"Κάθε λέξη του κειμένου μου είναι γνώριμος τόπος αναψυχής, χαμόγελο και απαντοχή για όσα ακολούθησαν και δεν τα επιθυμούσαμε.
Και ο αείμνηστος και μακαριστός π. Γρηγόριος που αναφέρεται, στέκεται ολοζώντανος μπροστά μου με έκφραση ιλαρή, προάγγελος θαρρείς αγγέλων ή επόμενος αυτών...
Δεν ξέρω ακριβώς, πάντως όσοι τον είχατε γνωρίσει θα καταλάβετε τι λέω...
Αν τολμήσω να ονειρευτώ Παράδεισο (πάντα είχα θράσος) θα ήθελα να είναι ο πρώτος που θα ανταμώσω....
Υ.Γ:
Κυρία Ελένη Διαμαντοπούλου, πόσες ευχαριστίες;
"ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ"
.jpg) |
| Η Αγία Φιλοθέη |
Δεν μπορώ να προσπεράσω τη μέρα αυτή.
Αγίας Φιλοθέης !
Έξι ολόκληρα χρόνια μας προστάτεψε η Αγία Φιλοθέη στα φοιτητικά μας χρόνια , στο Φοιτητικό Χριστιανικό Οικοτροφείο στις 40 Εκκλησιές Θεσσαλονίκης που φέρει το όνομά της .
Ένα "Χριστιανικό κολλέγιο" που μας γαλούχησε , παράλληλα με τα πανεπιστημιακά μας μαθήματα, και στην παιδεία Χριστού , όσο το δεχόταν η κάθε μία μας.
Κάθε πρωί είχαμε νωρίς εγερτήριο για την πρωινή προσευχή, μετά για το αγιογραφικό ανάγνωσμα και ακολουθούσε το πρόγευμα.
Δε θα ξεχάσω το αχνιστό κακάο τις νηστίσιμες ημέρες που κοντεύαμε να κάψουμε τη γλώσσα μας, και άλλα καλούδια βέβαια που καταβροχνίζαμε σχεδόν χαράματα .
Μετά φεύγαμε η κάθε μία για τη σχολή της.
Στη βραδυνή τράπεζα λέγαμε τα νέα της ημέρας και όσο δύσκολη και να ήταν η μέρα μας τη ντύναμε με χιούμορ και προχωρούσαμε και προσπερνούσαμε τους ατραπούς της φοιτητικής μας ζωής .
Άλλοτε τραγουδούσαμε με συνοδεία πιάνου, που δέσποζε στη μεγάλη τραπεζαρία που τρώγαμε, άλλοτε, η αείμνηστη διευθύντριά μας, μας έβαζε ν' ακούμε κλασσική μουσική, άλλοτε βυζαντινή μουσική, ενώ στις εθνικές μας γιορτές η παραδοσιακή μουσική είχε την τιμητική της με χορούς και τραγούδια και ξεφαντώματα.
Στο τέλος του δείπνου στην όμορφη τραπεζαρία χαμηλώναμε τα φώτα, ανάβαμε το καντηλάκι και το ευωδιαστό θυμίαμα και μέσα στο ημίφως άρχιζε η προσευχή.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ...
Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι...
Βασιλεύ Ουράνιε...
Το θέατρο δεν έλειψε από τις εκδηλώσεις μας. Ζωντανεύαμε τη ζωή των αγίων μας, των ηρώων μας, έστω με όλες τις ατέλειές μας.
Όταν περνούσαμε ένα μάθημα χαιρόμασταν όλες μαζί, αλλά και σε περίοδο εξετάσεων όταν υπήρχε ανάγκη πηγαίναμε όλες μαζί για συμπαράσταση και περιμέναμε έξω από την αίθουσα.
Ο πνευματικός όλου του έργου, ο αείμνηστος πατήρ Γρηγόριος Χαραλαμπίδης, μια γαλήνια μορφή, μ'ένα βλέμμα γεμάτο καλωσύνη και αξιοπρέπεια, ενέπνεε σεβασμό και ηρεμούσε τον ανήσυχο νεανικό μας κόσμο.
Είχα πει, μετά τις σπουδές μου, στο γέροντα Γεώργιο Καψάνη , τον μετέπειτα πνευματικό μου για λίγα χρόνια, γιατί μετά αρρώστησε :
Γέροντα, αυτά τα μη και μη στο Φοιτητικό οικοτροφείο, ουφ λίγο με αγχώσανε.
Και μου απάντησε:
Παιδί μου τόσα χρόνια σας κράτησαν στην αγνότητα και αυτό είναι μεγάλο πράγμα.
Δόξα τω Θεώ να λες...
Όσο περνούν τα χρόνια, βλέπω όλη τη ζωή μας μέσα στο σχέδιο του Θεού.
Σα να μας πήρε ο Θεός από το χέρι και μας οδήγησε όπου μας οδήγησε.
Η γερή πνευματική τροφή βέβαια ήρθε μετά , αλλά η μαγιά είχε δοθεί, έστω και θεωρητικά, τότε σε κείνο το Φοιτητικό όντως κολλέγιο θα΄λεγα μετά βεβαιότητος.
Για να ωριμάσει κανείς, βέβαια, πρέπει να περάσει δια πυρός και σιδήρου.
Και η ζωή το προσφέρει απλόχερα αυτό ...
Η Αγία Φιλοθέη, η Αγία των φοιτητικών μας χρόνων ας μας φωτίζει, ας μας πιάνει από το χέρι για να μας οδηγεί στην αλήθεια.
Είναι σπάνιος ο βίος της.
Υπάρχει ένα βιβλίο που αναφέρει λεπτομερώς και τις επιστολές που έστελνε σε πρέσβεις κ.α. στην Ευρώπη εκείνης της εποχής .
Χρόνια μας πολλά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου