✦ Η Κυριακή που άλλαξε μια καρδιά...
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό χωριό,
ζούσε ένας άνθρωπος ονόματι Δημήτριος.
Ήταν καλός, εργατικός και τίμιος,
όμως είχε έναν
λογισμό:
«Ο Θεός είναι παντού.
Γιατί πρέπει να πηγαίνω κάθε Κυριακή στην εκκλησία;
Αρκεί να πιστεύω στην καρδιά μου».
Έτσι, άρχισε να λείπει από την Θεία Λειτουργία.
Την πρώτη Κυριακή είπε πως ήταν κουρασμένος.
Την δεύτερη είχε δουλειές.
Την τρίτη… απλώς
δεν ένιωθε την ανάγκη.
Μια μέρα, καθώς καθόταν στο τζάκι του σπιτιού του,
τον επισκέφθηκε ο γέροντας ιερέας του χωριού.
Ο Δημήτριος ντράπηκε λίγο,
γιατί ήξερε πως είχε χαθεί από την ενορία,
αλλά ο γέροντας δεν είπε τίποτα.
Κάθισε
δίπλα στη φωτιά και για λίγη ώρα έμεινε σιωπηλός.
Με μια μικρή λαβίδα,
έβγαλε ένα αναμμένο κάρβουνο από τη φωτιά
και το άφησε μόνο του πάνω στην πέτρα του τζακιού.
Το κάρβουνο, που πριν λαμπύριζε,
άρχισε σιγά-σιγά να ξεθωριάζει…
να ψυχραίνεται…
και στο τέλος έγινε μαύρο και άκαυστο.
Τότε μίλησε ο γέροντας:
«Βλέπεις, παιδί μου, αυτό το κάρβουνο;
Όσο ήταν με τα άλλα, έκαιγε δυνατά.
Όταν όμως έμεινε μόνο του, έσβησε.
Έτσι γίνεται και με την ψυχή του ανθρώπου.
Όταν απομακρύνεται
από την κοινότητα της εκκλησίας
και από την χάρη της Θείας Λειτουργίας,
σιγά-σιγά ψυχραίνεται.
Η Κυριακή δεν είναι καθήκον,
είναι το οξυγόνο της καρδιάς».
Ο Δημήτριος ένιωσε τότε μια ζεστασιά στην καρδιά.
Είδε την αλήθεια στα μάτια του γέροντα.
Δεν τον μάλωσε,
δεν του κήρυξε,
απλώς του έδειξε.
Την επόμενη Κυριακή,
ο Δημήτριος ήταν ο πρώτος που άναψε κερί στην Εκκλησία
και από τότε, η καρδιά του ξανάβρισκε κάθε Κυριακή
το φως και την
δύναμη που του έλειπε.
Η Κυριακή είναι η ημέρα της Αναστάσεως,
της συνάντησης με τον Χριστό
και της ενότητας της Εκκλησίας.
Δεν είναι μόνο μια συνήθεια,
αλλά η πηγή της ζωντανής πίστης
μας.
Όπως το κάρβουνο χρειάζεται την εστία,
έτσι κι εμείς χρειαζόμαστε τη Θεία Λειτουργία
για να μένει η ψυχή ζωντανή,
ζεστή και φωτεινή...
🌻
Εκ της συντακτικής ομάδας
του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνουκαι Ελένης Κολωνού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου