Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2025

✨ Εκείνα τα ΘεοΦάνεια, που ο Άγιος γέροντας ΠορΦύριος πήγε να αγιάσει σε οίκο ανοχής... | Ο Θεός Φάνηκε απ΄τα μέρη μας για να δώσει το Φως Του και να σώσει όχι τους δικαίους, αλλά τους ασώτους, τις πόρνες και τα καθάρματα... 'Οποιοι & όποιες (νομίζουν πως) δεν είναι, δεν έχουν ανάγκη σωτηρίας, άρα δεν χρειάζονται το Φως._ Απλά πράγματα...

   

       |Άκουσε εδώ τον Άγιο ΠορΦύριο να αΦηγείται ο ίδιος το γεγονός...


"Παλαιά συνηθίζαμε, 

κατά τήν ορτή τν ΘεοΦανείων, 

ν’ γιάζομε τά σπίτια. 


Κάποια χρονιά πγα κ’ γώ κι γίαζα.

 Χτυποσα τίς πόρτες τν διαμερισμάτων, 

μο νοίγανε κι μπαινα μέσα ψάλλοντας 

«ν ορδάν βαπτιζομένου σου Κύριε…»

 

πως πήγαινα στήν δό Μαιζνος, 

βλέπω μία σιδερένια πόρτα. 

νοίγω, μπαίνω μέσα στήν αλή, 

πού ταν γεμάτη πό μανταρινιές, 

πορτοκαλιές, λεμονιές, 

καί προχωρ στή σκάλα. 


ταν μία σκάλα ξωτερική, 

πού νέβαινε πάνω καί κάτω εχε πόγειο. 


νέβηκα τή σκάλα, 

χτυπάω τήν πόρτα 

καί παρουσιάζεται μία κυρία. 


φο μο νοιξε 

γώ ρχιζα κατά τή συνήθειά μου τό 

«ν ορδάν βαπτιζομένου σου Κύριε…». 


Μέ σταματάει πότομα. 


ν τ μεταξύ μέ κούσανε 

καί δεξιά κι ριστερά στό διάδρομο 

βγαίνανε κοπέλες πό τά δωμάτια. 


«Κατάλαβα, πεσα σέ οκο νοχς»

επα μέσα μου. 


γυναίκα μπκε μπροστά μου 

νά μ’ μποδίσει.

 

– Νά φύγεις, μο λέει. 

Δέν κάνει ατές νά φιλήσουν τό Σταυρό. 

Νά φιλήσω γώ τό Σταυρό καί νά φύγεις, 

σέ παρακαλ.

 

γώ τώρα πρα σοβαρό 

καί πιτιμητικό Φος 

καί τς λέω:

 

γώ δέν μπορ νά Φύγω! 

γώ εμαι παπάς, 

δέν μπορ νά Φύγω! 

ρθα δ ν’ γιάσω.

 

– Ναί, λλά δέν κάνει νά φιλήσουν τό Σταυρό ατές.

 

– Μά δέν ξέρουμε 

ν κάνει νά Φιλήσουν τό Σταυρό ατές 

σύ. 

Διότι ν μέ ρωτήσει Θεός 

καί ζητήσει νά Το π 

ποιός κάνει νά Φιλήσει τό Σταυρό, 

ο κοπέλες σύ, 

μπορε νά λεγα : 

«Ο κοπέλες κάνει νά τόν Φιλήσουν 

καί χι σύ. 

Ο ψυχές τους εναι πιό καλές 

πό τή δική σου»

 

κείνη τήν στιγμή κοκκίνησε λίγο. 

Τς λέω λοιπόν:

 

σε τά κορίτσια νά Φιλήσουν τό Σταυρό.

 

Τούς κανα νόημα νά πλησιάσουν. 

γώ πιό μελωδικά πό πρτα ψαλλα τό 

«ν ορδάν βαπτιζομένου σου Κύριε…», 

διότι εχα μία χαρά μέσα μου, 

πού Θεός οκονόμησε τά πράγματα 

νά πάω καί σ’ ατές τίς ψυχές.

 

Φιλήσανε λες τό Σταυρό. 

ταν λες περιποιημένες, 

μέ τίς πολύχρωμες φοστες κ.λπ. 


Καί τούς επα:

 

– Παιδιά μου, χρόνια πολλά. 


Θεός μς γαπάει λους. 


Εναι πολύ καλός 

καί «βρέχει πί δικαίους καί δίκους». 


λοι τόν χομε Πατέρα 

καί γιά λους μας νδιαΦέρεται Θεός. 


Μόνο νά Φροντίσουμε νά Τόν γνωρίσομε 

καί νά Τόν γαπήσομε κι μες 

καί νά γίνομε καλοί. 


Νά Τόν γαπήσετε 

καί θά δετε 

πόσο ετυχισμένες θά εστε.

 

Κοιτάζανε πορημένες. 

Κάτι πρε ψυχούλα τους ταλαιπωρημένη.

 

– Χάρηκα, τούς λέω τέλος, 

πού μ’ ξίωσε Θεός νά λθω σήμερα 

καί νά σς γιάσω. 


           Χρόνια πολλά!

 

– Χρόνια πολλά, επαν κ’ κενες 

κι Φυγα.-


 

|Ἀπό τό βιβλίο: Αγίου ΠορΦυρίου, 

«Βίος καί Λόγοι» 

κδ Ι. Μονή Χρυσοπηγς Χανίων


πηγή κειμένου: γείρεσθε γωμεν ντεθεν


👉 Η αγιογραφία με τον Άγιο Πορφύριο στον οίκο ανοχής είναι στο Παρεκκλήσιο των Αγίων Παϊσίου και Πορφυρίου στον Ι.Ν. Αγίου Ελευθέριου Αχαρνών...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου