Όταν είσαι κοντά μου...

Είναι μία από αυτές τις μέρες που όλοι έχουν κάπου να πάνε.
Και εσύ έχεις κάπου να πας.
Και όσοι είναι στο λεωφορείο μαζί σου και πάνε λίγο-πολύ προς το ίδιο μέρος.
Και μέσα στο λεωφορείο γίνονται τα γνωστά - κάποιος παίζει με το κινητό,
ο οδηγός μιλάει στο κινητό,
ένα ζευγάρι ψάχνει σε ποια στάση πρέπει να κατέβει...

Και μετά έρχεται μία στάση όπου ανεβαίνει η μαμά με το αγοράκι της.
Και σε λίγο θα μάθουμε ότι είναι τριών το αγοράκι.
Γιατί μόλις μπήκαν στο λεωφορείο
η κυρία που καθόταν σε αυτή τη θέση
που είναι φτιαγμένη να χωράει ακριβώς ενάμισι άτομο, σηκώθηκε.
Και έκατσε εκεί η μαμά.
Και το αγοράκι δίπλα της,
ανάμεσα σε αυτήν και το παράθυρο.

Και το επόμενο είναι
πως το παλικάρι άρχισε να βλέπει από τα παράθυρο
τα αυτοκίνητα και τα φανάρια και να τα δείχνει στη μαμά.
Και αφού της είπε για όλα αυτά
και όλοι γύρω είχαν ησυχάσει για να ακούσουν την περιγραφή
για το πράσινο, το πορτοκαλί και το κόκκινο,
μετά - όλο αυτό κράτησε όσο κρατάει η διαδρομή
4 στάσεις στην Κηφισίας Σάββατο μεσημέρι -
μετά ο μικρός τραγούδησε το εξής:

"Καληνέλα, τι κάνεις;
Να 'σαι πάντα καλά..."
κι εσύ έχεις κουφαθεί και αναρωτιέσαι
από πού ακούγεται αυτό το τραγουδάκι
και πού το έμαθε το παλικάρι.

Και το παλικάρι στο μεταξύ το ξαναλέει
και εσύ δεν αναρωτιέσαι πια
πού το έμαθε το τραγουδάκι

"Καληνέλα, τι κάνεις;
Να 'σαι πάντα καλά..."

γιατί η μαμά κοιτάει γύρω της απολογητικά και λέει:
"Τους το μάθανε στον Παιδικό
και του έχει κολλήσει".

Μετά όλοι χαμογελάνε με τεράστια χαμόγελα.
Η κυρία που σηκώθηκε από τη θέση των ενάμιση ατόμων,
το ζευγάρι που ψάχνει τη στάση Ολυμπιακό Στάδιο
και ο οδηγός που έχει κλείσει το κινητό,
δυο τριαντάρηδες που συζητάνε για τους καθηγητές τους στο σχολείο...

Κατόπιν εσύ φαντάζεσαι να είναι πρωί
και τα παιδάκια να φτάνουν στον Παιδικό
και η κυρία να έχει βάλει πολύ - πολύ δυνατά να ακούγεται το τραγουδάκι
του Σταμάτη και του Πάριου και του παλικαριού από το λεωφορείο.
Και θέλεις να βρεις τη δασκάλα του Παιδικού
και να την πάρεις μια αγκαλιά
και να της πεις "Μπράβο κυρία!".
Και εκεί που πας να ρωτήσεις τη μαμά
"σε ποιο Παιδικό πάει το παλικάρι", δεν προλαβαίνεις.

Γιατί το παλικάρι έχει μάθει και παρακάτω το τραγουδάκι.

"Όταν είσαι κοντά μου...
όταν είσαι κοντά μου...
όταν είσαι κοντά μου..."
αλλά παρακάτω δεν έχει μάθει ακόμα.

Λογικό.

Πρώτα σκέφτεσαι ότι στα μικρά παιδιά
η αίσθηση της απώλειας δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα.

Και μιας και δεν του λείπει κανένας του παλικαριού,
δεν μπορεί να μάθει και να λέει "κι όταν είσαι μακριά".

Κι ύστερα λες, μπράβο το παλικάρι,
το 'πιασε το νόημα.
Το τι θέλει να πει ο ποιητής δηλαδή.

Σιγά μη σταματήσει ποτέ Εκείνος να είναι κοντά μου!

Ε, Σταμάτη;...



* Υ.Γ.1.


Το τέλος της ιστορίας λέει
ότι μετά την τρίτη επανάληψη του τραγουδιού από το παλικάρι,
η μαμά το ρώτησε κάτι σιγά.
Το παλικάρι απάντησε "ναι".
Και η μαμά του έδωσε το κινητό για να παίξει ήσυχα ήσυχα.
Πάντως μαμά, εμάς μας άρεσε το τραγούδι του παλικαριού...


* Υ.Γ.2.

Όλοι σήμερα το πρωί έχουνε κάπου να πάνε...
Άλλος πάει για συνέντευξη για δουλειά,
άλλος βάζει το παιδί του στο χειρουργείο,
άλλος φεύγει ταξίδι και - σε αντίθεση με το παλικάρι -
πολλοί ξέρουν τι σημαίνει
"κι όταν είσαι κοντά μου, κι όταν είσαι μακριά"...

Για όλους αυτούς, κάπου, σε κάποιο Παιδικό Σταθμό,
μία κυρία έχει βάλει στη διαπασών να ακούγεται

Το κουράγιο μη χάνεις. Το κεφάλι ψηλά.

Βασ.