✨ Πώς γράφτηκε το απολυτίκιο ενός Αγίου...

 

|γράφει η ΕΛΕΝΑ

Για τον τοπικό μας Άγιο Σταμάτιο έχουμε ήδη δημοσιεύσει στο παρελθόν. 

Επανερχόμαστε αφ' ενός λόγω της χθεσινής εορτής του και αφ' ετέρου επειδή μόλις χθες πληροφορηθήκαμε πώς γράφτηκε το απολυτίκιό του.

 

Όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια, ο μακαριστός Χριστόδουλος ήταν εκείνος που καθιέρωσε τον εορτασμό στην συγκεκριμένη ημερομηνία (μητροπολίτης ων της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος)'

 

Την ημέρα λοιπόν που ανέβαινε με την συνοδεία του στο χωριό Άγιο Γεώργιο Νηλείας για την πρώτη πανηγυρική θεία λειτουργία μετά την καθιέρωση, ξαφνικά αναρωτιέται φωναχτά  "άραγε έχει απολυτίκιο ο Άγιος;" για να του απαντήσει ο διάκονός του πως δεν γίνεται να μην έχει (χωρίς όμως να το γνωρίζει και ο ίδιος που το είπε).

 

Τότε ο επίσκοπος του ζήτησε να παρκάρει στην άκρη του δρόμου και άρχισε να γράφει ο ίδιος το απολυτίκιο του Αγίου Σταματίου. 

Σε πολύ λίγο ήταν έτοιμο και συνέχισαν τον δρόμο τους...

Είναι αυτό που ψάλλεται από εκείνο το πρωινό της Κυριακής μέχρι και σήμερα που με συγκίνηση το ξανακούσαμε.

 

Χριστοδούλου του πατρός 

και αρχιεπισκόπου ημών, 

αιωνία η μνήμη.

 

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’.

Ὁ μάρτυς Σταμάτιος ἐν τῆ ἀθλήσει αὐτοῦ, ἡμᾶς συνεκάλεσε μέλψαι την μνήμην αὐτοῦ, την θείαν ἐν ἄσμασιν, οὗτος γάρ ὁ γενναῖος, τοῦ Σωτῆρος ὁπλίτης, ἤσχυνε τούς τῆς Ἄγαρ ἀσεβεῖς ἀποτόμως, διό καί διά ξίφους ἀπήλειφε.

 

✨ Ο Βίος του Αγίου Σταματίου...

 

Τιμούμε σήμερα την μνήμη ενός αγίου που για χρόνια ήταν καλά «κρυμμένος» στις πλαγιές του Πηλίου, ταπεινός και μετά τη εκδημία του και καλόβολα αφημένος να χαίρεται από τον παράδεισο που τιμές μαρτυρίου ανήκουστες στον ίδιο, αποδίδονταν σε άλλον άγιο (εξαιτίας πλάνης)!

 

Πρόκειται για τον Άγιο Σταμάτιο τον Νεομάρτυρα ο οποίος, μέχρι πριν λίγα μόλις χρόνια, ταυτίζονταν με τον Αγιο Απόστολο τον Νέο 

καθώς ήταν από κοντινά χωριά και μαρτύρησαν την ίδια μέρα, σε διαφορετικό χρόνο.

O μεν Άγιος Απόστολος ο Νέος, από τον Αγιο Λαυρέντιο Πηλίου, μαρτύρησε στις 16 Αυγούστου 1686, 

ο δε Άγιος Σταμάτιος, από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας Πηλίου, στις 16 Αυγούστου 1680.

 

Ο θεολόγος Βασίλειος Σκιαδάς, σχετικά πρόσφατα, τεκμηρίωσε την άποψη ότι ο Αγ. Σταμάτιος είναι διαφορετικό πρόσωπο από τον Αγ. Απόστολο το νέο.

Από τότε καθιερώθηκε από την Ι. Μητρόπολη Δημητριάδος (αρχιερατεύοντος του ήδη μακαριστού Χριστοδούλου) να τιμάται η μνήμη του, στον Αγ. Γεώργιο Νηλείας, (κτίσθηκε παρεκκλήσι επ ’ονόματί του, στο ναό του Αγ. Γεωργίου) την πρώτη Κυριακή μετά την 16η Αυγούστου –ημέρα του μαρτυρίου του-.

(Στις 16 Αυγούστου τιμάται η μνήμη του αγίου Αποστόλου του νέου).

 

Την ημέρα του εορτασμού, μεταφέρεται, εν πομπή, στον πανηγυρίζοντα ναό το τμήμα του λειψάνου του, που διασώζεται στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πηλίου.

 

           Μια ζωή, ένας μάρτυρας

 

Ο νεομάρτυρας Σταμάτιος γεννήθηκε στον Αγιο Γεώργιο Νηλείας και καταγόταν από την μεγάλη οικογένεια των Σταματόπουλων, που ήκμασε στο κεφαλοχώρι αυτό, μέχρι το 1821.

Ακόμη και σήμερα, οι ντόπιοι δείχνουν τον τόπο της πατρικής του οικίας, όπου σώζονται ερείπια και μια κρήνη που ονομάζεται «βρύση του Αη Σταμάτη».

 

Από μικρός ο Σταμάτιος διακρίνονταν για την πίστη στο Χριστό και την αγάπη στη σκλαβωμένη πατρίδα καθώς, ζώντας στον 17ο αιώνα, ζούσε έντονα την καταπίεση των Ελλήνων από τον κατακτητή και επίσης την οικονομική του βουλιμία.

 

Οι κάτοικοι, εξουθενωμένοι οικονομικά, συχνά σχημάτιζαν επιτροπές από τα πιο αξιοσέβαστα πρόσωπα της περιοχής και απευθύνονταν στην Υψηλή Πύλη, ζητώντας φορολογική ανακούφιση.

 

Βασικό στέλεχος μιας τέτοιας αντιπροσωπίας ήταν και ο Σταμάτιος, καθώς ο τοπικός αγάς είχε επιβάλει αβάσταχτους φόρους χάριν της Βαλιδέ χανούμ Κιοσσέμ, στην οποία είχε δωρηθεί η χερσόνησος της Μαγνησίας.

Το τόλμημα αποδείχθηκε κάτι περισσότερο από επικίνδυνο.

Ο βεζύρης στον οποίον έκαναν την καταγγελία, είχε στενό σύνδεσμο με τον αγά!

Ετσι ο Σταμάτιος και οι συντοπίτες του ξυλοκοπήθηκαν άγρια.

Ο ακέραιος χαρακτήρας του όμως, δεν μπόρεσε να ανεχθεί την βάναυση συμπεριφορά και την καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και διαμαρτύρονταν έντονα και ήλεγχε τους Τούρκους για την απανθρωπιά τους.

Εκείνοι τον διαβάλουν στον βεζύρη ότι τάχα ήταν παλιά μουσουλμάνος και ότι τώρα είχε γίνει χριστιανός.

 

Με αυτή την κατηγορία τον έφεραν στο δικαστήριο, όπου διακήρυξε με θάρρος ότι ουδέποτε υπήρξε μουσουλμάνος και κατέληξε :

 

«Χίλιες φορές είναι προτιμότερο για μένα να είμαι και να πεθάνω με τον Χριστό μου, παρά να Τον αρνηθώ και να ζω σε τούτον τον κόσμο με μύριες αναπαύσεις και δόξες βιοτικές»

 

Ο βεζύρης θαυμάζοντας το θάρρος του προσπάθησε να τον μεταπείσει αλλά ο Σταμάτιος δεν έπαψε να διακηρύσει την πίστη του.

Τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν άγρια για να τον κάμψουν και κείνος πάλι ομολογούσε Χριστό.

 

Αθέατες άνοιξαν οι πύλες της Ανω Ιερουσαλήμ...

Ήταν Δευτέρα 16 Αυγούστου 1680 

που τον αποκεφάλισαν μπροστά στο παλάτι...

Άχρι θανάτου ... τελικά.