καλογήρου μπήκε.
Είχε Αυτό που λέγεται
Πνεύμα Της Αληθείας,
πρώτος Κανόνες έγραψε
χρυσούς της εκκλησίας.
Όχι μονάχα ποιητής
μα μελωδός συγχρόνως,
με λόγια συγκινητικά
που δε σκεφτόταν μόνος.
Όταν τον επισκέφθηκε
Του Παρακλήτου η λάμψη
ήταν δοχείο καθαρό
τέτοια Φωτιά να ανάψει!
Απ' τα Ιεροσόλυμα
τον στέλνει ο δεσπότης
να μεταβεί ως πρεσβευτής
σε σύνοδο της Πόλης.
Του Αγίου Πνεύματος φωνή
στεντόρεια θα γίνει
στην Έκτη Οικουμενική
πλάνη καμιά μη μείνει.
Εκεί οι Μονοθελητές
ήταν απέναντί του
και Τη Θεανθρωπότητα
στήριξε η φωνή του.
Τον καμαρώσαν όλοι τους
πύρινο λόγο βγάζει
κι εκεί να μείνει σύσσωμη
η σύνοδος φωνάζει!
Γίνεται τότε διάκονος
και Στην Αγιά Σοφία
κόσμος πολύς συνέρρεε
απ' τη Μικρά Ασία.
Σκύβει σε κάθε αδύναμο
φτωχό και διακονιάρη,
Πατέρας για τα ορφανά
για τον τυφλό φανάρι.
Να πάει αλλού να διακόνει
να φύγει ήρθε η ώρα,
στην Κρήτη Αρχιεπίσκοπο
τον διορίζουν τώρα.
Δέχεται με ταπείνωση
στη Γόρτυνα προφτάνει
και δυσκολίες συναντά
που ανθρώπου νους δε βάνει.
Πολλοί πίστευαν σ' είδωλα
κρατούσε η αναρχία
οι κληρικοί 'ταν χαλαροί
χωρίς μεγάλη αξία.
Παίρνει και ενισχύει τους
και τους καλλιεργούσε,
το Άγιο φιλότιμο
που η ράτσα τους κρατούσε.
Γίνεται έργο ιερό
θαύμα τον τόπο αλλάζει
κι ο κόσμος στην αγκάλη του
σαν το πουλί κουρνιάζει.
Η προσευχή του δύναμη
κουρσάρους αποδιώχνει
και την πανούκλα απ'το νησί
πέρα μακρυά τη σπρώχνει.
Το Άγιο το στόμα του
το χόρταινε μια στάλα
κι ούτε να κλείσει βλέφαρο
να χάσει χρόνο απ' άλλα.
Ποιος θα μπορούσε δέσποτας
μέχρι γιατρός να γίνει,
να κινδυνέψει να βλαφτεί
και να' χει και ευθύνη.
Το στόμα πάνω στην πληγή
έβαζε και τραβούσε,
το άρρωστο αίμα έφτυνε
κι έγιαινε όποιος νοσούσε!
Αυτό το στόμα το Άγιο
τόσο γλυκά μιλάει,
Πατέρα Υιού και Πνεύματος
Τη Χάρη προσκυνάει.
Έτσι περνούσε ο καιρός
την Κρήτη ευλογούσε,
για ιερή υποχρέωση
η Πόλη τον ζητούσε.
Γυρίζει πίσω με χαρά
όλοι τον καρτερούσαν
και τη ζωή τους δίπλα του
να δώσουν θα μπορούσαν!
Εκεί πήρε το μήνυμα
απ' Τον Θεό "Προχώρα...
πίσω στην Κρήτη δε θα πας,
κοντά Μου θα 'σαι τώρα".
Κάνει κι αυτός υπακοή
και σε καράβι μπαίνει,
στην Ερεσσό τον οδηγεί
κι εκεί για πάντα μένει.
Κοιμήθηκε στη Λέσβο μας
δε γύρισε στην Κρήτη,
εκεί ήθελε ο Κύριος
για πάντα να' χει σπίτι.
Για να φυλάει τα σύνορα
που κινδυνεύουν τώρα,
να μην μπορέσει ο εχθρός
μέσα να μπει στη χώρα...
|Αν σκεφτεί κανείς την πορεία του Αγίου Ανδρέα
θα καταλάβει
γιατί είναι τόσο επίκαιρα αναγκαίο
να τον επικαλούμαστε...
Δαμασκός
Ιεροσόλυμα
Κωνσταντινούπολη
Κρήτη
Λέσβος
♰ 4 Ιουλίου 740 μ.χ.
Το ποίημα μου λίγο είναι
για τον Μέγα Άγιο Ανδρέα μας...
Ο ταπεινός Αρχιεπίσκοπος,
Συγγραφέας, Ποιητής,
Ρήτορας, Θαυματουργός...
|Ελένη Ζεάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου