όστις έζησε μόνο 7 έτη..."
Γιατί 7 μονάχα ήταν τα χρόνια της μετανοίας του.
Κι ευτυχώς, ήταν τα 7 τελευταία...
Τα χριστιανά έτη της ζωής κάποιων αληθινά ξεχωριστά έξυπνων ανθρώπων, οι οποίοι τολμούν και ανταλλάσσουν τα λίγα χρόνια που τους απομένουν μετά από τα τόσα χρόνια εργασίας, με την... "κλοπή " του Παραδείσου.!
Γνωρίζουμε πολύ καλά την ξεχωριστή ιστορία ενός διάσημου Χειρουργού, ο οποίος αμέσως μετά την συνταξιοδότησή του, με τη σύμφωνη γνώμη της συζύγου του, άφησε παιδιά, εγγόνια, περιουσίες και "ξεκούραση" και ανέβηκε στην αγαπημένη του Μονή για να ζήσει ως απλός Μοναχός, όσα χρόνια του χαρίσει ακόμα ο Θεός...
Έφτασε, επίσης, στην αντίληψή μας η περίπτωση ενός οικογενειάρχη, ο οποίος όταν η αγαπημένη του σύζυγος αναχώρησε πρώτη για την αιώνια Πατρίδα και ενώ είχε τακτοποιήσει καθ' όλα τα παιδιά τους, έφυγε και πήγε σε ένα Μοναστήρι.
Έλαβε το Μεγάλο Σχήμα.
Σε όλα έκανε υπακοή στους πολύ μικρότερους Πατέρες της Ιεράς Μονής.
Κοντά στον χρόνο από την εγκαταβίωσή του στο Μοναστήρι ασθένησε ξαφνικά και σε 2 - 3 μέρες παρέδωσε το πνεύμα του ήρεμα και ειρηνικά.
Στην ανακομιδή του μετά από 3 χρόνια τα κοκκαλάκια του μοσχοβολούσαν και είχαν αποκτήσει ένα ξεχωριστό κεχριμπαρένιο χρώμα...
Όπως οι Αγιοι.
Να λοιπόν, γιατί λέμε πως με έναν χρόνο υπακοής έκλεψε τον Παράδεισο...
Τα ευλογημένα με τέτοιον τρόπο γηρατειά αποκτούν μια ανυπολόγιστη αξία έναντι της "καταξιωμένης" νεότητας.
Ας προβληματιστούμε.
Ιδιαιτέρως όσοι από εμάς πασχίζουν να χτίσουν με κάθε μέσο και θυσίες μια "ακλόνητη" καριέρα και γιατί όχι, μια αξιοζήλευτη σύνταξη...
(αφορμή για αυτές τις λίγες σκέψεις στάθηκε η 5λεπτη ακρόαση μια απογευματινής εκπομπής του ραδιοφώνου της "Πειραϊκής Εκκλησίας"...
του ραδιοφώνου, που ποτέ και σε καμία τηλεφωνική δημοσκόπηση δεν θα σε ρωτήσουν αν τον ακούς, αφού δεν τον έχουν ούτε στις λίστες τους. Όλοι μας όμως ξέρουμε πως είναι μάλλον ο πρώτος σε ακροαματικοτητα ραδιοφωνικός σταθμός!
Σε Ελλάδα και εξωτερικό...
Έτσι, γιατί μιλάει στην ψυχή μας, ακόμα και σε 5' ακρόασης... )
Κι ευτυχώς, ήταν τα 7 τελευταία...
Τα χριστιανά έτη της ζωής κάποιων αληθινά ξεχωριστά έξυπνων ανθρώπων, οι οποίοι τολμούν και ανταλλάσσουν τα λίγα χρόνια που τους απομένουν μετά από τα τόσα χρόνια εργασίας, με την... "κλοπή " του Παραδείσου.!
Γνωρίζουμε πολύ καλά την ξεχωριστή ιστορία ενός διάσημου Χειρουργού, ο οποίος αμέσως μετά την συνταξιοδότησή του, με τη σύμφωνη γνώμη της συζύγου του, άφησε παιδιά, εγγόνια, περιουσίες και "ξεκούραση" και ανέβηκε στην αγαπημένη του Μονή για να ζήσει ως απλός Μοναχός, όσα χρόνια του χαρίσει ακόμα ο Θεός...
Έφτασε, επίσης, στην αντίληψή μας η περίπτωση ενός οικογενειάρχη, ο οποίος όταν η αγαπημένη του σύζυγος αναχώρησε πρώτη για την αιώνια Πατρίδα και ενώ είχε τακτοποιήσει καθ' όλα τα παιδιά τους, έφυγε και πήγε σε ένα Μοναστήρι.
Έλαβε το Μεγάλο Σχήμα.
Σε όλα έκανε υπακοή στους πολύ μικρότερους Πατέρες της Ιεράς Μονής.
Κοντά στον χρόνο από την εγκαταβίωσή του στο Μοναστήρι ασθένησε ξαφνικά και σε 2 - 3 μέρες παρέδωσε το πνεύμα του ήρεμα και ειρηνικά.
Στην ανακομιδή του μετά από 3 χρόνια τα κοκκαλάκια του μοσχοβολούσαν και είχαν αποκτήσει ένα ξεχωριστό κεχριμπαρένιο χρώμα...
Όπως οι Αγιοι.
Να λοιπόν, γιατί λέμε πως με έναν χρόνο υπακοής έκλεψε τον Παράδεισο...
Τα ευλογημένα με τέτοιον τρόπο γηρατειά αποκτούν μια ανυπολόγιστη αξία έναντι της "καταξιωμένης" νεότητας.
Ας προβληματιστούμε.
Ιδιαιτέρως όσοι από εμάς πασχίζουν να χτίσουν με κάθε μέσο και θυσίες μια "ακλόνητη" καριέρα και γιατί όχι, μια αξιοζήλευτη σύνταξη...
(αφορμή για αυτές τις λίγες σκέψεις στάθηκε η 5λεπτη ακρόαση μια απογευματινής εκπομπής του ραδιοφώνου της "Πειραϊκής Εκκλησίας"...
του ραδιοφώνου, που ποτέ και σε καμία τηλεφωνική δημοσκόπηση δεν θα σε ρωτήσουν αν τον ακούς, αφού δεν τον έχουν ούτε στις λίστες τους. Όλοι μας όμως ξέρουμε πως είναι μάλλον ο πρώτος σε ακροαματικοτητα ραδιοφωνικός σταθμός!
Σε Ελλάδα και εξωτερικό...
Έτσι, γιατί μιλάει στην ψυχή μας, ακόμα και σε 5' ακρόασης... )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου