Ας αναλάβουμε την ευθύνη. Γιατί (και) εμείς φταίμε...

 

~ γράφει ο εκ των "συν αυτώ", δάσκαλος Βασίλης Φράγκος

Σε μια ακόμη δύσκολη μέρα, όπου η Ελλάδα βρίσκεται εκτός ελέγχου, από το πιο νότιο (Ρόδος) μέχρι το πιο βόρειο μέρος της (Κέρκυρα), έχουμε τις εξής επιλογές:

α) να παρακολουθούμε απαθείς και με περιέργεια την καταστροφή και από ασφαλή απόσταση...

β) να στρέφουμε αλλού το μυαλό μας για να μην πλακώνεται η καρδιά μας και έτσι να «ελέγχουμε» το πρόβλημα μέσα μας με «μηχανισμούς άμυνας».

γ) να ελέγχουμε διαρκώς τους υπεύθυνους για τις δεδομένες ευθύνες τους χωρίς να νιώθουμε εμείς υπεύθυνοι για τίποτα.

δ) να ελέγχουμε, τέλος, διαρκώς τη συνείδησή μας, για τις δικές μας προσωπικές αμαρτίες, που φέρνουν το κακό στον κόσμο και να αναλαμβάνουμε όλη την ευθύνη σε πνευματικό επίπεδο για ο,τι συμβαίνει γύρω μας.

Μαζί λοιπόν με τα χιλιάδες δέντρα που καίγονται αυτή τη στιγμή, μπορούμε να λέμε στο Χριστό απλά ότι, όπως καίγονται τα δέντρα, ας καίγονται και οι δικές μας αμαρτίες:

η θεοποίηση της σάρκας ή του χρήματος, η αυτοπροβολή μας, τα πάθη μας.

Ας καίγεται σήμερα μαζί με τα αθώα πλάσματα της γης η αδιαφορία, η αθεΐα και η ψυχρότητά μας.

Έπρεπε να ήμασταν κομμάτι του σώματος της ανθρωπότητας, της Εκκλησίας, του Αγίου Σώματος του Χριστού, της φύσης, αλλά λειτουργούμε ως εγωιστικά και αυτόνομα κύτταρα κοιτάζοντας μόνο τη δική μας ικανοποίηση και επιβίωση.

Ας ευχόμαστε να καίγεται αυτή τη στιγμή κάθε κρυφή αμαρτία μας, που προκαλεί την καταστροφή, αφού όλα συνδέονται.

Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να επιβιώνουμε, αλλά για να προσφέρουμε τον εαυτό μας ως δώρο στο Θεό και στους άλλους, για ό,τι εκείνοι μας έδωσαν.

Ας αναλάβουμε όλη την ευθύνη και ας πούμε στο Χριστό ότι για ό,τι κακό γίνεται στην πατρίδα φταίμε εμείς προσωπικά και κανένας άλλος (όπως μου έλεγε πρόσφατα ένας διακριτικός Άγιος γέροντας).

Όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη, δε γεμίζεις με ενοχές, αλλά, αντίθετα, παίρνεις πάνω σου το πρόβλημα και αναλαμβάνεις δράση.

Ας μπούμε λοιπόν κι εμείς νοερά μέσα στην κόλαση της φωτιάς, που καίει σήμερα την πατρίδα μας, για να κάψει η φωτιά ό,τι φτηνό και άχρηστο βρίσκεται μέσα μας.

Ας μην πάρουμε αποστάσεις, αλλά ας μπούμε μέσα στο πρόβλημα.

Ας παραμείνουμε εκεί, μέχρι η φωτιά να καθαρίσει και να κάψει όλα τα υλικά πάθη της ψυχής, αλλά και τη σκληρότητα και την αδιαφορία, που τα ακολουθεί: για τον Θεό, τον αδερφό μας και το περιβάλλον (όπως γίνεται με το χρυσάφι που μπαίνει στη φωτιά για να καθαριστεί από ο, τι δεν είναι χρυσός).

Σήμερα που καίγεται η Ελλάδα ας καεί μαζί και η κάθε κρυφή αμαρτία και κακία μας, που προκαλεί και ελκύει το κακό στον κόσμο, για να μπορεί και ο Θεός να κάνει το θαύμα.

Ας γίνει το πρώτο θαύμα μέσα μας:

ας σβήσει το δάκρυ της ψυχής τη φωτιά της αμαρτίας και μετά ξέρει ο Θεός τι θα κάνει.

Αυτό φωνάζουν οι Άγιοι Πατέρες μέσα στους αιώνες για τον κάθε άνθρωπο.

Ας καθαρίσουμε και ας κάψουμε τα σκουπίδια του μυαλού και της καρδιάς μας με τη φωτιά της πίστης, την ειλικρίνεια της μετάνοιας και την υποδοχή του Χριστού ως πηγή της ζωής και ήδη θα έχει γίνει η αρχή για την αλλαγή της κατάστασης...

Οι μόνοι που μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση είμαστε εμείς.

Στα χέρια μας βρίσκεται η χρήση της θεϊκής δύναμης, που καθαρίζει κάθε κακό, αλλά δεν το έχουμε πιστέψει ακόμα...

Ο Θεός περιμένει.

Καλή μετάνοια να έχουμε.

Ο Θεός μαζί μας...