Όταν ο άγιος Ιάκωβος συνάντησε τον Ανδρέα Παπανδρέου

 

Το Σεπτέμβριο του 1990 ο άγιος Ιάκωβος είχε σοβαρό καρδιακό πρόβλημα, του είχαν τοποθετήσει βηματοδότη στην καρδιά και βρισκόταν στην εντατική του νοσοκομείου. Τον παρακολουθούσε στενά, ο καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρης Κρεμαστινός (απεβίωσε στις 8 Μαΐου 2020, νικημένος από τον κορωνοϊό).

Εκτός από τον Μητροπολίτη Μόρφου, ο π. Αρσένιος περιέγραψε στο ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας, το περιστατικό, όπως του το διηγήθηκε ο ίδιος ο άγιος Ιάκωβος.

Για αρκετές ημέρες ήταν στην εντατική, μετά την 9^η μέρα χρειάστηκαν το θάλαμο αυτόν της εντατικής που είχαν βάλει το γέροντα Ιάκωβο, για τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Οπότε αναγκάστηκαν να βάλουν το γέροντα Ιάκωβο από αυτόν το θάλαμο της εντατικής […]

Κάποιοι είπαν τόσο στον κύριο Παπανδρέου όσο και στη σύζυγό του «μη φοβάστε γιατί σε αυτό το κρεβάτι ήταν ένας άγιος άνθρωπος. Αυτό έκανε την κυρία Δήμητρα να ψάξει να βρει ποιος άγιος άνθρωπος ήταν αυτός.

Κάποια στιγμή με βρήκανε, είπε ο γέροντας και ήρθε μια γυναικάρα δυο μέτρα όπως χαρακτηριστικά τα έλεγε και μου λέει:

          - Θέλω να βοηθήσετε τον Ανδρέα μου.
          - Ποιος είναι αυτός ο Ανδρέας;
          - Είναι ο πρωθυπουργός, ο Παπανδρέου.
         - Τι να κάνω εγώ παιδί μου, τέκνο μου; Εδώ υπάρχουν άριστοι γιατροί, καθηγητές, αυτοί θα φροντίσουν τον Ανδρέα.
          - Όχι, όχι, θέλω εσείς να έρθετε να σταυρώσετε.

Και με βάλανε στο καροτσάκι, ο γαμπρός του ο Θοδωρής, ο σύζυγος της ανιψιάς του της Μαρίας, τον πήρε με το καροτσάκι και τον πήγε στο θάλαμο της εντατικής που νοσηλευόταν ο ίδιος προηγουμένως.

Εκεί υπήρχαν και φρουροί και ο γέροντας πρόσεξε ότι στο ένα κομοδίνο υπήρχε η εικόνα του Χριστού και στο άλλο της Παναγίας. Βλέποντας τις εικόνες τους λέγει «έχετε καλούς φρουρούς που σας φρουρούν εδώ».

Η Δήμητρα θεώρησε ότι το είπα για τους σωματοφύλακες και τους έκανε νόημα να φύγουν. Και της λέω «όχι παιδί μου, εγώ εννοώ για τον Κύριό μας και την Παναγία μας, αυτοί σας φρουρούν».

Πλησίασα τον Ανδρέα που ήταν με τα βύσματα, τα καλώδια, με τα παράσημα όπως ήμουν κι εγώ πριν, με τη μάσκα οξυγόνου και του είπα «θέλεις παιδί μου να γίνεις καλά;» «θέλω» μου είπε εκείνος.

Και τον σταύρωσα εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και του είπα «θα παρακαλέσω τον άγιο στο μοναστήρι του οποίου υπηρετώ, τον άγιο Δαυίδ να σε κάνει καλά και μη στενοχωριέσαι εντός τριών ημερών θα γίνεις καλά και θα εξέλθεις από το νοσοκομείο».

Τότε έκανε μια προσπάθεια να ανασηκωθεί ο Παπανδρέου και όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά (και το έλεγε και στον μακαριστό Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κυρό Παύλο) … και του είπε «σεβασμιώτατε» ένα δάκρυ κύλησε από το ένα μάτι και ένα δάκρυ από το άλλο του μάτι. Και μάλιστα του είπε ο μακαριστός Αντώνιος «αυτά ήταν δάκρυα μετανοίας γέροντα». Ο Γέροντας δεν το σχολίασε. Απλώς αφηγήθηκε το γεγονός, τον ευλόγησε και έφυγε.

Και πράγματι! Ενώ τότε δεν έδιναν ελπίδες οι γιατροί και ο μέγας Γιακούμπ που είχε έλθει από το εξωτερικό, δεν έδινε ελπίδες, ο Παπανδρέου παρ’ ελπίδα, παρά ανθρώπινη ελπίδα, έγινε καλά και σε τρεις μήνες εξήλθε από το νοσοκομείο.