...Πιο Τίμιος δεν έγινε
άνθρωπος μες στον κόσμο,
παρά εκείνος που έραινε
Το δρόμο Του με δυόσμο
Και δρόσιζε ο αέρας Του
τη μυρωδιά του δυόσμου
και πίσω του ακολούθησαν
πολλές χιλιάδες κόσμου
Στην Ιουδαία βασιλιάς
ήτανε ο Ηρώδης,
που επηρμένος ήτανε
και γυναικάς δυσώδης
Τόσα βασανιστήρια
του είχε καμωμένα
στα άσαρκα τα μέλη του
τα αλυσοδεμένα
Κι όμως αυτός χωρίς τροφή
νερό και φως της μέρας,
φώναζε και τον έκρινε
απ' του κελιού το πέρας
Μιά ευκαιρία δόθηκε
παρόλο που φοβόταν,
να τον σκοτώσει μη γροικά
για όσα του φορτωνόταν
Γλέντι μεγάλο γίνονταν
στου παλατιού τη σάλα,
γενέθλια γιορτάζανε
με όργανα και άλλα
Μάνα και κόρη ορίσανε
το φονικό να γίνει
και δώρο το κεφάλι του
ζήτησε να της στείλει
Και η Σαλώμη έμεινε
μ' αυτό στην ιστορία,
του τέλους του Αγιώτερου
ανθρώπου να' ναι αιτία
Η ταραχή που ένιωσε
η Τίμια κεφαλή του,
όταν την καρατόμησαν
με μίσος οι εχθροί του
Λέγεται πως ο Κύριος
επέτρεψε το ρίγος
να αισθανθεί ο άνθρωπος
πως μπρος του είναι λίγος
Και όρισε μια αυστηρή
νηστεία για το πένθος,
σαν Τη Μεγάλη Παρασκευή
και Του Σταυρού στο έτος
Και Ριγολόγος λέγεται
όπως και Κρυαδίτης,
στη Νάξο είναι ο Τιναχτής
και Νηστευτής Προφήτης
Όλη η Ελλάδα τον τιμά
στη Χάρη του προστρέχουν,
γιατρεύει αρρώστιες
που έντονους τους πυρετούς
τους έχουν
Εκείνη η μέρα απ' τα παλιά
μεγάλο βάρος έχει,
κανείς δεν πάει σε δουλειά
το γλέντι αποφεύγει
Δεν τρώγεται λεν οι παλιοί
τροφή απού 'χει αίμα,
μα ακόμη κι ότι φαίνεται
κόκκινο μ' ένα βλέμμα
Σταφύλι σύκο κόκκινο
καρπούζι κι ότι άλλο,
μαχαίρια πάλι δεν κρατούν
πο' σεβασμό μεγάλο
Κι ίσως να είναι υπερβολή
τη σήμερον ημέρα,
όμως τα χρόνια τα παλιά
θέριζε κι η χολέρα
Κι η Ελονοσία αγιάτρευτη
αλλού δεν είχαν θάρρη,
κάναν μεγάλα τάματα
στου Πρόδρομου Τη Χάρη
Κι όπως η γη ταράχτηκε
και σπάραξε η φύση,
το ρίγος στην ασέβεια
γι' ανάμνηση θ' αφήσει
Κι άμα τον επικαλεστείς
του ρίγους πως ν' αντέχεις;
Στα συγκαλά σου θα βρεθείς
προστάτη θα τον έχεις
Πρώτος Τη Τάξει Άγιος
δίπλα στην Παναγία
και Πρόδρομος και Άγγελος
των μοναχών αιτία
Εκείνος εγκαινίασε
το τάγμα που' χει πέσει
και είναι ολονών μαζί
ανώτερος στη θέση
Όσα κι αν πεις ελάχιστα
θα βγουν απέναντι του,
άπειρα τα ευχαριστώ
να πούμε στη γιορτή του
Κι αν θες να ξέρεις
τραγικό τέλος είχ' η Σαλώμη,
σκέψου η ταραγμένη γη
δεν είχε δει συγγνώμη
Σ' ένα ταξίδι βρέθηκε
πεζεύουσα στο κρύο
και να περάσει θέλησε
τη στράτα του θηρίου
Είχε παγώσει ολότελα
και σαν γυαλί γλιστράει
στα παγωμένα τα νερά
του ποταμού ορμάει
Κι ο πάγος το κεφάλι της
κόβει σαν το ξυράφι
και μένει έξω μόνο του
το σώμα της εχάθη
Όσοι το είδαν έφριξαν
δε γίνεται συνήθως,
του άδικου που έπραξε
ήταν ο τρόπος ίδιος
Ω Σελασφόρε Άγιε,
Πρόδρομε Βαπτιστή μας,
Αρχάγγελε Προφήτη μας,
Κυρίου Πρεσβευτή μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου