"Κάνουμε ὑπακοή παρ΄ ἐκτός αἱρέσεως και ἁμαρτίας. Ἂν μᾶς πεῖ ὁ Ἐπίσκοπος ἢ ὁ Πνευματικός μας να κάνουμε μία αἵρεση ἢ να ἁμαρτήσουμε, δεν κάνουμε ὑπακοή. Σ΄ὅλα τα ἄλλα κάνουμε ὑπακοή. Δεν ἔχω να πῶ κάτι ἄλλο..."

 AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ σε ερώτηση ἀκροατὴ περὶ ὑπακοῆς στὸν Ἐπίσκοπο...

– Θὰ θυμάστε αὐτὸ ποὺ λένε ὅλα τὰ κείμενα, εἰδικὰ τὸ Πηδάλιο, οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.

Κάνουμε ὑπακοὴ παρ΄ ἐκτὸς αἱρέσεως καὶ ἁμαρτίας.

Ἂν μᾶς πεῖ ὁ Ἐπίσκοπος ἢ ὁ Πνευματικός μας νὰ κάνουμε μία αἵρεση ἢ νὰ ἁμαρτήσουμε, δὲν κάνουμε ὑπακοή.

Σ΄ὅλα τὰ ἄλλα κάνουμε ὑπακοή.

Δὲν ἔχω νὰ πῶ κάτι ἄλλο.

Γιατί ἄν σοῦ πεῖ νὰ κάνεις μία αἵρεση, ἀλλοίμονο.

Ἄν σοῦ πεῖ νὰ κάνεις ἁμαρτία, ἐπίσης δὲν δέχεσαι. Κάνουμε ὑπακοή, παρ΄ ἐκτὸς αἱρέσεως καὶ ἁμαρτίας.

Καὶ κάνουμε πάντοτε ὑπακοὴ ἔλλογη!

Τὸ μυαλό μας τὸ πιάνει, δὲν εἴμαστε φυτά.

Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ πονάει ὅταν λές, αὐτὸ εἶναι δύσκολο γιὰ μένα, ἐνῶ ἂν ἤσουν φυτὸ δὲν σὲ πιάνει τίποτα, εἶσαι φυτό.

Ἂν σὲ ναρκώσουν καὶ κάνεις ὑπακοή, εἶσαι ναρκωμένος ἐ, δὲν εἶναι ἔτσι;

Μοῦ λέει, τὸ παιδί μου εἶναι 16 χρονῶν καὶ εἶναι πάρα πολὺ ἄτακτο, μὲ βρίζει, μὲ κάνει… Τί νὰ κάνω;

Καὶ λέει, βρῆκα ἕναν ψυχίατρο νὰ τὸ πάω.

Λέω, συγγνώμη, θέλεις ἕνα παιδὶ ποὺ σὲ βρίζει (καὶ εἶναι ἔτσι, κακὸ πράγμα) ἀλλὰ εἶναι ζωντανό;

Ἢ θέλεις ἕνα παιδὶ ποὺ κοιμᾶται ὄρθιο καὶ δὲν σὲ βρίζει, ἀλλὰ εἶναι ναρκωμένος;

Μοῦ λέει, τὸ πρῶτο.

Ἒ, κάτσε λέω νὰ σὲ βρίζει.

Ἡ λύση δὲν ἦταν νὰ τὸν πάει σὲ ψυχίατρο, τί…θὰ τὸν κάνει;

Ὁ ψυχίατρος τί θὰ τοῦ κάνει;

Θὰ τοῦ πεῖ, γίνε καλὸ παιδί;

Ὄχι, θὰ τοῦ πεῖ πάρε μία δόση χαπάκια καὶ τὸ παιδὶ θὰ εἶναι ἤρεμο πιὰ καὶ ἡ μητέρα του θὰ πλέει σὲ πελάγη εὐτυχίας…

Ἀλλὰ τὸ παιδὶ θὰ ἔχει γίνει ναρκωμένο ἒ;

Νὰ ΄χεις τὸ μυαλό σου!

Καὶ λέω, νὰ τοῦ κάνεις τοῦ παιδιοῦ ἀγωγή, δὲν ξέρω τί σχέση ἔχεις, νὰ ἀποκτήσει τὸ μυαλό του καὶ νὰ μὴ σὲ βρίζει.

Θέμα ἀγωγῆς…

Ἒ λοιπόν, καὶ στὴν Ἐκκλησία δὲν ναρκώνουμε τοὺς ἀνθρώπους, δὲν θέλουμε ὑπακοὴ φυτῶν!

Νὰ ΄χουμε μυαλὸ καὶ νὰ δεχόμαστε αὐτὰ ποὺ λέει ὁ Χριστὸς «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν».

Ἔχει μία ζωντάνια ὁ ἄνθρωπος, μπορεῖ νὰ ἔχει καμμιὰ ἀντίρρηση κάποτε, ἡ ἀντίρρηση δὲν σημαίνει διαμάχη.

Καὶ νὰ τοῦ πεῖ, κάντο παιδάκι μου γιὰ καλό σου εἶναι αὐτὸ τὸ πράγμα.

Εἶναι πόσα πράγματα, ἔχουνε πόνο μέσα τους, δὲν εἶναι ἔτσι;

Καταλαβαίνω ποὺ οἱ ἄνθρωποι εὔκολα δὲν τὰ δέχονται.

Αὐτὸ ποὺ θὰ πῶ, κᾶνε ταπείνωση σ΄ ἕναν ποὺ σὲ βρίζει, δύσκολο πράγμα.

Σὲ παρακαλῶ κάντο…

~  ο "αμφοτεροδέξιος" & οι συν αυτώ....

Theodoula Paraskeuopoulou  ·