Κανείς δεν ήξερε το μυστικό του όλο το διάστημα της μάχης
του με την επάρατο νόσο, ώσπου στην εξόδιο ακολουθία του στον Ι.Ν.Αγ.Θωμά στο
Γουδί, ο πνευματικός του, π.Σπυρίδων Μικραγιαννανίτης, μνημόνευσε :
"Έτι δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του δούλου σου
Διονυσίου Μοναχού!"
Όλοι έμειναν άφωνοι.
Ο Διονύσης Θεοδόσης (16 Ιουνίου 1958 - 19 Οκτωβρίου 1993) ήταν Έλληνας τραγουδιστής.
Στη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με
γνωστούς έλληνες συνθέτες μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος
Χατζηνάσιος και ο Μάριος Τόκας και με τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η
Δήμητρα Γαλάνη και η Χάρις Αλεξίου.
Ζούσε μεγάλα υπαρξιακά αδιέξοδα, μέχρι που συνάντησε τον
άγιο Παΐσιο, ο οποίος διέκρινε τον πόνο του και είπε:
“Εσύ παιδί μου φέρνεις πολύ πόνο, χρειάζεσαι να εξομολογηθείς και μάλιστα σ’ ένα καλό πνευματικό.
Να πας στη μικρά Αγία Άννα
και να μιλήσεις στον πατέρα Διονύσιο, είναι καλός και θα σε βοηθήσει”.
Ο Διονύσης ακολούθησε τη συμβουλή και κίνησε με τη βάρκα για τη μικρά Αγία Άννα.
Δίπλα του ένας μοναχός τού έπιασε κουβέντα και του συστήθηκε: "πατήρ Διονύσιος Μικραγιαννανίτης".
Μετά την αρχική έκπληξη, έπιασαν την κουβέντα για λίγο, αλλά ο Διονύσης θεώρησε ότι ήταν “καλαμπουρτζής” και δεν ήταν αυτή η εικόνα που έτρεφε μέχρι τότε για έναν πνευματικό:
δηλαδή έναν σοβαρό, ίσως και βλοσυρό γέροντα.
Η ασθένειά του, ωστόσο, έρχεται να αλλάξει ριζικά το τοπίο.
Ξεκινά χημειοθεραπείες στο Λονδίνο.
Οι επισκέψεις του στη μικρά Αγία Άννα πυκνώνουν και ανακοινώνει στους Πατέρες πως θέλει να γίνει μοναχός!
Τουλάχιστον μια φορά τον μήνα όταν τελείωνε ξημερώματα την δουλειά του έπαιρνε την μηχανή του και ταξίδευε για το Άγιο Όρος.
[Σχολιάζοντας αυτή τη φωτογραφία ο "κολλητός του", Gregory Karagiorgas:
Εδώ είναι στην μηχανή μου Yamaha 650cc και πάμε Ζάκυνθο, 14
Αυγούστου 1882/1983. Ξεκινήσαμε για Κωνσταντινούπολη, μετά από λίγο αλλάξαμε
για Άγιο Όρος, και τελικά καταλήξαμε στη Ζάκυνθο! Πήγαμε να δούμε τούς γονείς
του...]
Εκείνο το
διάστημα γράφτηκε και το τραγούδι "Όσο κρατάει ένας καφές" που
ερμήνευσε ο ίδιος και το οποίο λίγοι ξέρουν πως το αφιέρωσε στον Γέροντα του.
Επιθυμεί να γίνει καλά και να αφιερώσει τη ζωή του στον ησυχασμό.
Ο γέροντάς του, Διονύσιος, πριν φύγει για νοσηλεία στο εξωτερικό
κάνει την κουρά του και του επιτρέπει να επισκέπτεται το νοσοκομείο στην Αγγλία
χωρίς το ράσο.
Κανείς δεν γνωρίζει το μυστικό του, ούτε η μητέρα του Δέσπω,
η οποία στέκεται στο πλάι του τις τελευταίες του στιγμές και διαβάζει ένα
βιβλίο που της έδωσε για το περιβόλι της Παναγίας.
Εντυπωσιάζεται με όσα της λέει για το Άγιο Όρος.
Μέσα της μιλά στον Θεό
«Ας γίνει καλά και με την ευχή μου να έρθει να σε υπηρετήσει».
Ο Διονύσης κάνει στο κρεβάτι του νοσοκομείου τις προσευχές του κι εκείνη δεν ξέρει πως προσευχές και αρρώστια είναι ο μοναχικός του κανόνας.
Η Αγγλίδα νοσοκόμα μια μέρα θα της πει με άνευρη φωνή
«he died».
Η κηδεία θα γίνει στην Ελλάδα.
Θα παρευρεθούν ανάμεσα σε
άλλους συγγενείς, φίλοι, γνωστοί τραγουδιστές, ηθοποιοί και μουσικοί, αλλά και
ο γέροντάς του, Διονύσιος.
Ο π. Σπυρίδων θα αποκαλύψει το μυστικό στη τελετή όταν πρέπει να πει τ’ όνομα του τεθνεώτος «o δούλος του Θεού μοναχός Διονύσιος».
Το
εκκλησίασμα μένει έκπληκτο.
Αμέσως μετά την τελετή οι Πατέρες θα πάρουν το σώμα του θα
το τυλίξουν σε σεντόνι και ο μοναχός Διονύσιος θα ταφεί στη μικρά Αγία Άννα,
στον τόπο που ήθελε να μονάσει.
Ο πατριός του και βαφτισιμιός του Βενιαμίν Κουλ, ένα άτομο που έστρεψε στην ορθοδοξία ο Διονύσης) θα προσκυνά τον τάφο του συχνά, γνωρίζοντας τους Μικραγιαννανίτες από κοντά.
(Ο Βενιαμίν ήταν Τούρκος και βαπτίστηκε στην Ελλάδα.
Νονός στο Μυστήριο ήταν ο γιος της, ο Διονύσης Θεοδόσης...)
Επιθυμία του να ταφεί κι εκείνος κοντά στο παιδί του, όταν φύγει από αυτή τη ζωή.
Η επιθυμία του πραγματοποιείται.
Θα αρρωστήσει λίγα χρόνια αργότερα
και θα φύγει κι αυτός από τη ζωή προσθέτοντας ακόμα μια απώλεια οδυνηρή στην
κυρα-Δέσπω που όταν πέρασαν τα τρία χρόνια της ταφής του, πήρε τα οστά και τα
πήγε στην Ουρανούπολη.
Εκεί τα παρέλαβαν οι μοναχοί και τα έθαψαν δίπλα σε αυτά του
πνευματικού του πατέρα, νονού του αλλά και παιδιού του, μοναχού Διονυσίου,
πλέον...
Από την σελίδα, "Διονύσης Θεοδόσης / DionisisTheodosis"
|άκουσε τώρα την μητέρα του να αφηγείται με όλες τις λεπτομέρειες τα γεγονότα...
👉
Το σχόλιο που ακολουθεί, από τον μικρό τότε Αλέξανδρο που είναι στην φωτογραφία μαζί με τον Διονύση, σε
μια από τις επισκέψεις τους στον Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη…
"Ήταν λίγο καιρό πριν κυκλοφορήσει ο ομώνυμος δίσκος και ήμασταν παρέα με τον Διονύση, ο πατέρας μου κι εγώ στο Άγιο όρος.
Παρ' ολο του ότι ήμουν παιδί, σαν χθες θυμάμαι τον Διονύση να μας λέει τα νέα για τον καινούργιο του δίσκο που θα κυκλοφορούσε πολύ σύντομα αλλά ειδικότερα για το τραγούδι "Όσο κρατάει ένας καφές", το οποίο ήταν το καμάρι του.
Έτσι λοιπόν στην επιστροφή μας προς την Ουρανούπολη με το καραβάκι, αποφάσισε να μας το τραγουδήσει για να του πούμε την γνώμη μας.
Ακόμα έχω στα μάτια μου τη λάμψη των ματιών του όταν το τραγουδούσε και το χαμόγελο του!
Είμαι πολύ τυχερός που έζησα αυτή τη στιγμή με
αυτόν τον Άγιο άνθρωπο..."
ΘΑ ΜΕ ΘΥΜΗΘΕΙΣ-ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Από την συναυλία του Γιάννη Σπανού στη Ρωμαϊκή Αγορά το καλοκαίρι του 1985.
Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς
όταν φύγω πια κι όταν αισθανθείς παγωνιά και τέλος
Τότε τι να πεις για παρηγοριά
Τότε θα `ν’ αργά, τότε θα `ν’ αργά, τότε θα `ν’ αργά
Θα `ρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες
Μόνη σου θα κλαις, κλείσανε θα λες της ζωής οι στράτες
Θα με θυμηθείς, όταν πια θα δεις
πόσο σ’ αγαπώ, θα με θυμηθείς, θα με θυμηθείς
Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς
όταν θα χαθώ θα με νοσταλγείς και θα με γυρεύεις
Τότε τι να βρεις μες στην ερημιά
Τότε θα `ν’ αργά, τότε θα `ν’ αργά, τότε θα `ν’ αργά
Θα `ρθουνε στιγμές δάκρυα γεμάτες
Μόνη σου θα κλαις, κλείσανε θα λες της ζωής οι στράτες
Θα με θυμηθείς, όταν πια θα δεις
πόσο σ’ αγαπώ, θα με θυμηθείς, θα με θυμηθείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου